"မ" - အခ်စ္လ

ဝိုင္းဝိုင္းကေလး၊တိမ္မွ်င္ေဘးမွာ ေဖြးေဖြးကေလးသာေနတယ္ ။။။ ေငြစင္ခ်စ္ရည္၊စိမ္႔စိမ္႔လည္၍ ဧၾကည္သာယာ၊လင္းေရာင္ၿဖာလို႔ ကမာၻကေလး၊ေရႊရင္ေအးတယ္ ဆုတ္ဆန္းကင္းပ၊ရွုမဝသည္ အခ်စ္လေလး၊ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးက ဆိုေတးေမတၱာ၊ေမာင္႔ရင္မွာေပါ႔ "မေရ" ဘယ္ေသာခါမွ၊အဆံုးမရွိ။။။။

ေၾကးစား

ကံၾကမၼာဟာ
ဘီးလုိ လည္ေနသမွ်
ငါက စမုတ္ေခ်ာင္းေတြလုိ က်င့္ရမွာပဲ။

ေငြနဲ႕၀ယ္ထားတဲ့ ႏွလုံးသား
ဘယ္လုိအေရျပားေအာက္မွာ
ပူေႏြးေစမလဲ။
အခ်ိန္ကာလကုိ
ေဖ်ာ္ေျဖဖုိ႕ဆုိတာ
ယဥ္ေက်းမႈကုိ လိမ္ထားဖုိ႕ လုိလိမ့္မယ္။

ဒီႏွစ္ ေဆာင္းမွာေတာ့
သစ္ေတာ္သီးေတြ ရွားရဲ႕။

ေကြ႕ေကာက္ေသာလူေတြအဖုိ႕
မ်ဥ္းေျဖာင့္ဟာ အမွားပဲေပါ့

တိရစၦာန္တစ္ေကာင္လုိ
အစြဲအလန္းေတြနဲ႕
ငါ့ေခတ္ကပဲ
ငါ့မ်က္လုံးေတြကုိ သင္ၾကားတယ္။

အားလုံး ဉာဏ္နဲ႕ဆုိေပမယ့္
စဥ္းစားပုံျခင္းကေတာ့ ကြာရဲ႕။ ။

ေ၀မွဴးသြင္
(လူၿပိန္းအခ်စ္ျဖစ္ပြားရာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ)

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (ဆ)

(၁၃)
အခ်စ္ေရ..
ေနာက္ထပ္ အာသာေျဖဖို႔အတြက္
ငါ့မွာစကားလံုးေတြနည္းသြားၿပီ။

(၁၄)
အဆင္မေျပတဲ့ျမဴေတြကို
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚတပ္ဆင္
အိတ္ထဲမွာ ပိုလွ်ံေနတဲ့ေန႔က ရွားတယ္။

အခုဆို
ပံုသဏၭာန္လား၊အရိပ္လား
နံရိုးေတြလား၊ ညည္းျငဴျခင္းလား၊
ငါအားလံုးကို ခြဲခြဲျခားျခားသိၿပီ။
အျဖဴအမည္း သဲကြဲသြားၿပီ။

တစ္ေယာက္ထဲ မ်က္စိမွိတ္ထားမိခ်ိန္
စိတ္ကူးေတြက ေဖာင္းပြ၊
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ
ဘယ္လမ္းမေပၚ ကၽြမ္းပစ္ေနၾကသလဲ။

အလို… ဟိုမွာ
ခ်စ္ေသာေမြးဖြားမႈဟာ
ငါ့ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားေတာ့တယ္။ ။

ေ၀မွဴးသြင္

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (စ)

သက္ေတာင့္သက္သာ စီမံကိန္းတို႔နဲ႕
အေ၀းမွာက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ အဆံုးအရံႈးမ်ား
မင္းလည္းနာက်င္ခဲ့ဖူးမယ္။
ရန္သူ႕ေျမမွာ
ငါတို႔ခိုနားၾကစို႔အခ်စ္။
တို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စက္ရံုေတြက
ဒဏ္ရာေတြကိုသာ ထုတ္လုပ္ရဲ႕။

အဲဒီလုိနဲ႔ ငါလည္း
ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔
ငရဲကို ထြန္းညွိလိုက္တယ္။

(၁၂)
အေရွ႕အရပ္ကေန
အေနာက္အရပ္အထိ၊
ေတာင္အရပ္ကေန
ေျမာက္အရပ္အထိ၊
အားလံုးသိၾကၿပီးၿပီ။
ငါက တစ္ခါတစ္ေလမွ ျဖဴစင္သူဆိုတာ … ။

ေန႔ေန႔၊ညည
သဘာ၀တရားရဲ႕လက္ေဆာင္အျဖစ္
ငါ့က်န္းမာသန္စြမ္းမႈေတြရွိတယ္။
သုညၾကြင္းတဲ့ ကိစၥေတြအတြက္
ငါ့သစၥာဆိုျခင္းဟာ ရွိတယ္။

ဘယ္သူ႔အတြက္မွမဟုတ္ဘူး
ေနေလာင္ေနတဲ့ ငါ့အေရျပားတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆင္းဆက္ေတြက
ရွင္သန္ေနတုန္းပဲ။
ငါ့အသက္ေတြလည္း
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ႀကီးလာၿပီ။
မေန႔ကကို မေန႔ကအတိုင္း
ထားလိုက္ၾကေတာ့
ဒီေန႔အတြက္
အဲဒီေပါင္မုန္႔ေတြမွာ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (င)

(၉)
အားလံုးၿပီးဆံုးတဲ့အခ်ိန္
ငါတို႔အလြမ္းေတြကိုလည္း
ဆြဲစုတ္ပစ္လိုက္ရံုပါပဲ။

သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာတရေတြ မရွိဖို႔ေတာ့လိုတယ္။

ငါ့ေခတ္ရဲ႕ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ
ငါရွိေနဦးမွာပါ။
နယ္ေျမေဟာင္းမွာပဲ
ခံစားမႈအသစ္ေတြကို ရွာေဖြဦးမွာပါ။
လူတန္းေစ့အႏုပညာနဲ႔
ငါသတၱိရွိေနဦးမွာပါ။

(၁၀)

ငါ့ဘ၀ပြဲေတာ္ရဲ႕ ရက္စြဲမ်ား
ကုန္လြန္သြားတဲ့အခါ
ငါ့ေဘးမွာ မင္းရွိေနဖို႔လိုတယ္။

လူ႕မွတ္ဉာဏ္ဟာ
မသံုးတာၾကာရင္ ပ်က္စီးတတ္တယ္။
အခုၾကည့္…
ငါဘုရားရွိခိုးအလြတ္မရေတာ့ဘူး။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္သီခ်င္းအလြတ္မရေတာ့ဘူး
ဒီအတြက္ေတာ့ မင္းက
ငါ့မွတ္ၪာဏ္ထဲမွာ ရွိေနဦးမယ္။

ငါတို႔ကံၾကမၼာဟာ
ေျပာင္းလဲလာေတာ့မွာပါ။
စိတ္ပ်က္မသြားပါနဲ႔အခ်စ္ရယ္
ငါတို႔အတြက္
ကံေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခု
ေရာက္လာေတာ့မွာပါကြယ္။

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (ဃ)

(၇)
ဘယ္သူမွ မဆံုးေသးတဲ့
သံသရာသီခ်င္းအတြက္
ငါ့အႏုပညာဟာ
ဇာတ္နာဖို႔လိုရဲ႕။
က်ယ္ေလာင္ဖို႔လိုရဲ႕။

ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ့ အသိဉာဏ္ဟာ
အဘိဓမၼာဆရာထက္ ပါးနပ္တယ္။

အခုကမၻာမွာ အသံတစ္ခုက
အီလက္ထေရာနစ္အမႈိက္တဲ့
ငါ့ေခါင္းထဲမွာေရာ
အဲဒီလို အမႈိက္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနၿပီလဲ။
စဥ္းစားရဦးမယ္။

ေရာက္ရွိလာတဲ့ မာနတရား၊
ေရာက္ရွိလာတဲ့ အနက္ေရာင္ထံုးစံ၊
ေရာက္ရွိလာတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊
ေနာက္ထပ္ ေရာက္ရွိလာဦးမယ့္ အေပ်ာ္တမ္းမ်ား၊
ဒါေတြအားလံုး အေရးေပၚဆိုေပမယ့္
ေမတၱရားနဲ႔ စာနာမႈကိုေတာ့
မိုးမေခါင္ေစခ်င္ဘူးေပါ့။
သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းေဖာ္မွ
ေလာင္းေက်ာ္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္
ငါက ဖဲသမားတစ္ဦးရဲ႕ ရင္ခုန္သံကိုမွ လိုခ်င္သူေလ။

အဲသလိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ၾကည့္ခဲ့
လူ႔အျဖစ္ကို ဣေျႏၵမဲ့ခဲ့၊
ေျမႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ပစ္ခဲ့။

(၈)
ၿငီးေငြ႕ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ
ငါဟာ ဓားစစ္စ္တစ္လက္ျဖစ္ရဲ႕
မိမိကိုယ္ကို အဆံုးသတ္ဖို႔ေပါ့။

ေဟာ-
မင္းၾကားလိုက္သလားအခ်စ္ေရ
ငါတို႔စစ္ပြဲရဲ႕ ဓမၼေတးသံကို။
လူတစ္ဦးဟာလူတစ္ဦးကို
ဘယ္ေလာက္အထိ မွားယြင္းျပတတ္သလဲ။
အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ
သင္လည္း ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရမယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲ ကၽြမ္းက်င္မႈ။
ဘယ္မွာလဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ထြက္ေျပးျခင္း၀ါဒ
ဘယ္မွာလဲ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါ။

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (ဂ)

(၅)
ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္
အရာရာကို အရြဲ႕တိုက္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားခ်ိန္
ေလာကဓံဆိုတဲ့ စကားလံုးကို
ရယ္သြမ္းခဲ့ဖူးတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကို
ကိုးကြယ္ရူးသြပ္ဖူးတယ္။
အနက္အဓိပၸာယ္ကို အလကားကိစၥလို႔
အထင္လြဲဖူးတယ္။

ငါက
ရႈိက္ႀကီးတငင္လက္မွတ္ေတြကို
အမွတ္တရ သိမ္းထားတတ္သူ၊
စံပယ္ေတြကို စြဲလန္းခဲ့သူ၊
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ၀တၳဳေရးဖူးသူ၊
အမွားေတြမ်ားလြန္းေပမယ့္
ခဲဖ်က္ဆိုတာကို အသံုးမျပဳသူ၊
ၾကာလာေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြ႔ရွိမႈအျဖစ္
ေ၀၀ါးျခင္းေတြခါးတယ္။

ငါ့ဘ၀ကို
ကစားပြဲေတြနဲ႔ျဖတ္သန္း၊
ဒါေပမယ့္ အနီကဒ္ကို ႏွစ္ၿခိဳက္သူေဘာလံုးသမား
ဘယ္သူရွိခဲ့ဖူးသလဲ။

(၆)

အစီအစဥ္အရ
ဆိုခဲ့ၿပီးၿပီ ..
ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ၀ါက်မ်ားအေၾကာင္း။

သကၠရာဇ္အေဟာင္းတစ္ခုမွာ
ဆႏၵအသစ္ေတြ၊
ငါမစဥ္းစားရေသးတဲ့
ေနာက္ထပ္ေန႔ရက္ေတြ၊
ပိန္ပိန္ေသးေသး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
စိုးရိမ္တႀကီးအခ်စ္ေတြ၊
ပရုပ္လံုးရနံ႔နဲ႔
အကႌ်အ၀တ္အစားေတြ၊
အားလံုးကို မၾကာခင္ကပဲ
ဟားတိုက္ေမာင္းထုတ္ပစ္ခဲ့ၿပီ။

သင္ေရာ၊ ကၽြႏု္ပ္ပါ
ကိုယ့္မွတ္ပံုတင္ကို ကိုယ္
ေသခ်ာၾကည့္ခဲ့ၾကသားပဲ။
တစ္ဦး၏အခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ဦး
မသိမသာ ခိုေအာင္းခဲ့ၾကသားပဲ။
ေလာကဟာ ငါတို႔ကို
ေပါ့ပါးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္ထဲ ေလးနက္ရမယ္လို႔
သင္ၾကားခဲ့တာပဲ။

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (ခ)

(၃)
ငါ့ႏွလံုးသားထဲက
တိတ္ဆိတ္တဲ့ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ
ဘယ္သူၾကားမိေသးလဲ။

ငါ့တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့ညေတြ
မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီ
ေငြေၾကးနဲ႔ ကမ္းလွမ္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။

ပထမဆုမ်ား၊
ေသြးရူးေသြးတန္းအဖ်ားဖ်ား၊
ရုပ္ရွင္ရံုမ်ား၊ ပန္းၿခံမ်ား၊
နံနက္ခင္းမ်ား၊ ဒုကၡမ်ား၊
ဒီလိုရႈခင္းေတြထဲ
ပိုေနရင္ ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္
ပန္းပုရုပ္ထုတယ္ဆိုတာ
မလိုတာေတြကို ဖယ္ထုတ္ပစ္တာပဲ။

(၄)
ျမင္ဖူးၾကတယ္မဟုတ္လား
ေခြးဟာ ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့လက္ကို လွ်က္ေနတာေလ။
မာယာေကာ့ဖ္စကီး
(ေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္မွ-)

အဲဒီစာပိုဒ္ကို အထပ္ထပ္ဖတ္
ငါ့ရက္စြဲေတြမွာ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့သိကၡာ
သာမန္ပိုးမႊားဆိုေပမယ့္
ေရာဂါေတာ့ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕။

တစ္ကေနစတင္
အဲဒီတစ္မွာပဲ ၿပီးဆံုးခဲ့၊
ငါ့ဆီက ထြက္သြားေသာစကားလံုးမ်ား
ငါ့ဆီျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ
အဓိပၸာယ္ေတြေျပာင္းသြားၿပီ။

သစ္ရြက္တို႔၏ ေပါ့ဆျခင္းမ်ား (က)

(၁)
ငါ့ဘ၀ရဲ႕
ပထမဦးဆံုးစာေၾကာင္းမ်ား၊
ပထမဦးဆံုးအမႈိက္မ်ား၊
ၿပီးေတာ့…
ပထမဦးဆံုး ရဲရင့္ျခင္းမ်ား
ဒါေတြနဲ႔ပဲ
ဒါေတြကို တံခါးေခါက္
ေလာကဆီကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။

(၂)
တစ္ရာသီကေန တစ္ရာသီေျပာင္း၊
ျပကၡဒိန္တို႔လည္း
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေဟာင္းသြားၾက၊
ဘ၀မာတိကာရဲ႕ ပထမပိုင္းမွာ
“ပိုက္ဆံက အေရးႀကီးတယ္” ဆိုတဲ့ ၀ါက်နဲ႔ေနထိုင္
အေလ့က်အလြမ္းေတြကို
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီ ထားခဲ့ဖူးတယ္။

ဟိုလမ္းမေပၚက
ယိုင္ရြဲ႕ေနတဲ့ေျခလွမ္းမ်ားလည္း
လံုၿခံဳေနဖို႔လိုရဲ႕။
ကမၻာႀကီးရဲ႕ တစ္ဖက္ဆီမွာ
အေသးအဖြဲ ကိုယ္စီနဲ႔
ငါတို႔ႀကီးက်ယ္ၾကမယ္။
ရံဖန္ရံခါ ရုပ္၀တၳဳေတြအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးၾကမယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့
သူမ်ားေတြၾကားဖို႔မလိုတဲ့အသံနဲ႔
ငါ့ရဲ႕အခ်ိန္ကာလကို ငါကိုယ္တိုင္ေမာင္းႏွင္မယ္။

ေနာင္အခါ
ငါေသဖို႔ လိုအပ္လာတဲ့အခါ
လူသားတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္စြာလက္ခံဖို႔
ေသမင္းနဲ႔ တိုင္ပင္မယ္
အမွန္တရားကို နားခ်မယ္။
ငါ့အတြက္ အဆိပ္ခြက္ကို ျပင္ဆင္ထားၾက
ဒီေနရာမွာ ငါ့ေက်ာျပင္ေပၚ
ရထားတစ္စင္း ခုတ္ေမာင္းသြားပါေစ။

ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ

သစ္ရြက္ေၾကြသံတစ္ခုက
ငါ့နားထဲမွာ၀ုန္းခနဲ
ျမည္ဟိန္းသြားရဲ႕။

အခ်ိန္မတန္ေသးဘဲ
ငါ့တန္ဖိုးေတြကို
မင္းဘာေၾကာင့္မ်ားတိုက္ခ်ပစ္လိုက္ပါလိမ့္။

ဘယ္သူမျပဳ
မိမိမႈတဲ့ .. ။

လကြယ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က
ညထဲကိုဗီဇျပၿပီး
ရက္ရက္စက္စက္လြင့္ပံ်႕လာတယ္။

ငါ့ရင္ထဲက
အျဖဴေရာင္စည္းကမ္းေတြအားလံုး
ခ်ိတ္ပိတ္ထားလိုက္ၿပီ။
ငါဟာရိုင္းစိုင္းရမ္းကားဖို႔
အၿမဲအဆင္သင့္ရွိေနသူဆိုတာ
မင္းသိေစရမယ္။

ဘာသေဘာလဲ
လွည့္မၾကည့္နဲ႕
အေပ်ာ္ေၾကးဆိုေပမယ့္
အႏၱရာယ္ရွိတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
ပတ္သက္မိခဲ့သမွ်ေတြကို
ရယ္ေမာလႊင့္ပစ္လိုက္ရံုေပါ့။

ငါမေျပာခ်င္ဘူး
မင္းမသိႏိုင္ဘူး
အစြန္းမေရာက္ရင္
အဲဒါဘယ္ေတာ့မွ အခ်စ္မဟုတ္ႏိုင္ဘူး ။ ။

ေ၀မွဴးသြင္

ရာသီဥတုကို ၾကံရာမရနဲ႕ ခုခံမိၿခင္း

အခ်ိန္တန္ၿပီ
မင္းေရာငါေရာ အခ်ိန္တန္ၿပီ။

အဲဒီအရွိတရားမွာ
ဆံုးရံႈးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကတိ
အၿဖဴထည္ မ်က္ဝန္းေလးကိုပဲ နာက်င္မိတယ္။
“နင္မေကာင္းဘူးဟာ”
ဒီစကားမွာ
ငါ အသက္မရွဴမိတာ အၿပစ္လား။
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ေဖ်ာင္းဖ်ခဲတာ မွားတား။
ဒါဟာ
ေလာကၾကီးရဲ႕ စနစ္က်တဲ႕လွည္႕ဖ်ားမႈလို႕ပဲ
တို႕ယံုထားလိုက္ရေအာင္…။

အခုေတာ႕
မင္းအခ်က္ေပးခဲ႕တဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြ
ၾကီးၾကီးမားမားမွန္း သိလ်က္နဲ႕
ငါမ်က္ႏွာလႊဲရေတာ႕မွာေပါ႕။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
မင္းက ငါ႕ကို အဓိပၸာယ္မဲ႕စြာ လိုအပ္ခဲ႕
ငါက မင္းကို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ရူးသြပ္ခဲ႕
ကိုယ္႕စြန္ကိုယ္ၿဖတ္ခဲ႕ၾကသလို
ငါတို႕ရယ္သြမ္းေသြးခဲ႕ၾကၿပီ။
ေရမႈတ္ကိုယ္စီနဲ႕
ေလာင္ကြၽမ္းခဲ႕ၾကၿပီ။

ဒီလိုပါပဲ
မင္းႏႈတ္ခမ္းက လက္ဖက္ရည္နံ႕ေတြဆီ
သစၥာတရားဟာ အိုမင္းသြားေတာ႕မယ္။
ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ေပါ႕
မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားရဲ႕ အဆံုးမွာ
ငါရွံဴးနိမ္႕ခဲ႕ဖူးတယ္။

ေဝမွဴးသြင္
သရဖူ၊ဒီဇင္ဘာ ၂၀ဝ၀

မိုးေရထဲလမ္းေလွ်ာက္ၿခင္း

မိုးေရထဲဘဲ
မသဲမကြဲ၊သို႔ေသာ္ရဲရဲ
မခြဲႏိုင္ဘူး၊ သြားၾကဦးစို႔
ေၿပးလူးတဘက္၊ညြက္ေကြးပက္၍
လက္လက္လြန္႔လိပ္၊ပုလဲၿမိတ္တို႔
ရိပ္ရိပ္ေၿပးလိုက္၊ေ၀႕တိုးရိုက္သည္
ေမွာင္မိုက္ထဲမွ ၀ိုးတ၀ါး။


အေမွာင္ထက္မွ
လက္ကနဲရွက္၊လွ်ပ္တၿပက္မွာ
သစ္ခက္ရႈံ႕,ထစ္၊ကုကၠိဳၿမစ္မူ
အဆစ္ေခါင္းၿပတ္၊ေဒါင္႔မွာညပ္သည္
တြယ္ကပ္ေမ်ာညိ၊ၿမင္မိမိကား
ေရညွိမႈိပြင္႕ကေလးပင္။
တိုက္ၾကိဳတိုက္ၾကား
မနားခိုဘူး၊ေၿခဦးတည္႕ရာ
ေရမွာဒလေဟာ၊ေမ်ာသြားပေစ
မိုးေရလႈိင္းၾကား၊ကြဲမသြားေအာင္
အပါးတိုးဖက္၊မိုးပက္သည္႔ထဲ
ၿမဲၿမဲလက္ကို ကိုင္ထားငဲ႔။
လမ္းဆံုးမွာသာ
ရိႈက္ကာစိုးရြံ႕၊ပခံုးတြန္႔မိ
ၿမဴးကြန္႔လွ်ပ္ၿပက္၊ေမွာင္တ၀က္မွာ
ဟိုဘက္ကမ္းပါး၊ေရာက္သြားပေစ
မိုးသက္ေလပက္၊ေအးစက္စက္မွာ
ေမာင္႔လက္ေႏႊးက၊ေႏြးလိမ္႔မည္။
တာရာမဂၢဇင္း၊၁၉၄၉

သီခ်င္းရွင္

တရြက္ေၾကြ တရြက္လဲၿပန္ေပါ႕
ေရာင္မြဲ ေရႊရည္ဥကာမွ
စိမ္းႏုတြင္ စိုစိုသစ္ပါကလား
စိတ္ညစ္ အကုန္ပယ္၍
သီေတာ႔မယ္ေႏြအေစာမွာ
ေရႊဥၾသ ခ်ိဳေတးသံ။


ေရႊဂူမွာ ေငြတူမြမ္းတဲ႔ၿပင္
စိမ္႕စမ္းၾကည္ ေရကတြက္ရယ္နဲ႔
လြမ္းဆြတ္ဘြယ္သည္ဂႏိုင္ပ
လွၿမိဳင္ၿမိဳင္ သာဟာစမ္းကိုၿဖင္႔
ၿပိဳးၿပြမ္းကာ အာရံု၀င္မွ
ႏြဲ႔ရြင္ရြင္ ဘိုးေခါင္ညဥ္းတယ္
သီခ်င္းၾကီး သီခ်င္းခံ။
သည္ဘိုးေခါင္ သည္ဥၾသရယ္က
အေၿပာခ်ိဳသံလြင္ဟု
ကဗ်ာရွင္ စာယဥ္ဖြဲ႔ရွာၾက
ႏြဲ႔ရရဲ႔ ႏုသဟန္
ေတးသံရင္႕သီကံုး။
ေမာင္ဒါရႈ
အသက္ ခ်စ္ရည္တူနဲ႔
လိုဏ္ဂူမွာၿပိဳင္တူပန္တဲ႔
ေမ႔အသံညက္ညက္ေအးကိုမွ
ေတးအမွန္သီခ်င္းစစ္ေပဘဲ
အခ်စ္ေစတနာက
သာယာေအာင္ ေခ်ာ႔ၿမဴေဆာင္ေတာ႔
ဘိုးေခါင္ဟာ ဘယ္လိုေၿပာေသာ္လည္း
ဥၾသ ရင္႔တၾကဴထက္
ခင္ႏြဲ႔မူ အသံၾကားခါမွ
ေမာင္႔နားမွာ လဲ႔လဲ႔ရႊန္းတယ္
ကြန္းလြတ္ေခါင္ဆံုး။
ဒဂုန္မဂၢဇင္း ၊၁၉၃၈

မတ္လေတာ္လွန္ေရး

္မိုးကုပ္ကုပ္ဝယ္
အို-ရုတ္တရက္ ၊ မ်ဥ္းၿဖဴစက္၍                                               

ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ ၊ဟ ဟ လာၿပီး
မိုးၿပာကိုၿဖတ္ ၊ပတၱၿမားရည္
စီးလည္အဟုန္၊နီၿမန္းကုန္သည္
အရုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး ။
မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္
ၿမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း ၊ မနီးမေ၀း
ေခ်ာင္းရိုးေဘးမွ ၊ ေၿဖးေၿဖးညင္းညင္း
ေလွတစင္းထက္ ၊ ေတာတြင္းသားပ်ိဳ
ဖ်ဥ္လက္တိုႏွင့္ ၊ ကိုယ္ကို၀ပ္ရ်္
စိုက္စိုက္ေရွ႕သည္၊ ေၿခာက္ေသြ႕ၿမက္ထံုး
ေကာက္ရိုးဖံုးလ်က္ ၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ
ယူကာ လက္ေထာက္ ၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္ ။
အေမွာင္ရိပ္၀ယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္ ၊ ေခ်ာင္းေကြ႕ထက္တြင္
အုပ္ယွက္ေထြးေရာ ၊ သင္ေပါင္းေတာဧ။္
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္ ၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္စစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း ။
ေခ်ာင္းကိုေကြ႕ေသာ္ ၊
ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း ၊ ေၿမငူရင္းသို႕
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ ၊ နီးရ်္ လာလွ်င္
အသာရုတ္ခ်င္း ၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းၿပင္းထန္ ၊ ေသနတ္သံသည္
ၿမစ္ယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း ။
ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္ ၊ ေသးေသးစိတ္သား
မိုးထိပ္ တိမ္ေမာ္ ၊ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေပၚသည္
ေသာ္တာၿပံဳးလဲ့ ၊ ငံု႕ကာၾကည့္ရွင့္
ထြန္းသည့္ ညဥ့္ခါ ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြာ ၀န္းလ်ား ၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ား ညိဳ႕အုပ္ ၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ၿပကာ ၊ မီးအိမ္၀ါႏွင့္
အာကာၿပာမႈိင္း ၊ တြဲတြဲဆိုင္းရ်္
ၿဖဴ၀ိုင္းစက္စက္ ၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္ ၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိပ္ကာ ။
ရြာတစ္ရြာကား ၊
ၽမႈိင္းၿပာမဲညိဳ႕ ၊ မီးရႈိ႕ေလာင္ကၽြမ္း
တင္း၀င္ရမ္းေၾကာင့္ ၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေၿပးရရွာ ၊ လဟာေသြ႕ေသြ႕
ခိုးေငြ႕ေ၀ေ၀ ၊ မီးေလာင္ေၿမမွာ
ြႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့ ၊ ညင္းေလဖြဲ႕က
သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံ တကား ။
ခေရပြင့္လွ်င္ ၊
ေၾကြရင့္၀ါ၀ါ ၊ေၿမထက္မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္းယွက္ ေဟာင္းသစ္ရြက္ႏွင့္
တ၀က္ေမာင္းနီ ၊ ေ၀့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ၿဖဴး ၊ နီ၀ါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႕ ေရာ္၇ြက္ေၾကြ။
ရင့္ေၾကြ ေညာင္းသည္
ရြက္ေဟာင္း စြန္႕ပစ္ ၊ ဘ၀သစ္သို႕
သနစ္ေၿပာင္းမည္ ၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွ ၾကယ္ၿဖဴပြင့္ ။
ဒဂုန္တာရာ

ငါ့ႏိုင္ငံရဲ႕အလံေတာ္

အလံဆိုတာ

ပ်ံေနရတယ္။

ငါ့ႏိုင္ငံသူ

ရန္သူဆီ

ခ်ီတက္

ခ်ီတက္

ခ်ီတက္။


အလံကို

သံနဲ႕႐ိုက္ကပ္

သပ္နဲ႔ဖိကုပ္

မလႈပ္မယွက္။

ငါ့ႏိုင္ငံသူ

အလံေတာ္ဆီ

ခ်ီတက္

ခ်ီတက္။ ။

သစၥာတိုင္

ဒီေတာင္႐ုိး
က်ားဆိုးေပါရဲ႕။

ေမာင့္အခ်စ္
မွ်စ္ခ်ိဳးလိုက္ခဲ့..။ ။

ၾကည္ေအာင္

လမင္းတရာ

လမင္းတရာ၊ ညအခါ၀ယ္
ကမၻာအႏွံ႔ သာလ်က္ပါ။

တ႐ုတ္ျပည္မွ…..
ေရၾကည္ရစ္ျဖာ၊ ျမစ္သဲ၀ါ၀ယ္
ညခါလမင္း၊ ေရေသာက္ဆင္း၏။

ဆိုဗီယက္မွ…..
ျမစ္မစိမ္းျပာ၊ ေဗာ္လဂါ၀ယ္
ညခါလမင္း၊ ေရခ်ိဳးဆင္း၏။

တိုင္းအီဂ်စ္၏…..
ႏိုင္းျမစ္ေရျပင္၊ လမင္း႐ွင္သည္
ေပ်ာ္႐ႊင္ကခုန္၊ လိွဳင္းေရစုန္ႏွင့္။

မစၥစၥပီ၊ ျမစ္နဒီ၀ယ္…..
သိဂႌေ႐ႊႏိွဳင္း၊ လမင္း၀ိုင္းသည္
ေရလိွဳင္းယက္ၾကား၊ ေျပးကစားလ်က္။

အိႏိၵယ၏…..
ျမစ္မဂဂၤါ၊ ေရၾကည္ျပာ၀ယ္
ညခါလ,ရိပ္၊ ေလ်ာင္းေပ်ာ္အိပ္လ်က္။

ျပည္ျမန္မာ၏…..
ဧရာ၀တီ၊ ေရျပာၾကည္၀ယ္
ပီပီ႐ႊန္း႐ႊန္း၊ လျပည့္၀န္းသည္
ေပၚထြန္းၾကည္လင္၊ ေ႐ႊရိပ္ထင္လ်က္
ေရျပင္လိွဳင္းယက္၊ တလက္လက္။

လမင္းတရာ၊ သည္ကမၻာ၀ယ္
သာလ်က္အစဥ္ပါတကား။

သို႔တေစလည္း…..
သူ႔ေရေျမေပၚ၊ စစ္က်ဴးေက်ာ္ေသာ္
ေ႐ႊေလွာ္အဆင္း၊ ဖိုးလမင္းသည္
ျမစ္တြင္းငုပ္လွ်ိဳးသြားတကား။

ျမစ္မေရတြင္း၊ စစ္ေက်ာ္နင္းလ်င္
လမင္းမွဳန္ရီ၊ ေသြးစြန္းနီကာ
ပီပီမလင္းႏိုင္႐ွာေပ။

ကမၻာေျမေပၚ…..
က်ဴးေက်ာ္စစ္ခင္း၊ နယ္ခ်ဲ႔နင္းက
လမင္းတရာ မသာႏိုင္။

လမင္းတရာ၊ သည္ကမၻာ၀ယ္
သာလ်က္ထိန္ၾကည္၊ ျငိမ္းအံ့ရည္၍
တိုင္းျပည္ကိုက်ဴး၊ နယ္ခ်ဲ႔႐ူးကို
တပ္ဦးဖြင့္ကာ ေတာ္လွန္သည္။

နယ္ခ်ဲ႔ကင္းမွ…..
လမင္းလည္းသာ၊ ကမၻာလည္းေအး
ေတးလည္းအႏွံ႔၊ ပန္းသင္းပ်ံ႔လိမ့္
ႏိုင္ငံ့ျပည္သူ ႏိုးၾကားသည္။

နယ္ခ်ဲ႔ကင္း၍…..
လမင္းတရာ၊ သာေသာခါ၀ယ္
ကမၻာျငိမ္းခ်မ္း လာလိမ့္တကား။ ။

ၾကည္ေအာင္

အခ်စ္

အဖိုးအိုလွ်င္…..
ေညာင္ညိဳရိပ္ေအာက္၊ ပုဆိန္ေျမႇာက္ကာ
ထင္းေပါက္ခြဲၿပီး၊ ေခၽြးျဖာစီး၏။
အဖြားအိုက….
ေရခ်ိဳတခြက္၊ လက္လွမ္းဆက္သည္
ေအာ္…. သက္႐ြယ္ခါးကုန္း၊ သြားေႂကြျပဳန္းလည္း
ခ်စ္တုန္းခင္တုန္းပါတကား။

ေငြတာရီမဂၢဇင္း ၁၉၆၃

မေခၚတမ္း ကစားျခင္း

တမင္စိမ္းၿပီေပါ့….
မၾကင္လို႔ တိမ္းခ်င္လဲတိမ္းပါ
ယိမ္းသလို ေ႐ွာင္သလိုနဲ႔
ဟန္ေဆာင္ကာမ်က္မာန္တင္း
ျမင္ျပင္းကပ္ဟန္တူရဲ႔
ျငဴစူစူခင့္ႏႈတ္ခမ္းက
ပန္းႏွင္းဆီ မုန္းေယာင္သန္း
မေခၚတမ္း ကစားရေအာင္ေလ။

ေနာင္ေတာ့မွ…
ေမာင္ေတာ့သတိထား
ဟိုသြားဒီလာနဲ႔
ကဗ်ာဆရာ လူေတႀကီး
ဆံမဖီးမသင္နဲ႔
မုတ္ဆိတ္မွ်င္ သူ မရိတ္
ေဆးလိပ္တို တဖြာဖြာေပါ့
ေယာင္ခ်ာခ်ာမေနပါနဲ႔
ခင္ကေလ… ေမာင့္ကိုမုန္းပါဘု
႐ွက္ျပံဳးကာ လာမေခ်ာ့လွာႏွင့္
ေမာင့္မွာေလ… တအားေလ်ာ့ၿပီ
ခုေတာ့ ေတေပ။

ေမာင္ရယ္…. လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔
ခင္ေျပာတာ နားေထာင္စမ္းပါ
ဒီကလဲသူ႔ကိုလြမ္းရတာဘဲ
မေခၚတမ္းကစားပြဲကို
ရပ္စဲၾကစို႔ေလ….
မ်က္ေရနဲ႔ ခင့္စကား။

ခ်စ္သူကေျပာေတာ့…
လြမ္းေမာသူ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘု
ေဆးလိပ္ေတာင္ ျဖတ္ပစ္မယ္
အခ်စ္မႀကိဳက္ယင္ ေမာင္မေသာက္ပါ
ေနာက္ေတာ့သာ… မေခၚခ်င္သလိုနဲ႔
ခင္… တမင္ ၿငိဳျငင္တိမ္းၿပီး
စိမ္းနဲ႔ သိလား။

နိဗၺာန္ေဈး

လာခဲ့ပါ့ကိုရင္ရယ္၊
တန္ေဆာင္တိုင္နိဗၺာန္ေစ်း
ေခၚေကၽြးဘူးကြယ္။

မံု႔လံုးကခ်ိဳတယ္၊
လာမယ္ေနာ္ဟုတ္လား။
မေလးခင္ေခၚစကား
ခ်ိဳျမလွသား။

ကေလးတို႔ စားၾကကြယ္၊
႐ြာဘံုလွဴ နိဗၺာန္ေစ်းမို႔
ေလြးလိုက္ၾကတယ္။

ေလးခင္က မု႔ံညက္နယ္၊
ဆယ္ပါဟ မိလွမ်ိဳး။
ေရေႏြးဆူမု႔ံလံုးပြက္ေအာင္
မီးဆက္ကာထိုး။

႐ြာလယ္ရပ္အဖြားသီ၊
ပတီးကိုင္တရားဖက္
သက္ရာေက်ာ္ၿပီ။
ေရေပၚမံု႔ခ်ိဳဆိမ့္အီ၊
ေခြးနီေရ သြားပို႔စမ္း။
လွ်ာရသာ တမ်ိဳးထူးေအာင္
ျဖဴးလိုက္ပါႏွမ္း။

မင္းသားဟန္လူညိဳႏြဲ႔
ေလးခင္ရဲ႔ကိုရင္ညိဳ၊
တန္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္၀န္းႏွယ္
႐ႊန္းျမလို႔ခ်ိဳ။
၀ါးပေလြတို၊ ေလခ်ိဳကေတး၊
ေက်ာ္ေထြးငယ္ အေဖာ္မြန္က
ခြန္ႏွစ္သံ ငါးေပါက္တြဲလို႔
ဟဲလိုက္တယ္ေလး။

နိဗၺာန္ေစ်း ႐ြာဘံုလွဴ၊
ေစတနာေမႊးပ်ံ႔သင္း
စိတ္ရင္းၾကည္ျဖဴ။

သြားၾကစို႔ အတူတူ၊
ကိုယ့္လူလဲလိုက္ခဲ့။
ေက်ာ္ေထြးငယ္အစားပုပ္က
လိုက္ခ်င္ေပါင္ တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္နဲ႔
ဟန္လုပ္သတဲ့။

ေလးခင္ကဆီးလို႔ႀကိဳ၊
အပ်ိဳႀကီး မေဂါက္ေတးက
ေမးေငါ့သကို။
ခ်စ္သူမ်ား မနာလို၊
အပ်ိဳႀကီးစိတ္ထား။
ကေလးငယ္အခ်ိဳႀကိဳက္ယင္လဲ
႐ိုက္တတ္တယ္လား။

စားလိုက္အံုး ကိုရင္ညိဳ၊
ေစတနာပီတိဖံုးလို႔
မံု႔လံုးကခ်ိဳ။
ေလးခင္ပ်ိဳ၊
ပိုလိုက္သည့္ ခ်စ္ေလာကြတ္။
ပန္ဆင္သူ ဆြတ္ေခၽြခူးဖို႔
ၾကာဖူးကညြတ္။

တ႐ွဴး႐ွဴး တ႐ွဲ႐ွဲ
မ်က္ရည္႐ႊဲၿပံဳးမလို၊
မံု႔လံုးခ်ိဳ င႐ုတ္စပ္နဲ႔
ႏွပ္ၾကၿပီကို။

လူဟန္ႏြဲ႔ကိုရင္ညိဳ၊
စိတ္မတိုၿပံဳးႏိုင္သား။
ခ်စ္ဦးပ်ိဳသူ႔ခင္ေလးက
ေတြးလို႔သနား။

အပ်ိဳႀကီး မေဂါက္ေတး
ေဆးေပါ့လိပ္ ၿပံဳးလို႔႐ွဴ၊
ကိုရင္ညိဳ င႐ုတ္စပ္ေတာ့
ေက်နပ္သည့္မူ။

မေဂါက္ေတး ႀကိဳက္မဲ့သူ၊
ဤဇမၺဴအ႐ွားသား။
ယစ္ထုပ္ေမာင္ ထန္းေတာစားနဲ႔
ညားလိမ့္မယ္လား။

လူထုသတင္းစာ၊ ၁၉၆၁ ခု။

ငန္းရိုင္းတေကာင္

ဟစ္ေၾကာ္ ပ်ံသန္း ရင္ေပါင္တန္းေန
ေတာငန္း တအုပ္ ၀ါဂြမ္းဆုပ္လို
လႈပ္လႈပ္ ေဖြးေဖြး ေ၀း ေ၀း ေ၀း ေပါ့
ေရးေရး မႈန္မႈန္ ၀ိုးတ၀ါး။

ေနာက္ဆံုး ေနေရာင္ ငန္းတေကာင္ဟာ
တိမ္ေမွာင္ေတြေအာက္ ငန္းအုပ္ေနာက္ကို
လမ္းေပ်ာက္ မွန္းေမွ်ုာ္ တေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔
ေဖာ္ေခၚသံေပး ေ၀း ေ၀း ေ၀းေပါ့
ညေရး မိႈင္းညိဳ အေမွာင္ မ်ိဳခ်ိန္
တိမ္ၿပိဳ လွ်ပ္ျပက္ ငန္း႐ိုင္းနက္ကယ္
မိုးသက္ မုန္တိုင္း ဆင္ေတာ့မယ္။

အတၱ႐ုပ္ပံုလႊာ ပံုၾကမ္း

အေမက ေမြး၊ ေပးတဲ့ နာမည္
ၾကည္လင္

အေပါင္း အသင္း
သူငယ္ခ်င္း အေဖာ္၊ ေခၚၾကတဲ့ နာမည္
ၾကည္လင္

ၾကည္လင္ဟာ
လီနင္ရဲ႔ က်မ္းေပါင္းစံုကို
ယံုၾကည္ ျမတ္ႏိုး၊ အသိပ်ိဳးတယ္။

ၾကည္လင္ဟာ
ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသား
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား
လုပ္စား ကိုင္စား
ေျပးလႊားခဲ့ရ
ဘ၀အလႊာ၊ မ်က္ႏွာ ေပါင္းစံု
ဇာတ္ခံုေပၚမွာ၊ ကခဲ့ရာ….

ေဟာ… ခုေတာ့
ကဗ်ာဆရာ၊ ကေလာင္နာမည္
ၾကည္ေအာင္

ၾကည္ေအာင္ဟာ
ရီေမွာင္ျပာစင္၊ စာေရးဖို႔ျပင္လွ်င္
ၾကည္လင္နဲ႔ ျငင္းခံုတယ္။

ၾကည္ေအာင္ဟာ
ေဟာ္လန္ျပည္က၊ ပန္းခ်ီဆရာ
‘ဗင္ဂိုး’
ျမန္မာျပည္က၊ ကဗ်ာဆရာ
‘တင္မိုး’ တို႔ကို ႏွစ္ျခိဳက္သူ။

ၾကည္လင္ဟာ
႐ု႐ွားက
‘မာယာေကာ့ဖ္စကီ’ နဲ႔ ‘ေဂၚကီ’
အီတလီက ပန္းခ်ီဆရာ
‘မိုဒီဂလီယာနီ’
ျမန္မာျပည္က
‘ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္’ နဲ႔ ‘ေဇာ္ဂ်ီ’ တို႔ကို ဖတ္မွတ္သူ။

ၾကည္လင္က
ၾကည္ေအာင္ရဲ႔
ကေလာင္တလက္၊ ‘ဗားေတာ့ဗရက္’ လို
ထက္ျမက္ ထင္႐ွား ေစခ်င္တယ္။

ၾကည္လင္က
ၾကည္ေအာင္ရဲ႔ ၀ိညာဥ္ထဲ
သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ပန္းရန႔ံ
ေမႊးပ်ံ႔သင္းႀကိဳင္ ေစခ်င္တယ္။

ၾကည္ေအာင္ဟာ
ၾကည္ေအာင္ရဲ႔ ႐ုပ္ပံုလႊာကို
ကဗ်ာဆရာအျဖစ္ ထုလုပ္တယ္။

ၾကည္လင္ဟာ
ၾကည္လင္ရဲ႔ ႐ုပ္ပံုလႊာကို
ၾကည္ေအာင္တို႔လို ကဗ်ာဆရာေတြက
အေလးယူစရာ
ျဖစ္လာေစဖို႔၊ ‘ေဆးတို႔’ ၾကည့္တယ္။

ေ႐ႊ… အနီ အျပာ အ၀ါ
ဘာေရာင္ေတြ ျခယ္မလဲ။

ၾကည္ေအာင္နဲ႔ ၾကည္လင္တို႔ရဲ႔
၀ိညာဥ္ ၂ ခု စစ္ခင္း
အတြင္း ပဋိပကၡ၊ အားၿပိဳင္ၾက။

မာယာေကာ့ဖ္စကီ
မိုဒီဂလီယာနီ
ေဂၚကီ၊ ေဇာ္ဂ်ီ
လီနင္
ဗင္ဂိုး၊ တင္မိုး။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္
ၾကည္လင့္ ရင္ထဲက…
ထာ၀ရ အလင္းေရာင္။ ။

ကႏာၱရရ႕ဲ ဒီဇင္ဘာလမင္း

ကုိယ္ရဲ႕ ကႏာၱရဆန္တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္ခုကို
ကႏာၱရထဲမွာသာတဲ့ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ လမင္းတစ္စင္းရဲ႕
ေအးမွ်ျခင္းလုိ အခ်စ္ေတြ မင္းေပးခဲ့တယ္ . . .
ေမာင္ရဲ႕ ကႏာၱရဆန္တဲ့ ႏွလံုးသားဟာ ၿဖိဳးရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႕
ေအးမွ်လန္းဆန္းခဲ့တယ္ . . .
ေမာင္နဲ႕ ၿဖိဳးတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စြပ္စြဲခ်က္ေတြမ်ား
ထင္ျမင္ခ်က္ေတြမွားၿပီး ေ၀းရေတာ့မယ္ . . .
ေ၀းခဲ့ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေမာင္ရဲ႕ စိမ္းလန္းေအးမွ်ေနတဲ့
ႏွလံုးသားတစ္ခုဟာ . . . .
ဘာမွ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးလုိ႔ မရေအာင္ ကႏာၱရဆန္ခဲ့လိမ့္မယ္
ေမာင္ရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ မီးသၿဂိဳလ္ဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ . . .
လူေသေကာင္လုိပါပဲ . . . .
ျပာက်သြားတဲ့အထိ သျဂိဳလ္လိုက္ပါ . . .
ေမာင္ရဲ႕ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားကုိ . . . .
ေမာင္သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ၿဖိဳးဆီမွာပဲ အၿပီးတုိင္သျဂိဳလ္လုိက္ပါမယ္ .
ေမာင္ရဲ႕ ႏွလံုးသား စ်ာပနကုိ
မင္းပဲ ခမ္းနားေအာင္စီ၇င္လုိက္ပါ . . .
ေမာင္ဘ၀ ကႏာၱရထဲမွာ ဒီဇင္ဘာညေတြေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီ .
ေအးမွ်သာယာျခင္းေတြ ေသဆံုးကုန္ေတာ့မယ္ . . .
သက္ဆံုးတုိင္ပူေလာင္ျခင္းေတြနဲ႔ . . .
ေလာင္မီးကေနတဲ့ ဘ၀တစ္ခုနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ရေတာ့မွာေပါ့ . . .
မင္းအတြက္ ဒီဇင္ဘာညရဲ႕ လတစ္စင္းလုိ
အေအးဓါတ္ေပးႏုိင္တဲ့ သူနဲ႔ ေတြ႔ႏုိင္ပါေစ . . .
ေမာင္ကေတာ့ မင္းအတြက္ ကႏာၱရတစ္ခုလုိ ပူေလာင္လြန္းပါတယ္. . . .
မင္းအတြက္ ေအးမွ်မႈေတြ မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး . . .
မင္းဘ၀အတြက္ ေန႕ရက္ေတြတုိင္းဟာ ဒီဇင္ဘာညေတြသာ
ျဖစ္ပါေစေတာ့ကြာ . . . . .

မိခင္ မာရသြန္

သား သယ္ ့ အေမ
မိုင္ရွည္ တာ ေဝး
အေၿပး သမား။

သားသမီးခ်စ္
သက္လံု ျဖစ္ေအာင္
ေၿပာင္း ပစ္ သလား။ ။

ၾကည္ေအာင္
( ရႈမဝ၊ ဒီဇင္ဘာ )