အတုမဲ့ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ပစ္ခြင္းေသာ အမုန္းျမွား

အတုမဲ့စြာ ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အား အမုန္းျမားနဲ႔
ရႈံးသြားတဲ့ ကိုယ္
ပစ္ရင္းျပိဳက် ငိုပါရေစ...။

ခ်စ္သူ၏ အမုန္းခံ လူသားအျဖစ္
သူ႕အားပစ္ခြင္း
ျမတ္ႏိုးျခင္း... ျမား
ထိပါးသမွ်၊

သတိရျခင္းကင္း၍
ေအးျမခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

(ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့)
ေ၀းသမွ် နာၾကင္ပါေစသား...။

ေမာင္လွမ်ိဳး ( ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ )

ဥယ်ာဥ္မႈး

ဥယ်ာဥ္မႈး ပန္းမခူးရလို႔ ဆိုၾကတယ္.....ခင္
လမ္းခ်ဳိးရဲ႕တေကြ႔မွာ
ပန္းသူခိုးနဲ႔ေတြ႔မွာစိုးလို႔
ဥယ်ာဥ္မႈးပန္းခူးလိုက္ရတာပါ .....ခင္။


ေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)

ရြက္လွ

ပြင္ ့လည္း ..... မပြင္ ့

ေမႊးလည္း ..... မေမႊး ။

တြန္ ့ ,

လိမ္ ,

ေကာက္ ,

ေကြး ,

ကြက္ႀကား ေလးကို ...

လက္ေဆာင္ေပးရင္ ယူမွာလား ..... ။ ။

ညီမေလးေရ

ညီမေလးေရ .....

ခ်စ္သူကိုေတြ ့ေတြ ့ ၊ ရန္သူကိုေတြ ့ေတြ ့

မိဘကို .. သတင္းပို ့ဖို ့ ၊ မေမ ့နဲ ့ေနာ္ ။

ပန္းပဲ ပန္ပန္ ၊ ဆူးပဲ ခခ

မိဘကို ေျပာျပေနာ္ ... ။

စိတ္ညစ္စရာႀကံဳရင္

မိဘကိုသာ ယံုႀကည္တိုင္ပင္ ၊

မိဘဆိုတာ ...

ဘုရာေပးတဲ ့ လက္ေဆာင္

ေဘးစကားကို နားမေယာင္နဲ ့ေနာ္ ။

ညီမေလးေရ .....

အလွမျပင္နဲ ့ ၊ အလွမမက္နဲ ့ ၊

ကၠုေျနၵတစ္ဆင္စာနဲ ့

ယဥ္ယဥ္ေလးေနတာ ...

ေရႊ .. မလိုပါဘူးကြယ္ ....။

ညီမေလးေရ .....

ေက်ာက္မွန္မွန္တက္ ၊ စာမွန္မွန္က်က္

မိဘ ထက္ပိုေတာ္တဲ ့ သမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ

ေလာကႀကီးကို

ပိုျပီး သစ္လြင္လိုက္ပါကြယ္ .....။ ။

ႏွစ္ဆယ္ ့တစ္ရာစု ရည္းစားစကား

မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ... ေသြးျပီ ၊

ခ်စ္ေရးဆိုရမွာ

ရွက္လိုက္တာ ....။

ဂီတာမတီးခ်င္ဘူး

သီခ်င္းမဆိုခ်င္ဘူး ၊

စာမေပးခ်င္းဘူး

ကဗ်ာမရြတ္ခ်င္ဘူး ၊

အုတ္ခံုကို ... ဂစ္တာနဲ ့ရိုက္ခြဲ .....

အဲဒါ

ကိုယ္ ့အသည္းပါပဲ .... ။

အိုက္တင္....ေပး

ဖက္ရွင္.....ျပ

အ၀တ္အစား လွလွေတြ၀တ္ျပီး

ျပဇတ္ မကခ်င္ဘူး ..... ။

ေဟာင္ႏြမ္းေနတဲ ့

အကၤ်ီႀကယ္ေစ ့ေတြကို

လက္ႏွစ္ဖတ္နဲ ့ ( ျဖန္းခနဲ ) ... ဆြဲဖြင္ ့

အဲဒါ ...

ကိုယ့္ရဲ ့ပန္ႀကား ခြင္ ့ေပါ ့ ..... ။

အသည္းမကြဲခ်င္ဘူး

မ်က္ရည္မက်ခ်င္ဘူး ၊

ကြန္ျပဴတာ စကိခလုပ္ေတြေပၚမွာ ...

တို ့ႏွစ္ေယာက္

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေတြ ့ဆံုႀကရေအာင္ ....။ ။

ေႏြသခ်ာၤ

ဥႀသ

တစ္ေထာင္ ..... ၊

ရြက္ေဟာင္း .....၊

ေႀကြက် ....,

အနႏ ၱ ။

တစ္ႏွစ္အကူး

ပုရစ္ဖူး

ျမ ..... ၊

ႏုမ်စ္စ ..... ။

ပန္းတိုင္

ေမ ....

ေန အရမ္းပူေပမယ္ ့

ေျခလွမ္းအတူ လွမ္းျပီး

ေႏြလမ္းထဲမွာ ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ ။

ေႏြမွာ ...

ပိေတာက္ ..

ေရလာေသာက္တယ္ ။

ေႏြနဲ ့ ပိေတာက္,

ေရႊနဲ ့ ေက်ာက္လို

( ေမာင္လည္း ) ...

ေမ နဲ ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တယ္... ။

အမ်ားသံုးဖိနပ္တစ္ရံ

အခ်စ္က................ေက်ာင္းမေျပးခိုင္းဘူး
အခ်စ္က................မငိုခိုင္းဘူး
အခ်စ္က.................မရက္စက္ခိုင္းဘူး
အခ်စ္က.................မိဘကို လိမ္မေျပာခိုင္းဘူး
အခ်စ္က.................အရက္မေသာက္ခိုင္းဘူး
တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ
အျပစ္မဲ့ ဖိနပ္တရံပါ ။

လူေတြ ...
စီးခ်င္သလို စီးၿပီး ...
သြားခ်င္ရာသြားခဲ့ ...လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ...
" အခ်စ္ " က
ခဏခဏ နာမည္ပ်က္သြားတာ။
ဖိနပ္က ...သယ္ေဆာင္သူ မဟုတ္ဘူး
ေျခေထာက္ေတြကသာ ...ဦးေဆာင္သြားၾကတာ ။

တကယ္ဆို
အဲဒီဖိနပ္ေလးကို ...တရိုတေသသိမ္းထားၿပီး ...
လမ္းေကာင္းေကာင္း ေတြ႔မွ
လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္တတ္မွ
တစ္ေယာက္ တစ္ရံစီထုတ္စီးလိုက္ရရင္ ...
ဖိနပ္အသစ္ေလးနဲ႔ ...
ဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ။

အဲဒါဆို ...
" အခ်စ္ " လည္းနာမည္မပ်က္ေတာ့ဘူး။


ေမာင္လွမ်ဳိး

ႏွစ္ကိုယ္သိ

သူက...
အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕
တယ္လီဖုန္းကို
ေမွ်ာ္ေစာင့္ေနရစဥ္မွာ...

ကိုယ္က...
သူေရာက္အလာ
သူ႔မ်က္ႏွာကို
တမ္းတ လြမ္းဆြတ္
ေမွ်ာ္ရတယ္။

တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး
...ေနာက္
သူေရာက္အလာ၊
ၾကင္နာေၾကကြဲ
ကိုယ့္အသည္းက,
သူ႔ကို. . .
ျပံဳးျပၿပီးေတာ့ ႀကိဳရတယ္။ ။


ေမာင္လွမ်ဳိး 

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေၾကာ္ျငာစာတမ္း

ရန္ျဖစ္ျပီးမွ
ျပန္ခ်စ္ၾကတာ
သဘာ၀ပါကြယ္။

စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကာလ
အခ်စ္မ်က္ရည္ေတြ
အခါခါက်ေတာ့ ...
ရင္ထဲက
တသသ နာလြန္းတယ္။

အခြဲႏိုင္မွန္း သိလ်က္နဲ႔
စကားႏိုင္လု၊
သ၀န္တိုမႈေတြ
တျဖည္းျဖည္းစု

စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ က...
ျမင့္သထက္ျမင့္
ရန္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ကို
မာန္၀ံ့ျပီး တက္ခဲ့ၾကတာ
ဘယ္သူမွားသလဲကြယ္။

အခ်စ္ရယ္...
ရန္မျဖစ္ေၾကး
ျပန္စစ္ေဆးၾကမယ္ဆိုရင္...
နင္လည္း .. နာ ၊ ငါလည္း ..နာ
နင္လည္းလြမ္း ... ငါလည္း လြမ္း
နင္လည္း ...ငုိ၊ ငါလည္း...ငို
ကမာၻျပိဳမတတ္ပါဘဲကြယ္။

ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း
တိုက္တဲ့စစ္
မုန္းလို႔မွ မျဖစ္ဘဲ။

မုန္းေမ့လို႔ မရၾကမယ့္ အတူတူ
( စစ္မျဖစ္ေၾကး )
ေဟာ့ဒီ အခ်စ္လက္ေရးနဲ႔
( ျငိမ္းခ်မ္းေရး သ၀ဏ္လႊာေလး)
နင့္ကို ...ေပးလိုက္ပါရေစ။

ေန႔လည္း... လြမ္း ၊ ညလည္း ...လြမ္း
မ်က္ရည္တစမ္းစမ ္း နဲ႔
ရန္ျဖစ္ျပီးမွ၊ ျပန္နမ္းမိတဲ့ ...အနမ္း
ငါ့ရင္ထဲ
ပိုလြမ္းသြားရျပန္ျပီကြယ္။

ေမာင္လွမ်ဳိး

ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ျခမ္းေပၚ

သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊
ေငြစတဲ့ေရွ႕ေဆာင္၊
မြဲရင္ျဖင့္လူ႕ေဘာင္မွာ၊
ေခြးေတာင္မွမေလး။
မ်ိဳးဇာတိအႏြယ္မွန္ပင္
ေငြဓနံရိွမွေအး။
ဘူးေတာင္းနစ္ေစာင္ျခမ္းေပၚ
ပံုဆိုေသာ္မေဝး။
တစ္ဝမ္းဝင္တစ္မိေမြးေသာ္မွ
ေပးႏိုင္မွခ်စ္ၾကည္။
ေဆြမ်ိဳးကိုမဆိုထားပါႏွင့္
ေငြအားသာျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျဗဟၼာစိုရ္ေလးမီ
မတည္ၾကည္ကုန္ကင္းလို႕
ေငြအရင္းမင္းမူသည့္တာ
တင့္တယ္လွပါ။
လူရည္တတ္မ်က္ႏွာငယ္
စကၠဝါႏွယ္ဝန္းသို႕ေလး။

  အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ (ေတးထပ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္)

သံေဝဂ ေတးထပ္

နန္းသေျပပင္ၫြန္႔၊
စမ္းေရကြန္႔ရိပ္ပ်ံ၊
ပန္းေဟဝန္႔ဗိမာန္ ‘မွာ’၊
အဓိ႒ာန္တင္ျမန္း၊
ပင္လံုးကြ်တ္ပြင့္ေဝျဖာ ‘တယ္’၊
ဧကစာသံုးတဲ့သခၤမ္း။ ။

ျမတ္ႏြယ္ၫြန္႔တည္ရာ ‘မွာ’၊
လည္လက်ာ္ေခြျမန္း၊
စည္မ်က္ႏွာ ေျမၾကငွန္း ‘ငယ္သို႔’၊
ေခြ်ျမန္းလို႔ဆိတ္သာ၊
တင္စလြယ္ ဆင္ျခယ္သ ‘ပါလို႔’၊
အ႒မဂ္သံုးေဆာက္တည္ကာ။ ။

တကိုယ္တည္းဆိတ္ၿငိမ္ရာ ‘ဝယ္’၊
နိဗၺိႏၵာၾကည္ေဇာ ‘ႏွင့္’၊
သည္ေတာဝၿမိဳင္ေဝဘူ၊
ပန္းစံုကၾကဴ၊
ကမၼ႒ာန္းရ အုဌ္ဂူ ‘မွာ’၊
႐ုကၡမူ ေပ်ာ္ဆံုးပ ေလး။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

ပန္းခ်ီမႏိုင္

ေ႐ႊပဒံု ၾကာအခ်ပ္ကိုလ၊
ေလအဟုန္ လာၿပီးခတ္စဥ္က၊
ကညာနတ္ထြက္ခဲ့တယ္။

သေႏၶဘြားဟာမို့၊
ေ႐ႊသားကို ပန္းခ်ီျပင္ၿပီး၊
သည္ခင္ကို စုတ္တံႏွင့္ေရးေသာ္လည္း
ေဆးရႏိုင္ဖြယ္။

စခန္းေနာ္ လိုရာကြန့္ႏိုင္တဲ့၊
မန္းေပၚမွာ ကိုၾကာညြန့္ေသာ္မွ
႐ြံ ့ပါလိမ့္သူ ့နိကာယ္လို
႐ွိတယ္လို ဟုတ္ၿပီဘူး။

တပါးဟန္
သိၾကားရယ္ မၾကာဖန္ေတာ့
ကာရန္မွာ တူမည္ေဝးပါငဲ့
တို ့တေမ ခင္ခင္ေလးမွာကြယ္
ေ႐ွးကုသိုလ္ထူး။ ။

အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ

တေပါင္းဘြဲ႕ ေလးခ်ိဳးပုလဲ

ေႏြရာသီ မိန္ဓေလ့ေပမို႔၊
ေဆြသာကီ မသိမ္ေမြ႔ႏိုင္ဘု၊
ဣေႁႏၵ႕ရင္မို႔ေနာ္။

အပူၿဖိဳးေသာ္ေကာ၊
ျမဴခိုးရယ္ တေဝေဝေၾကာင့္၊
အေထြေထြ ေ႐ႊရင္ထုပါလို႔၊
တင္ပုေဆြ ေျမမွာလဲခ်င္ေပါ့၊
ကြဲရႏွစ္ေဘာ္။

႐ြက္ေဟာင္းဝါ ဈာန္ယာဥ္ေျပာင္းပါလို႔၊
႐ြက္သစ္ျဖာ ညာလက္ေမာင္းငယ္ႏွင့္၊
တေပါင္းလသည္အေမာ္၊
ၾကည္ေတာ္ျမႏိုင္ဘူး။

သာခုခါ၊
ကာဠဳဒါ ေ႐ႊဂါထာေၾကာင့္၊
ေဒသစာ ကပၸီနန္းကိုကြယ္၊
ျမန္းၾကလို႔ကူး။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

ေဆာင္းဖြဲ ့ (ေလးဆစ္)

သဥၥာလီ ေဗြျပဒုမွာျဖင့္၊
ခင္သာကီ တေမပု ကိုလ၊
ေဖယခု ပိုက္လွဲ ့ဆို။

မလံုေသးႏိုင္ဘု၊
တုန္ေအး႐ွာ တင္တေမငဲ့၊
ရင္ေ႐ႊကို ေလေျပခတယ္၊
သဲၾကာစိမ္႔ဖို ။။။။
တသန္းတန္ရတီဖို ့ေသာ္လဲ၊
ၾကငွန္းပ်ံ ကတီမို ့မွာေတာ့၊
မဒီပ်ိဳ ့ေဆာင္းရိပ္ခိုငယ္၊
အခ်မ္းပိုပါလို ့ငိုခ်င္ဆဲ။

ေငြႏွင္းငယ္ထန္၊
ေခြ်ညွင္းတညံညံႏွင့္၊
ေရကင္းသံ တဖန္ၾကားရင္လ၊
လြမ္းအားေတာ္ ေပြဗ်ာလိႈင္လို႔၊
ေကညာခိုင္ စုခင္ေလးမွာ၊
(ကိုယ္ေတာ္ေရ) ေမွးစက္ႏိုင္ဘဲ။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

သစၥာတိုင္ – (ေဒြးခ်ိဳး)

ပစ္မခြါ၊
ႏွစ္တရာ႐ွည္ျမင့္ေအာင္ပ၊
တည္ခြင့္ပါဗ်။ ။

ေမတၲာငယ္လိႈင္၊
သစၥာတိုင္ ယိုင္မက်ိဳးပါနဲ႔၊
႐ိုးေျမျပာက်။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

ထီးျဖဴေတာ္ႏွစ္လက္

ထီးျဖဴ႐ံု ျပႆဒ္ႏွင့္၊
မအပ္သည့္အရာ၊
လပ္ (ေလာ့ဒ္) ဆိုသည့္ မိစၦာ၊
ပိတ္ရွာၿပီ ဇီဝိ၊
ဘုန္းမတန္႔ ဘုန္းတန္႔ႀကံတယ္၊
ဆံုး႐ုပ္နာမ္ သြားတဲ့ ဝီစိ။

မင္းတု တု၊ ေခြးေသေသ၊
ေသြးေထြေထြ ယိုဘိ၊
လပ္ ရန္ကို ဆဒၵန္ဖိ၊
နတ္ဖန္သည့္ ဘုန္းေတာ္၊
ကြ်န္းစင္ကာပူတလႊားမွာ၊
ေရႊဓားသြား သက္ရလိမ့္မေနာ္။

ေလွကားဆက္ အေပၚေပၚမွာ၊
ထီးျဖဴေတာ္ ႏွစ္လက္ေၾကာင့္၊
အသက္ထြက္လြယ္ေစ၊
ဓားႏွစ္ခ်က္ေမႊ၊
ေလးလက္ျဖင့္ ေလးခ်က္ေမႊမယ္၊
ေဘးသက္ေသ လက္ငင္းကြယ့္ေလး။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

ေတးထပ္

ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းေဖါက္

ျမန္မာေတြစည္းကမ္းေဖါက္လို႔၊
ထီးနန္းေပ်ာက္ျဖစ္ၿပီ၊
မွီးကြန္းေထာက္ အသစ္မွီတယ္၊
ညစ္ပလီ လူမ်ိဳး၊
မိပစ္လို႔ ဖ ေရွာင္ေသြသည္၊
ဂြေကာင္ေတြ ေခြးျဖစ္ေပါ့ဗ်ိဳး။

ျမန္မာမ်ားျကြားခ်င္၊
ဓားျပသြင္ လူဆိုး၊
ကုလားျမင္ သူ႔အေမ႐ိုးေတာ့မလို၊
ခုေျမလွ်ိဳးပုန္းေရွာင္၊
မိုက္ပေနာ္ ျပဳမေဟးတို႔က၊
သူ႔ပေထြးေတာ့ ေခြးသို႔မေဟာင္။

ေျပာေရာဟဲ့ရာဇဝင္ေျပာင္ေအာင္၊
စာဇင္ေတာင္ ဦးခ်လို႔၊
ပလူးရ ေျပးႀကိဳ႔ခါခါ၊
ေခြးသို႔ပမာ၊
ေတြးမိတိုင္း အ႐ိုးနာသည္၊
အမ်ိဳးပါ ဆဲခ်င္ေပါ့ေလး။ ။

(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)

ေတးထပ္

ေဆာင္းရတုပြဲ

ခန္းေဆာင္ေရႊ ရေဝတြင္းမွာလ၊
ခ်မ္းေပါင္ေလ တေဖတင္းေသာ္လည္း၊
ေျဖရင္းရယ္တဲ့ ခိုက္ခိုက္တုန္။

မ်က္တစ္ခတ္၊
ျပက္လွ်ပ္ကယ္ တစ္ဗီဇနာမွ်၊
ထည္အလႊာ အကုန္ေထြးေသာ္လည္း၊
ၾကည္အသာ မလံုေသးပါဘု၊
မွိတ္ပါလွ်င္ လိပ္ျပာက ေအးတာမို႔၊
ေသြးလန္႔လို႔ခုန္။

ယမ္းေယာင္ကာ တလ်က္ညည္းမိေတာ့၊
သန္းေခါင္မွာ ျမၾကက္သီးေတြက၊
တဖီးဖီး ပ်ံ႕လို႔ငယ္အံု၊
ဗ်ာဆံုတဲ့ ရာသီပဲ။

ေငြႏွင္းငယ္မႈန္၊
ေလညင္းရယ္ တသုန္သုန္ႏွင့္၊
ခ်မ္းပံုမွာ ကမ္းကုန္ရစ္တာမို႔၊
မန္းတုန္ေအာင္ လမ္းဆံုကဟစ္ခ်င္ေတာ့၊
သည္ေခတ္မွာ သည္လိုဟာျဖင့္၊
သည္ကိုယ္မွာ ေသေသလုပါေပါ့၊
ကမၻာကို ျဗဟၼာတို႔ျပဳခဲ့တယ္၊
ေဆာင္းရတုပြဲ။ ။

အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ