ၾကယ္ေရာင္ေပ်ာက္တ့ဲ မိုးေကာင္းကင္ထက္..
ယူေဆာင္လာသူ လြမ္းေမာၿခင္း တို႔ ထာ၀ရ အေမာေတြ
…ေၿပေပ်ာက္ဖို႔ အတြက္ေလ….
နံရံေတြ ၿခားေနပါေစ..ငါေလ..အေရာက္လာခ်င္တယ္…
တိုးတိုး ဆိုၿငီးေနတဲ့ ေတးသြားေလး လြင့္ပ်ယ္ခဲ့…
အေမွာင္ဖုန္းတဲ့ ဒီညထဲ..မင္းမရွိေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္း..
ေဆြးေၿမ့တဲ့ အိမ္မက္ထဲ..မင္းမသိလဲ တမ္းတဆဲ…
ရင္ခုန္သံ တစ္ခ်ိဳ႔ တစ္၀က္ မင္း အတြက္ ငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္…..
နာက်င္စြာဟစ္ေခၚလည္း ပဲ့ တင္ထပ္သံေတြပဲ…
ဒီအလြမ္းေတြ…ငါ့အတြက္…အဆိပ္တစ္ခြက္လိုပဲ…..
တရိႈက္မက္မက္ ငါ ေသာက္သံုးမိေတာ့…လဲၿပိဳ ၿခင္းေတြ အခါခါေပါ့….
မွိတ္မရတဲ့ ငါ့ မ်က္၀န္းေတြ…..ရိႈက္သံေတြေၾကာင့္
အနီေရာင္သန္း…မင္းမရွိတဲ့ ဒီအလြမ္းခန္းမွာ
ငါ တစ္ေယာက္တည္းလြမ္းေပါ့…..
ေမွာင္မိုက္ေလေလ ညဥ္ံ့နက္ေလေလ…ငါ့အလြမ္းေတြလဲ..
ၿပင္းထန္ထန္ေလေလပဲ…
ေလေၿပေတြေၿပးလႊားေနၿပီ….ေလေၿပေတြန႔ဲ အတူ မင္းရွိရာ..
စီးေမ်ာခြင့္ရလိုက္ခ်င္တယ္…အေဖာ္မဲ့ ဒီညမ်ားထဲ
ငါ့တစ္ေယာက္တည္း မလြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး
ေလေၿပေတြနဲ႔ အတူ ထာ၀ရ အလြမ္းမ်ား
ေ၀းကြာေစသား…..
Saturday, 24 December 2011
ငါ ဘယ္လို ရုန္းထြက္ရမလဲ
အလြမ္းနဲ႔ စ အလြမ္းနဲ႔ အဆံုးသတ္
…
တစ္ခါၿပန္ေတြးတိုင္း က်ရံႈး….
မုန္းမရတဲ့ အၿပံဳး
ရုန္းထြက္တိုင္း နာက်ဥ္တယ္..
ၾကိဳးစားလုိ႔ ခဏေမ့ၾကည့္…
ေဆြးမိတယ္..ဒီရင္မွာ..
နာက်ဥ္းစရာ..တကယ္မရွိဘူးလား…
အေသအခ်ာၿပန္ေတြး ရွိခဲ့တဲ့ မင္းအတြက္
အခ်စ္ေၾကာင္းကို
တကယ္ ရင္မွာ နာက်ဥ္တာမို႔…
မ်က္ လံုးမွိတ္လို႔ ဇြတ္အိပ္လိုက္တယ္..
အေတြးအာရံုထဲ မင္းလိုက္ႏိုးလို႔..
ေယာင္ေယာင္ၿပီး ညတိုင္း လန္႔ႏိုးမိတယ္
ဆင္ကန္းေတာတိုးအခ်စ္
မၿမင္မဆန္း တအားခ်စ္ခဲ့ေတာ့..
အသစ္အဆန္းၿဖစ္တိုင္း ရင္မွာ နာက်ဥ္ၿခင္းေတြ
တစ္ေန႔ တစ္္မ်ိဳး တိုးတိုးလာခဲ့တယ္….
…
တစ္ခါၿပန္ေတြးတိုင္း က်ရံႈး….
မုန္းမရတဲ့ အၿပံဳး
ရုန္းထြက္တိုင္း နာက်ဥ္တယ္..
ၾကိဳးစားလုိ႔ ခဏေမ့ၾကည့္…
ေဆြးမိတယ္..ဒီရင္မွာ..
နာက်ဥ္းစရာ..တကယ္မရွိဘူးလား…
အေသအခ်ာၿပန္ေတြး ရွိခဲ့တဲ့ မင္းအတြက္
အခ်စ္ေၾကာင္းကို
တကယ္ ရင္မွာ နာက်ဥ္တာမို႔…
မ်က္ လံုးမွိတ္လို႔ ဇြတ္အိပ္လိုက္တယ္..
အေတြးအာရံုထဲ မင္းလိုက္ႏိုးလို႔..
ေယာင္ေယာင္ၿပီး ညတိုင္း လန္႔ႏိုးမိတယ္
ဆင္ကန္းေတာတိုးအခ်စ္
မၿမင္မဆန္း တအားခ်စ္ခဲ့ေတာ့..
အသစ္အဆန္းၿဖစ္တိုင္း ရင္မွာ နာက်ဥ္ၿခင္းေတြ
တစ္ေန႔ တစ္္မ်ိဳး တိုးတိုးလာခဲ့တယ္….
ရင္နင့္အလြမ္း
တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္ည
ေသာကေတြကုိ ဆီးမီးထြန္းလို႔
အလြမ္းေတြကုိ ၿဖန္႔က်က္ရင္း
သတိတရ ေမ့မရတဲ့စိတ္ေတြကုိ
တြန္းလွန္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတုန္း
သူ႔စကားသံေလးေတြၾကားေရာင္မိၿပန္တယ္.
ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ ဖုိ႔ ဘယ္တုန္းက မွ မၾကိဳးစားခဲ့သူမို႔
နာက်င္စြာတစ္ေယာက္တည္း ေၾကကြဲေနရတယ္
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းပါ ခ်စ္သူရယ္…
မ၀ံ့မရဲ ေၿပာခ်င္ပါေသးတယ္..
ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္ေနတုန္းပါပဲ…
ေသာကေတြေ၀
ေတာင္တန္းၿပာနဲ႔ ၿမဴခိုးေတြကုိ သက္ေသတည္ပါတယ္
လြမ္းလွ်က္ပါေမ…
ေသာကေတြကုိ ဆီးမီးထြန္းလို႔
အလြမ္းေတြကုိ ၿဖန္႔က်က္ရင္း
သတိတရ ေမ့မရတဲ့စိတ္ေတြကုိ
တြန္းလွန္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတုန္း
သူ႔စကားသံေလးေတြၾကားေရာင္မိၿပန္တယ္.
ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ ဖုိ႔ ဘယ္တုန္းက မွ မၾကိဳးစားခဲ့သူမို႔
နာက်င္စြာတစ္ေယာက္တည္း ေၾကကြဲေနရတယ္
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းပါ ခ်စ္သူရယ္…
မ၀ံ့မရဲ ေၿပာခ်င္ပါေသးတယ္..
ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္ေနတုန္းပါပဲ…
ေသာကေတြေ၀
ေတာင္တန္းၿပာနဲ႔ ၿမဴခိုးေတြကုိ သက္ေသတည္ပါတယ္
လြမ္းလွ်က္ပါေမ…
ေနာက္ဆံုး ငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ပံုအပ္ခဲ့ပါတယ္…….
မၾကင္နာမွန္းသိလွ်က္နဲ႔ အရာရာ
ပံုအပ္ခဲ့ပါတယ္..
တမ္းတတိုင္း လြမ္းမိပါတယ္
ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့
…ဒီေန႔စြဲေတြ
တမ္းတတိုင္း သတိရေနမိတယ္.
နားလည္မႈဆိုတာ ညွိယူလို႔ရႏိုင္ေပမဲ့
မင္း အေပၚ သေဘာထားၾကီး ခဲ့တဲ့ ငါ
သေဘာထားေသးသိမ္ခဲ့လို႔လား
ငါ့ကုိယ္ငါေတာင္ ေ၀ဖန္လို႔မရေတာ့ဘူးကြာ.
မင္းေ၀းသြားေပမဲ့ ငါ့စိတ္ေတြ
အေနမေ၀းခဲ့ပါဘူး..
တစ္ခါၿပန္ေတြးတိုင္း လြမ္းလို႔
ငါ့ကိုယ္ငါ အလြမ္းသမားလို႔
နာမည္ေပးရမလိုေတာင္ၿဖစ္ေနရၿပီ
လိုခ်င္တာ ယူသြားႏိုင္ပါတယ္..
မင္းအတြက္ အရာရာ ငါအရံႈးေပးၿပီးသား
ေနာက္ဆံုး ငါ့အတြက္..
ႏွလံုးသားတစ္စံုသာ ထားခဲ့ပါကြာ……..
မၾကင္နာမွန္းသိလွ်က္နဲ႔ အရာရာ
ပံုအပ္ခဲ့ပါတယ္..
တမ္းတတိုင္း လြမ္းမိပါတယ္
ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့
…ဒီေန႔စြဲေတြ
တမ္းတတိုင္း သတိရေနမိတယ္.
နားလည္မႈဆိုတာ ညွိယူလို႔ရႏိုင္ေပမဲ့
မင္း အေပၚ သေဘာထားၾကီး ခဲ့တဲ့ ငါ
သေဘာထားေသးသိမ္ခဲ့လို႔လား
ငါ့ကုိယ္ငါေတာင္ ေ၀ဖန္လို႔မရေတာ့ဘူးကြာ.
မင္းေ၀းသြားေပမဲ့ ငါ့စိတ္ေတြ
အေနမေ၀းခဲ့ပါဘူး..
တစ္ခါၿပန္ေတြးတိုင္း လြမ္းလို႔
ငါ့ကိုယ္ငါ အလြမ္းသမားလို႔
နာမည္ေပးရမလိုေတာင္ၿဖစ္ေနရၿပီ
လိုခ်င္တာ ယူသြားႏိုင္ပါတယ္..
မင္းအတြက္ အရာရာ ငါအရံႈးေပးၿပီးသား
ေနာက္ဆံုး ငါ့အတြက္..
ႏွလံုးသားတစ္စံုသာ ထားခဲ့ပါကြာ……..
ငါ့အခ်စ္ နင္မသိ
မေမ့ခဲ့ပါဘူး…….
တစ္ခါၿပန္ေတြး ပူေဆြးၿမဲမို႔…
…မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး…
တမ္းတခဲ့ပါတယ္..
ၿပန္လြမ္းတိုင္း အမွတ္္တရ အၿဖစ္ေတြမို႔
ထာ၀ရ တမ္းတခ်င္ပါေသးတယ္..
၀မ္းနည္းၿခင္း.အၾကင္နာ ကင္းလို႔..
ငါ နာက်ဥ္ ေၾကမြခဲ့ပါတယ္..
သူမသိ..အထာမညွိလို႔..
ကေတာက္ကဆ..ခဏခဏပဲေပါ့..
သူမၿမင္ တကယ္ အၾကင္နာစစ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္
ငါ့အခ်စ္…သူဘယ္ ၿမင္မတုန္း…
တို႔ေ၀းေနၿပီေလ….
တစ္ခါၿပန္ေတြး ပူေဆြးၿမဲမို႔…
…မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး…
တမ္းတခဲ့ပါတယ္..
ၿပန္လြမ္းတိုင္း အမွတ္္တရ အၿဖစ္ေတြမို႔
ထာ၀ရ တမ္းတခ်င္ပါေသးတယ္..
၀မ္းနည္းၿခင္း.အၾကင္နာ ကင္းလို႔..
ငါ နာက်ဥ္ ေၾကမြခဲ့ပါတယ္..
သူမသိ..အထာမညွိလို႔..
ကေတာက္ကဆ..ခဏခဏပဲေပါ့..
သူမၿမင္ တကယ္ အၾကင္နာစစ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္
ငါ့အခ်စ္…သူဘယ္ ၿမင္မတုန္း…
တို႔ေ၀းေနၿပီေလ….
မိုး
မိုး…..
တမ္းတခ်ိန္တိုင္း ခံစားရလို႔
နာက်င္ၿခင္းတို႔ေခတၱေမ့ၿပီး
မိုးသည္းထဲေလွ်ာက္သြားမိတုိင္း
တစ္ေယာက္တည္းအေဖာ္မဲ့ေနဆဲပါပဲ…
မိုး…
နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္လို႔
ေၾကကြဲသြားတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားတစ္စံုကို
တစ္စဆီၿပန္ေကာက္ရင္း
တဖြဖြၿမတ္ႏိုးစြာနမ္းရိႈက္မိတဲ့ငါ
မိုးသည္းထဲမွာပါ…
မိုး………..
တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ
ေ၀းလြင့္လို႔ေၾကြေနရေပမဲ့
ငါ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စတို႔
ပ်ိဳၾကခ်ိန္တိုင္း မိုးနာမည္တဖြဖြ
ငါ့ရင္မွာတမ္းတေနဆဲပါပဲ….
အခုေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္တိုင္း
အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ
တစ္ခ်ိန္က မိုးသည္းတဲ့ေန႔ေလးကို
တမ္းတရင္း မိုးစြန္႔သြားတဲ့ ေန႔ရက္မွစ
ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ မိုးရယ္…..
ဘယ္ဆီမွာလဲကြယ္…
တမ္းတခ်ိန္တိုင္း ခံစားရလို႔
နာက်င္ၿခင္းတို႔ေခတၱေမ့ၿပီး
မိုးသည္းထဲေလွ်ာက္သြားမိတုိင္း
တစ္ေယာက္တည္းအေဖာ္မဲ့ေနဆဲပါပဲ…
မိုး…
နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္လို႔
ေၾကကြဲသြားတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားတစ္စံုကို
တစ္စဆီၿပန္ေကာက္ရင္း
တဖြဖြၿမတ္ႏိုးစြာနမ္းရိႈက္မိတဲ့ငါ
မိုးသည္းထဲမွာပါ…
မိုး………..
တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ
ေ၀းလြင့္လို႔ေၾကြေနရေပမဲ့
ငါ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စတို႔
ပ်ိဳၾကခ်ိန္တိုင္း မိုးနာမည္တဖြဖြ
ငါ့ရင္မွာတမ္းတေနဆဲပါပဲ….
အခုေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္တိုင္း
အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ
တစ္ခ်ိန္က မိုးသည္းတဲ့ေန႔ေလးကို
တမ္းတရင္း မိုးစြန္႔သြားတဲ့ ေန႔ရက္မွစ
ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ မိုးရယ္…..
ဘယ္ဆီမွာလဲကြယ္…
အခ်စ္
လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္
မ်က္လံုးေပၚမွာ
ႏႈတ္္ခမ္းေပၚမွာ
အိပ္ေပ်ာ္မွာပါ
လြန္စြာလက္နက္
ေျခတစ္ဖက္ကၽြံ႕နဲ႔
ရံုးထြက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ..
လမ္း ၃၀
လြယ္အိတ္အျဖဴ
ခံုထူဖိနပ္
အမွတ္(၁)ဘတ္စ္ကား
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေရႊရွာတာမဟုတ္ဘူး
ေငြရွာတာမဟုတ္ဘူး
အခ်ိဳရွာတာပါကိုကိုရယ္
အခ်စ္ဆိုတာဒါလား
ဘီယာလိုပဲ ခါးတယ္ေနာ္။ ။
ဂ်ဴး
မ်က္လံုးေပၚမွာ
ႏႈတ္္ခမ္းေပၚမွာ
အိပ္ေပ်ာ္မွာပါ
လြန္စြာလက္နက္
ေျခတစ္ဖက္ကၽြံ႕နဲ႔
ရံုးထြက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ..
လမ္း ၃၀
လြယ္အိတ္အျဖဴ
ခံုထူဖိနပ္
အမွတ္(၁)ဘတ္စ္ကား
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေရႊရွာတာမဟုတ္ဘူး
ေငြရွာတာမဟုတ္ဘူး
အခ်ိဳရွာတာပါကိုကိုရယ္
အခ်စ္ဆိုတာဒါလား
ဘီယာလိုပဲ ခါးတယ္ေနာ္။ ။
ဂ်ဴး
ေလလြင့္သူရဲ႕တိမ္
မုန္းတီးမႈမ်ား
ေန႔စဥ္ စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္သံုးဆယ္ၾကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေလတိုက္စားလို႔ ၿငိမ္းလုၿပီ။
လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့ နာရီမ်ားအတြက္
အိပ္မက္ေတြကို ႐ွက္တိုင္း
အနက္႐ႈိင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေသာကမ်ား
ဘုရား တ,ရင္း စိန္ေခၚခဲ့ရၿပီ။
ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေၾကမြၿပီး
စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္
အမွန္တရားေတြ ေမွာက္က်သြားတဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ေကာလဟလပါပဲ။
ေ႐ႊ႐ွာသူမ်ား
ေငြ႐ွာသူမ်ား
ေနရာယူသူမ်ား
အားလံုးရဲ႔ေနာက္မွာ
ငါ ……
ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္နဲ႔
လူသတ္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘာေတြမွ ေတြးမေနနဲ႔
တိမ္ေတြရဲ႔ ကိစၥ
ရာသီေတြရဲ႔ ကိစၥ
ေလာကကို မေတာင္းဆိုလိုက္ေလနဲ႔
ဣေျႏၵႀကီးတဲ့ ေကာင္းကင္လို ေနလိုက္ေပါ့။ ။
ဂ်ဴး။
ေန႔စဥ္ စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္သံုးဆယ္ၾကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေလတိုက္စားလို႔ ၿငိမ္းလုၿပီ။
လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့ နာရီမ်ားအတြက္
အိပ္မက္ေတြကို ႐ွက္တိုင္း
အနက္႐ႈိင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေသာကမ်ား
ဘုရား တ,ရင္း စိန္ေခၚခဲ့ရၿပီ။
ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေၾကမြၿပီး
စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္
အမွန္တရားေတြ ေမွာက္က်သြားတဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ေကာလဟလပါပဲ။
ေ႐ႊ႐ွာသူမ်ား
ေငြ႐ွာသူမ်ား
ေနရာယူသူမ်ား
အားလံုးရဲ႔ေနာက္မွာ
ငါ ……
ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္နဲ႔
လူသတ္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘာေတြမွ ေတြးမေနနဲ႔
တိမ္ေတြရဲ႔ ကိစၥ
ရာသီေတြရဲ႔ ကိစၥ
ေလာကကို မေတာင္းဆိုလိုက္ေလနဲ႔
ဣေျႏၵႀကီးတဲ့ ေကာင္းကင္လို ေနလိုက္ေပါ့။ ။
ဂ်ဴး။
နတ္ျမင္းပ်ံမ်ားရဲ႕ ပံုျပင္ (၃)
တစ္ခုေသာ နတ္ျမင္းပ်ိဳမူ
ရင္လိႈက္ဖို ငိုခ်င္မဆံုးခဲ့
ေမာင့္ႏွလံုး ပူအံုးနာက်င္
တသက္သက္ မက္ေမာခံုမင္ခဲ့
အၾကင္ျမင္းငယ္ နတ္မိမယ္ကို
ေမာင္ ဘယ္လို ဟန္ေပး
မလြန္ခင္ ယူငင္ေထြးရပါ့
ဘယ္ေဆးဝါး ေကြ်းခြံလို႔
လြတ္အံ့ေသာ ေနရာ
ဘယ္ေတာင္ပံ အုပ္ျဖန္႔ကာၿပီး
ေခၚရပါမလဲ-
ဘယ္ ကံၾကမၼာ ခိုမွီးလို႔
ႏွီးေႏွာ ခ်စ္ကြ်မ္း ေအာင္ျမင္
ေမာင့္ရင္ခြင္ ျပန္ခိုဝင္ေအာင္
ဘယ္လို ေခၚငင္ရပါ့-
အစဥ္သည္မွာ ၿမဲေန
မ်ိဳးတူ၊ ေသြးတူ အေဆြတို႔ႏွင့္
ေသသည္အထိ သက္ဆံုးတိုင္
ေမာင္ ဘယ္လို ပိုင္ဆိုင္ရပါ့-
ေတာၿမိဳင္၏ သီခ်င္း
ေနမင္း၏ ေသြးနီ
ပူေႏြးသည့္ ေရလိႈင္း
ေတာင္ဝိုင္းရံေသာ
စိုထိုင္း သြန္အန္ ေရေပါက္ႏွင့္
ပန္းဝတ္ဆံ ပ်ံေႂကြေရာက္ခဲ့
ေတာင္ေျမာက္ ဟင္းလင္းျပန္႔
ရွင္းသန္႔သန္႔ ေသာင္ျပင္ျဖဴမွာ
ႏွစ္ကိုယ္တူ ေျပးစိုင္းခဲ့ေသာ
ရက္မ်ားစြာ မၾကာေမာေသးပါလ်က္
ႏွမေရြ႕ေလ်ာ့ ေမ့ေမာရက္ၿပီ
မဆည္တန္႔ ႏိုင္ေရး။
ရင္လိႈက္ဖို ငိုခ်င္မဆံုးခဲ့
ေမာင့္ႏွလံုး ပူအံုးနာက်င္
တသက္သက္ မက္ေမာခံုမင္ခဲ့
အၾကင္ျမင္းငယ္ နတ္မိမယ္ကို
ေမာင္ ဘယ္လို ဟန္ေပး
မလြန္ခင္ ယူငင္ေထြးရပါ့
ဘယ္ေဆးဝါး ေကြ်းခြံလို႔
လြတ္အံ့ေသာ ေနရာ
ဘယ္ေတာင္ပံ အုပ္ျဖန္႔ကာၿပီး
ေခၚရပါမလဲ-
ဘယ္ ကံၾကမၼာ ခိုမွီးလို႔
ႏွီးေႏွာ ခ်စ္ကြ်မ္း ေအာင္ျမင္
ေမာင့္ရင္ခြင္ ျပန္ခိုဝင္ေအာင္
ဘယ္လို ေခၚငင္ရပါ့-
အစဥ္သည္မွာ ၿမဲေန
မ်ိဳးတူ၊ ေသြးတူ အေဆြတို႔ႏွင့္
ေသသည္အထိ သက္ဆံုးတိုင္
ေမာင္ ဘယ္လို ပိုင္ဆိုင္ရပါ့-
ေတာၿမိဳင္၏ သီခ်င္း
ေနမင္း၏ ေသြးနီ
ပူေႏြးသည့္ ေရလိႈင္း
ေတာင္ဝိုင္းရံေသာ
စိုထိုင္း သြန္အန္ ေရေပါက္ႏွင့္
ပန္းဝတ္ဆံ ပ်ံေႂကြေရာက္ခဲ့
ေတာင္ေျမာက္ ဟင္းလင္းျပန္႔
ရွင္းသန္႔သန္႔ ေသာင္ျပင္ျဖဴမွာ
ႏွစ္ကိုယ္တူ ေျပးစိုင္းခဲ့ေသာ
ရက္မ်ားစြာ မၾကာေမာေသးပါလ်က္
ႏွမေရြ႕ေလ်ာ့ ေမ့ေမာရက္ၿပီ
မဆည္တန္႔ ႏိုင္ေရး။
နတ္ျမင္းပ်ံမ်ားရဲ႕ ပံုျပင္ (၂)
နတ္၏သမီး
အထီးတည္းႏိုင္ေသာ
တစ္ခုေသာ နတ္ျမင္းပ်ံမူကား
သူတကာ အမ်ားနဲ႔မတူ
ကိုယ္လံုးဆြတ္ဆြတ္ျဖဴပါလ်က္
ထူထဲရွည္လ်ား လည္ဆံဖြားႏွင့္
ၿမီးဖ်ားသြယ္ႏြယ္
တစ္ခဲနက္ မည္းျပက္ေမွာင္ေရာင္ ယွက္ၿပီး
ဘယ္ညာ အေတာင္ပံကားမွာ
ဖဲကတၱီ မဲျခည္သားျပန္ခဲ့
တိမ္ယံအၾကား သူပ်ံလႊားလွ်င္
ျဖဴနက္တစ္ဝက္ အဆင္ထင္ရွား
ရွားပါးျခားနား
အႏၲရယ္ တကယ္မ်ားသူေပပဲ
ခ်စ္သနား စိုးရိမ္လြန္
တစ္အုပ္ဖြဲ႔လံုး ပူပန္ၾက
လာလတၱံေသာ ေဘးရန္မွ
ဖံုးဝွက္ ကာကြယ္မွန္ေသာ္လဲ
တစ္ခါတစ္ရံ မာန္မာန
သူ႔အလွ သူယံုၾကည္ၿပီး
ဟိုသည္ ေက်ာ္ခုန္ ႂကြားဝင့္
တစ္ကိုယ္တည္း လႊင့္တတ္သည္။
အထီးတည္းႏိုင္ေသာ
တစ္ခုေသာ နတ္ျမင္းပ်ံမူကား
သူတကာ အမ်ားနဲ႔မတူ
ကိုယ္လံုးဆြတ္ဆြတ္ျဖဴပါလ်က္
ထူထဲရွည္လ်ား လည္ဆံဖြားႏွင့္
ၿမီးဖ်ားသြယ္ႏြယ္
တစ္ခဲနက္ မည္းျပက္ေမွာင္ေရာင္ ယွက္ၿပီး
ဘယ္ညာ အေတာင္ပံကားမွာ
ဖဲကတၱီ မဲျခည္သားျပန္ခဲ့
တိမ္ယံအၾကား သူပ်ံလႊားလွ်င္
ျဖဴနက္တစ္ဝက္ အဆင္ထင္ရွား
ရွားပါးျခားနား
အႏၲရယ္ တကယ္မ်ားသူေပပဲ
ခ်စ္သနား စိုးရိမ္လြန္
တစ္အုပ္ဖြဲ႔လံုး ပူပန္ၾက
လာလတၱံေသာ ေဘးရန္မွ
ဖံုးဝွက္ ကာကြယ္မွန္ေသာ္လဲ
တစ္ခါတစ္ရံ မာန္မာန
သူ႔အလွ သူယံုၾကည္ၿပီး
ဟိုသည္ ေက်ာ္ခုန္ ႂကြားဝင့္
တစ္ကိုယ္တည္း လႊင့္တတ္သည္။
နတ္ျမင္းပ်ံမ်ားရဲ႕ ပံုျပင္ (၁)
လူတို႔ရြာနဲ႔ လြန္စြာကြာေဝး
သဲသာေသာင္ ျဖဴလဲ့ေဖြးလို႔
ျမစိန္ေရႊေငြေရာင္ ဂယက္ေျပးတဲ့
ပင္လယ္လွ်ိဳ ေခ်ာင္ဝိုက္ေကြးနဲ႔
ေတာင္ကြ်န္းသာ ျပာရီေအးခဲ့
ေတာအုပ္ၿမိဳင္လဲ သစ္ရည္ေကြ်းေတာ့
ေနမဝင့္တဝင္ မနားခ်င္ေသးလို႔
ေျပးလႊား ခုန္ေပါက္
လက္ေက်ာက္ ေျခကန္
ခြာေပါက္ဟန္ ျမည္ဆူညံလို႔
ရယ္ေမာ ျမင္းဟီသံတို႔
လည္ဆံ ၿမိတ္ႏြယ္
ၿမီးတန္သြယ္ လြင့္ႀကဲၿပီး
ပ်ံဝဲၾကဟန္ ေလကိုဆန္မွ
နတ္တို႔ဖန္သည္ ေတာင္ပံ႐ိုက္ျပန္ၾက
တိမ္တိုက္စြန္းမွ
လဝန္းထြက္ျပဴ
ၾကယ္ျပဴဖန္မွန္
ေရာင္ျပန္ဟပ္ဆဲ
စံုဆန္ျဖတ္ကူး ဖိုမျမဴးလို႔
ေဝဟင္ေရျပင္ ေျမလြင္ျပင္မွာ လူးလြန္႔လို႔
ထူးျခား စြန္႔စား ဆန္းၾကယ္
ကိုယ္အေမြး ျဖဴေဖြး ဖိတ္ဖိတ္ခ်ယ္သည္
ထည္ဝါဘိျခင္း ေငြအဆင္းရွင့္
သင္းအုပ္ဖြဲ႔ျပန္ နတ္ျမင္းပ်ံတို႔
လည္တန္ရွည္ႏြဲ႔မွီ
ႏႈတ္ခမ္း-ေတြ႔နမ္း ပလီၾက
ဝါကြ်တ္ၿပီ ႀကံဳႀကိဳက္
ႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္
မိတ္လိုက္မည္ ျပင္ၾက
ေတာအဝင္-သဘင္ စခဲ့ၿပီ။
သဲသာေသာင္ ျဖဴလဲ့ေဖြးလို႔
ျမစိန္ေရႊေငြေရာင္ ဂယက္ေျပးတဲ့
ပင္လယ္လွ်ိဳ ေခ်ာင္ဝိုက္ေကြးနဲ႔
ေတာင္ကြ်န္းသာ ျပာရီေအးခဲ့
ေတာအုပ္ၿမိဳင္လဲ သစ္ရည္ေကြ်းေတာ့
ေနမဝင့္တဝင္ မနားခ်င္ေသးလို႔
ေျပးလႊား ခုန္ေပါက္
လက္ေက်ာက္ ေျခကန္
ခြာေပါက္ဟန္ ျမည္ဆူညံလို႔
ရယ္ေမာ ျမင္းဟီသံတို႔
လည္ဆံ ၿမိတ္ႏြယ္
ၿမီးတန္သြယ္ လြင့္ႀကဲၿပီး
ပ်ံဝဲၾကဟန္ ေလကိုဆန္မွ
နတ္တို႔ဖန္သည္ ေတာင္ပံ႐ိုက္ျပန္ၾက
တိမ္တိုက္စြန္းမွ
လဝန္းထြက္ျပဴ
ၾကယ္ျပဴဖန္မွန္
ေရာင္ျပန္ဟပ္ဆဲ
စံုဆန္ျဖတ္ကူး ဖိုမျမဴးလို႔
ေဝဟင္ေရျပင္ ေျမလြင္ျပင္မွာ လူးလြန္႔လို႔
ထူးျခား စြန္႔စား ဆန္းၾကယ္
ကိုယ္အေမြး ျဖဴေဖြး ဖိတ္ဖိတ္ခ်ယ္သည္
ထည္ဝါဘိျခင္း ေငြအဆင္းရွင့္
သင္းအုပ္ဖြဲ႔ျပန္ နတ္ျမင္းပ်ံတို႔
လည္တန္ရွည္ႏြဲ႔မွီ
ႏႈတ္ခမ္း-ေတြ႔နမ္း ပလီၾက
ဝါကြ်တ္ၿပီ ႀကံဳႀကိဳက္
ႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္
မိတ္လိုက္မည္ ျပင္ၾက
ေတာအဝင္-သဘင္ စခဲ့ၿပီ။
ျမစ္လယ္မွာ ခ်စ္လွယ္တုန္းက
ျမစ္ေရျပင္ေလွလူးလို႔
ခ်စ္ဦးမယ္နဲ႔ေမာင္
ပန္းခူးရေအာင္။
လမင္းကေလွာင္- ၾကယ္ေျပာင္ကျပံဳး
ညဥ့္ဦးကဗ်ာတည္တဲ့
ငွက္ပလီျခံဳႏြယ္ရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကြယ္ပံုး။ ။
ေလေအးကခုန္ပ်ံ
ၾကင္ဦးရင္မွာမွီလို႔
ဆိုေတးဂီျမစ္တ႐ိုးမွာ
စိုးတဲ့အသံ။
လွပသည့္ကာရံ၊ ပန္းမာလ္မွာနား
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္ေတာ့
ျမစ္လယ္မႈန္၀ါး။ ။
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္
ျမစ္ယံလယ္မႈန္တ၀ါးမွာ
႐ွက္အားကႂကြယ္။
တက္ေရးဆန္းၾကယ္၊ ကမ္းစြယ္ရိပ္အေကြ႔
ၾကက္သီးတလိႈင္လိႈင္ပ
မယ့္သက္ပိုင္ခ်ိဳႏွလံုးရယ္
ျပံဳးတေထ့ေထ့။ ။
ကမ္းဆီကို၀ိုက္ေကြ႔လို႔
တေ႐ြေ႐ြ႔စိုက္စိုက္လာ
တက္ပန္းကဖြာ။
႐ြာဦးမွာေစတီျမတ္ျမင့္မား
ဗ်ာဒိတ္တလြင္လြင္မို႔
လည္ယွက္တင္ေပ်ာ္ပံုသစ္ရေအာင္
ခ်စ္သက္ေသထား။ ။
ၾကည္ေအး
ခ်စ္ဦးမယ္နဲ႔ေမာင္
ပန္းခူးရေအာင္။
လမင္းကေလွာင္- ၾကယ္ေျပာင္ကျပံဳး
ညဥ့္ဦးကဗ်ာတည္တဲ့
ငွက္ပလီျခံဳႏြယ္ရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကြယ္ပံုး။ ။
ေလေအးကခုန္ပ်ံ
ၾကင္ဦးရင္မွာမွီလို႔
ဆိုေတးဂီျမစ္တ႐ိုးမွာ
စိုးတဲ့အသံ။
လွပသည့္ကာရံ၊ ပန္းမာလ္မွာနား
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္ေတာ့
ျမစ္လယ္မႈန္၀ါး။ ။
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္
ျမစ္ယံလယ္မႈန္တ၀ါးမွာ
႐ွက္အားကႂကြယ္။
တက္ေရးဆန္းၾကယ္၊ ကမ္းစြယ္ရိပ္အေကြ႔
ၾကက္သီးတလိႈင္လိႈင္ပ
မယ့္သက္ပိုင္ခ်ိဳႏွလံုးရယ္
ျပံဳးတေထ့ေထ့။ ။
ကမ္းဆီကို၀ိုက္ေကြ႔လို႔
တေ႐ြေ႐ြ႔စိုက္စိုက္လာ
တက္ပန္းကဖြာ။
႐ြာဦးမွာေစတီျမတ္ျမင့္မား
ဗ်ာဒိတ္တလြင္လြင္မို႔
လည္ယွက္တင္ေပ်ာ္ပံုသစ္ရေအာင္
ခ်စ္သက္ေသထား။ ။
ၾကည္ေအး
တေစၧ
အိပ္လို ့မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ ့ရာေတြလဲ ေၾကမြတြန္ ့လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ အတည္မရ။
အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြၾကာ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္
စကားပင္အို ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန ျမက္ခ်ံဳေတြထဲ
တေစၧငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
ခုတင္ေျခရင္း
ေျပးနင္းရွပ္ရွပ္ မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္းဝကိုလာ ဝရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္ တေစေျခာက္လွန္ ့
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္ထဲပဲသူနဲ ့ငါ။
ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါေရနစ္ျမဳပ္ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ ့ေမွာက္ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။
ေမာပန္းလ်ႏွင့္
တစ္ေယာက္ေသာငါ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား ေမာင့္အနားမွာ
ထသြားစို ့ဆို ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား တေစျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္ဝယ္အရိပ္ထင္။
ညႀကီးမင္းႀကီး ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ ့ရာေတြလဲ ေၾကမြတြန္ ့လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ အတည္မရ။
အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြၾကာ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္
စကားပင္အို ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန ျမက္ခ်ံဳေတြထဲ
တေစၧငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
ခုတင္ေျခရင္း
ေျပးနင္းရွပ္ရွပ္ မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္းဝကိုလာ ဝရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္ တေစေျခာက္လွန္ ့
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္ထဲပဲသူနဲ ့ငါ။
ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါေရနစ္ျမဳပ္ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ ့ေမွာက္ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။
ေမာပန္းလ်ႏွင့္
တစ္ေယာက္ေသာငါ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား ေမာင့္အနားမွာ
ထသြားစို ့ဆို ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား တေစျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္ဝယ္အရိပ္ထင္။
ေၾကြပြင့္ကိုသာေကာက္ပါေမာင္
ကိုင္းထိပ္ဖူးမွာ
ပြင့္ဦးအသစ္ ယခုလွစ္သည့္
ေရႊရစ္ပန္းျပာ ခပ္မာမာေလး။
လွမ္းမီေပမယ့္
ေမာေနပါ့မယ္ ခူးမလြယ္ဘူး၊
ေျမ၀ယ္ေလွ်ာင္းစင္း ေမာင့္ေျခရင္းက
သက္ဆင္းေၾကြလြင့္ ခေရပြင့္ေလ။
အလြယ္လိုက္ၿပီး
အႀကိဳက္ဆင္သင့္ လွမ္းႀကိဳႏွင့္သည့္
ေၾကြပြင့္ကိုသာ ေကာက္ပါေမာင္ရယ္…
ပြင့္ဦးအသစ္ ယခုလွစ္သည့္
ေရႊရစ္ပန္းျပာ ခပ္မာမာေလး။
လွမ္းမီေပမယ့္
ေမာေနပါ့မယ္ ခူးမလြယ္ဘူး၊
ေျမ၀ယ္ေလွ်ာင္းစင္း ေမာင့္ေျခရင္းက
သက္ဆင္းေၾကြလြင့္ ခေရပြင့္ေလ။
အလြယ္လိုက္ၿပီး
အႀကိဳက္ဆင္သင့္ လွမ္းႀကိဳႏွင့္သည့္
ေၾကြပြင့္ကိုသာ ေကာက္ပါေမာင္ရယ္…
ျမိဳ႕လယ္လမ္း
တစ္ေႏြပူဆဲ
လူထူထပ္ေသာ၊ကြန္ကရစ္ေတာဟု
ေစးေခ်ာျမဳိ႕လမ္း၊သစ္ရိပ္ႏြမ္းလ်
စီတန္းရုပ္ရွင္၊ဆူညံယာဥ္ေျပး
ဆင္၀င္ေရွ႕ေပါက္၊တြန္႔ေကာက္ေျမြပတ္
လက္မွတ္တုိးေရာင္း၊ေပါင္မုန္႔ေတာင္းၾက
ေသာင္းေျပာင္းရုတ္ရုတ္၊စိတ္ရႈပ္ေဒါသ
ထုိးၾက ၾကိတ္ၾက၊ရဲသားေစာင့္ရသည္။
တရုန္းရုန္းပင္
ပခံုးထမ္းဟန္၊လက္တြန္းလွည္းတုိ႔
မုန္႔ပဲသေရစာ၊ေခၚေအာ္ဆူပူ
စားပါ ၀ယ္ပါ၊သည္ကုိလာေနာ္
လက္မွာလင္ပန္း၊အကၤ ီ်ႏြမ္းႏွင့္
မရမ္းခ်ဥ္စပ္၊ဆီးထုပ္ထပ္၍
ကြန္းရွပ္ငါးမုန္႔၊ခ်ိဳျမံဳ႕သၾကား
ဆားပဲေလွာ္ရြ၊လစကၠဴၾကည္
ေဖ်ာ္ရည္သီးခ်ဥ္၊ခြက္ခ်င္ေရာင္းဆဲ
မြန္းလြဲထိန္ညီး၊ေခၽြးဒီးဒီးယုိ
မီးလုိ၀မ္းစာ၊ေအးခ်င္ရွာၾက။
ဘတ္စ္မွတ္တုိင္၌
ေညာင္းထုိင္ခဲ့ျပီ၊လူစည္ကားလွ
ကားတစ္ျခမ္းေစာင္း
တြဲေလာင္းစီးလာ၊ငါးေသတၱာသုိ႔
လူတစ္ရာမက၊မတ္တပ္ထလုိက္
ကတ္ေၾကးကုိက္ႏွင့္၊ခါးပုိက္ႏႈိက္မွ
ခုန္ခ်လွမ္းတက္၊လုယက္အားခဲ
သြားျမဲခရီး၊ေန႔တုိင္းစီးလည္း
မညည္းညဴသာ။
သူေတာင္းစားမူ
ငါးျပားဆယ္ျပား၊ေပးပါလားရွင္
သနားကယ္ပါ၊စြန္႔ၾကဲမွာလား
ဆာေလာင္ထမင္း၊ေမွ်ာ္ေငးရင္းက
ရိုးၾကြင္းဟင္းက်န္၊ေတာင္းျမည္ၾကံစည္
ေတးသီဆုိျပန္၊ႏူ၀ဲျပစား
ဘုိးဘြားခါးက်ိဳး၊ဆုိးမ်က္ကန္းရြဲ႕
လက္တန္းရြတ္သူ၊ဆုေပးသူတုိ႔
ေပးလွဴမေလာက္၊ေရာက္လာၾကျမဲ။
တုိက္နံေဘး၌
အုတ္ေဆြးေရစိမ့္၊ေျမအက္နိမ့္ေစာင္း
ေရပုပ္ေျမာင္းေဟာင္း
ယင္တေလာင္းေလာင္း
လဲေလ်ာင္းမိန္းေမာ၊ေသငယ္ေျမာသူ
ေရာဂါကပ္ေျမွး၊ေဆးႏွင့္ေ၀းစြ
လမ္းေဘးမွာေပ်ာက္၊အေလာင္းေကာက္မွ
ေရာက္ခဲ့ေဆးရံု၊ရင္ခြဲရံုသို႔
စုန္ဆန္တြင္းျပင္၊ေၾကာေသးမွ်င္တုိ႔
ေန႔စဥ္ခြဲစိတ္၊ေဆးေက်ာင္းသိပၸံ
အဖုိးတန္ခဲ့။
ထုိခဏ၌
လွပဖိတ္လက္၊မွနျပိဳးျပက္ႏွင့္
ကားထက္ေျပး၀င္၊စက္ေအးခ်င္ထင့္
ေပါင္ပင္ခ်ံဳၾကား၊နတ္မယ္ဖြားသုိ႔
ေသြးသားေရာင္းသူ၊ျပံဳးညိွဳ႕ျမဴႏွင့္
လူစံုသည့္ဘား၊စပ်စ္ခါးကၽြန္းမွ
ပန္ႏုႏႈတ္လႊာ၊မ်က္ရစ္ျပာႏွင့္
က်ျဖာျမိတ္ထံုး၊ျမညိဳကံုးႏွင့္
သလံုးျဖဴႏု၊ထဘီတုိႏွင့္
ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့ရႊင္၊ရင္ခ်ီခ်ီႏွင့္
ပစ္မွီထုိင္ခံု၊အိည့ံတုန္မွ
သက္လံုးႏြဲ႕ႏြဲ႕၊ေမာေျပခဲ့ဟန္
ေခတ္ရဲ႕ပန္းခ်ီေရးခဲ့သည္။
ၾကည္ေအး
လူထူထပ္ေသာ၊ကြန္ကရစ္ေတာဟု
ေစးေခ်ာျမဳိ႕လမ္း၊သစ္ရိပ္ႏြမ္းလ်
စီတန္းရုပ္ရွင္၊ဆူညံယာဥ္ေျပး
ဆင္၀င္ေရွ႕ေပါက္၊တြန္႔ေကာက္ေျမြပတ္
လက္မွတ္တုိးေရာင္း၊ေပါင္မုန္႔ေတာင္းၾက
ေသာင္းေျပာင္းရုတ္ရုတ္၊စိတ္ရႈပ္ေဒါသ
ထုိးၾက ၾကိတ္ၾက၊ရဲသားေစာင့္ရသည္။
တရုန္းရုန္းပင္
ပခံုးထမ္းဟန္၊လက္တြန္းလွည္းတုိ႔
မုန္႔ပဲသေရစာ၊ေခၚေအာ္ဆူပူ
စားပါ ၀ယ္ပါ၊သည္ကုိလာေနာ္
လက္မွာလင္ပန္း၊အကၤ ီ်ႏြမ္းႏွင့္
မရမ္းခ်ဥ္စပ္၊ဆီးထုပ္ထပ္၍
ကြန္းရွပ္ငါးမုန္႔၊ခ်ိဳျမံဳ႕သၾကား
ဆားပဲေလွာ္ရြ၊လစကၠဴၾကည္
ေဖ်ာ္ရည္သီးခ်ဥ္၊ခြက္ခ်င္ေရာင္းဆဲ
မြန္းလြဲထိန္ညီး၊ေခၽြးဒီးဒီးယုိ
မီးလုိ၀မ္းစာ၊ေအးခ်င္ရွာၾက။
ဘတ္စ္မွတ္တုိင္၌
ေညာင္းထုိင္ခဲ့ျပီ၊လူစည္ကားလွ
ကားတစ္ျခမ္းေစာင္း
တြဲေလာင္းစီးလာ၊ငါးေသတၱာသုိ႔
လူတစ္ရာမက၊မတ္တပ္ထလုိက္
ကတ္ေၾကးကုိက္ႏွင့္၊ခါးပုိက္ႏႈိက္မွ
ခုန္ခ်လွမ္းတက္၊လုယက္အားခဲ
သြားျမဲခရီး၊ေန႔တုိင္းစီးလည္း
မညည္းညဴသာ။
သူေတာင္းစားမူ
ငါးျပားဆယ္ျပား၊ေပးပါလားရွင္
သနားကယ္ပါ၊စြန္႔ၾကဲမွာလား
ဆာေလာင္ထမင္း၊ေမွ်ာ္ေငးရင္းက
ရိုးၾကြင္းဟင္းက်န္၊ေတာင္းျမည္ၾကံစည္
ေတးသီဆုိျပန္၊ႏူ၀ဲျပစား
ဘုိးဘြားခါးက်ိဳး၊ဆုိးမ်က္ကန္းရြဲ႕
လက္တန္းရြတ္သူ၊ဆုေပးသူတုိ႔
ေပးလွဴမေလာက္၊ေရာက္လာၾကျမဲ။
တုိက္နံေဘး၌
အုတ္ေဆြးေရစိမ့္၊ေျမအက္နိမ့္ေစာင္း
ေရပုပ္ေျမာင္းေဟာင္း
ယင္တေလာင္းေလာင္း
လဲေလ်ာင္းမိန္းေမာ၊ေသငယ္ေျမာသူ
ေရာဂါကပ္ေျမွး၊ေဆးႏွင့္ေ၀းစြ
လမ္းေဘးမွာေပ်ာက္၊အေလာင္းေကာက္မွ
ေရာက္ခဲ့ေဆးရံု၊ရင္ခြဲရံုသို႔
စုန္ဆန္တြင္းျပင္၊ေၾကာေသးမွ်င္တုိ႔
ေန႔စဥ္ခြဲစိတ္၊ေဆးေက်ာင္းသိပၸံ
အဖုိးတန္ခဲ့။
ထုိခဏ၌
လွပဖိတ္လက္၊မွနျပိဳးျပက္ႏွင့္
ကားထက္ေျပး၀င္၊စက္ေအးခ်င္ထင့္
ေပါင္ပင္ခ်ံဳၾကား၊နတ္မယ္ဖြားသုိ႔
ေသြးသားေရာင္းသူ၊ျပံဳးညိွဳ႕ျမဴႏွင့္
လူစံုသည့္ဘား၊စပ်စ္ခါးကၽြန္းမွ
ပန္ႏုႏႈတ္လႊာ၊မ်က္ရစ္ျပာႏွင့္
က်ျဖာျမိတ္ထံုး၊ျမညိဳကံုးႏွင့္
သလံုးျဖဴႏု၊ထဘီတုိႏွင့္
ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့ရႊင္၊ရင္ခ်ီခ်ီႏွင့္
ပစ္မွီထုိင္ခံု၊အိည့ံတုန္မွ
သက္လံုးႏြဲ႕ႏြဲ႕၊ေမာေျပခဲ့ဟန္
ေခတ္ရဲ႕ပန္းခ်ီေရးခဲ့သည္။
ၾကည္ေအး
ယစ္ေရႊရည္
ျမွဳပ္စီစီ ၾကည္ပယင္း
ယစ္ေရႊရည္ သည္ပုလင္းကိုမွ
ယမင္းအမူပိုႏွင့္
တူႏွစ္ကိုယ္ ျမွဴခ်ိဳေမြ ့ရာက
ေတ့…
ေတ့…
(အဲေလ)ေတ့…
ေတ့…(ဘာျဖစ္တုန္း၊ ဆက္ေရးေလ)
ေတ့…(မေရးရဲဘူး၊ လက္တုန္ေနတယ္)
(ကဲေလ…ေရးလိုက္ပါေတာ့မယ္)
ျမွဳပ္စီစီ ၾကည္ပယင္း
ယစ္ေရႊရည္ သည္ပုလင္းကိုမွ
ယမင္းအမူပိုႏွင့္
တူႏွစ္ကိုယ္ ျမွဴခ်ိဳေမြ ့ရာက
ေတ့…ေမာ့လိုပါ။
(ၾကည္ေအး ၏ ယစ္ေရႊရည္ မွ)
ယစ္ေရႊရည္ သည္ပုလင္းကိုမွ
ယမင္းအမူပိုႏွင့္
တူႏွစ္ကိုယ္ ျမွဴခ်ိဳေမြ ့ရာက
ေတ့…
ေတ့…
(အဲေလ)ေတ့…
ေတ့…(ဘာျဖစ္တုန္း၊ ဆက္ေရးေလ)
ေတ့…(မေရးရဲဘူး၊ လက္တုန္ေနတယ္)
(ကဲေလ…ေရးလိုက္ပါေတာ့မယ္)
ျမွဳပ္စီစီ ၾကည္ပယင္း
ယစ္ေရႊရည္ သည္ပုလင္းကိုမွ
ယမင္းအမူပိုႏွင့္
တူႏွစ္ကိုယ္ ျမွဴခ်ိဳေမြ ့ရာက
ေတ့…ေမာ့လိုပါ။
(ၾကည္ေအး ၏ ယစ္ေရႊရည္ မွ)
ငိုပါေတာ့ေမ
လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္း…
လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္း…
တိမ္တိုက္အျပာ သည္နီလာေတြ
၀ါရည္ႏို ့ခဲ သည္ပုလဲေတြ
ခဲသားရင့္ရင့္ သည္စိန္ပြင့္ေတြ။
လႊင့္ပစ္လိုက္ေလ
ေျမျပင္ဟိုဘက္ လိႈင္းပြက္ပြက္ႏွင့္
ေရနက္ထဲႏွစ္ ႀကဲခ်ပစ္လိုက္။
မ်က္ရည္စိုႏွင့္ ငိုေတာ့ေမရယ္
တြယ္တာစရာ ေမတၱာကင္းမွ
သည္ဘ၀မွာ
ဘာကိုမက္ေမာ ေပ်ာ္မလဲ။
(ၾကည္ေအး၏ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္မွ)
လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္း…
တိမ္တိုက္အျပာ သည္နီလာေတြ
၀ါရည္ႏို ့ခဲ သည္ပုလဲေတြ
ခဲသားရင့္ရင့္ သည္စိန္ပြင့္ေတြ။
လႊင့္ပစ္လိုက္ေလ
ေျမျပင္ဟိုဘက္ လိႈင္းပြက္ပြက္ႏွင့္
ေရနက္ထဲႏွစ္ ႀကဲခ်ပစ္လိုက္။
မ်က္ရည္စိုႏွင့္ ငိုေတာ့ေမရယ္
တြယ္တာစရာ ေမတၱာကင္းမွ
သည္ဘ၀မွာ
ဘာကိုမက္ေမာ ေပ်ာ္မလဲ။
(ၾကည္ေအး၏ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္မွ)
ေခြးျခေသၤ႔
ျခေသၤ႔ဆိုတာ၊ ေတာဘုရင္မို႔
သားေကာင္အေပါင္း၊ ခေညာင္း႐ြံ႕ေၾကာက္
ေလးစားေလာက္သည္႔၊ သတၱိႏွင္႔မာန္
ျခေသၤ႔ဟန္ျဖင္႔၊ တ၀င္႔၀င္႔မို႔
ရဲရင္႔ျခင္းအတြက္၊ စံတင္တယ္။
ေခြးဆိုလည္းေခြး
အယ္လ္ေဇး႐ွင္း၊ အင္းေခြး၊ ဗမာေခြး
ဘာေခြးျဖစ္ျဖစ္၊ ေခြးအစစ္မို႔
ေခြးျဖစ္ရတာ၊ ဂုဏ္႐ွိပါတယ္
သစၥာေစာင္႔တတ္၊ ဗီဇဓာတ္ေၾကာင္႔
မွတ္ေက်ာက္တင္လို႔႔ရႏိုင္တယ္။
ျခေသၤ႔မစစ္၊ ေခြးမစစ္နဲ႔
ဇစ္ျမစ္မမွန္၊ လည္ဆံမဖြာ
မာန္ပါပါဟိန္းေဟာက္ေပမယ္႔
႐ြံ႕ေလာက္စရာ၊ ဟန္မပါဟန္မျပည္႔
မာန္ဗလာ မာန္မ႐ွိလို႔
သတၱိ သစၥာ ဘယ္အရာမွစံမ၀င္
သ႑ာန္ဆင္႐ံုေလးနဲ႔
ေသြးၾကြလို႔ေျမာက္ေပမယ္႔
(တကယ္ေတာ႔...)
ေခြးဘ၀ေလာက္ဂုဏ္မ႐ွိ။
သားေကာင္အေပါင္း၊ ခေညာင္း႐ြံ႕ေၾကာက္
ေလးစားေလာက္သည္႔၊ သတၱိႏွင္႔မာန္
ျခေသၤ႔ဟန္ျဖင္႔၊ တ၀င္႔၀င္႔မို႔
ရဲရင္႔ျခင္းအတြက္၊ စံတင္တယ္။
ေခြးဆိုလည္းေခြး
အယ္လ္ေဇး႐ွင္း၊ အင္းေခြး၊ ဗမာေခြး
ဘာေခြးျဖစ္ျဖစ္၊ ေခြးအစစ္မို႔
ေခြးျဖစ္ရတာ၊ ဂုဏ္႐ွိပါတယ္
သစၥာေစာင္႔တတ္၊ ဗီဇဓာတ္ေၾကာင္႔
မွတ္ေက်ာက္တင္လို႔႔ရႏိုင္တယ္။
ျခေသၤ႔မစစ္၊ ေခြးမစစ္နဲ႔
ဇစ္ျမစ္မမွန္၊ လည္ဆံမဖြာ
မာန္ပါပါဟိန္းေဟာက္ေပမယ္႔
႐ြံ႕ေလာက္စရာ၊ ဟန္မပါဟန္မျပည္႔
မာန္ဗလာ မာန္မ႐ွိလို႔
သတၱိ သစၥာ ဘယ္အရာမွစံမ၀င္
သ႑ာန္ဆင္႐ံုေလးနဲ႔
ေသြးၾကြလို႔ေျမာက္ေပမယ္႔
(တကယ္ေတာ႔...)
ေခြးဘ၀ေလာက္ဂုဏ္မ႐ွိ။
မာန္
အ႐ြက္အတံ
အႏွံအသီး
ဖ်က္ဆီး႐ံုမွ်
အားမရေသး
ပင္မကိုျဖတ္
အေသသတ္လည္း
မားမတ္ညႊန္႔ေ၀
ေခါင္းေထာင္ေနအံ႔
ေရေသာက္ျမစ္မွ
လူးလြန္႔ထကာ
ခက္မ႐ွင္သန္ေနအံုးမည္။
အႏွံအသီး
ဖ်က္ဆီး႐ံုမွ်
အားမရေသး
ပင္မကိုျဖတ္
အေသသတ္လည္း
မားမတ္ညႊန္႔ေ၀
ေခါင္းေထာင္ေနအံ႔
ေရေသာက္ျမစ္မွ
လူးလြန္႔ထကာ
ခက္မ႐ွင္သန္ေနအံုးမည္။
တစ္ခါတုန္းက ေနရာေဟာင္း
အုတ္ခဲရင့္နီ၊ လက္ဖက္ရည္ခြက္
အေပၚမ်က္နွာ၊ ဆီေငြ ၿ့ဖာတင္း
ေဆးၿပာခ်င္းစပ္၊ စကားၿဖတ္ခက္
ေန႔ရက္မ်ားစြာ၊ အနာဂတ္ေလ
မေရရာလည္း၊ ၀မ္းမနည္းေသး
ေဆြးေႏြးၿငင္းခုံ၊ ဆုံႀကေတြ႔ၾက
ကာလေလးေတြ။
အင္းလ်ားရတနာ၊ မာလာသီရိ
ရင္ခုန္ႀကည့္မ်ား၊ တြယ္ၿငိတပ္မက္
စိတ္စက္မၿငိမ္၊ ပါလာခ်ိန္တို႔
ညိွဳ႕ယူဖမ္းစား၊ ညေနမ်ားစြာ
“ၿမနႏၵာ”...
ဂီတာ တေယာ၊ လြမ္းေမာႏြဲ႕လ်
ျမိဳ႕မေတးသြား၊ စည္း၀ါးသံစဥ္
ညဥ့္ရင္ခြင္တြင္၊ ပဲ့တင္လႊမ္းပတ္
ေမွာင္ရိပ္စပ္က၊ မတ္တပ္နားဆင္
မၿမင္ရိုးရိပ္၊ ၾကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္
နွင္းဖိတ္စက္လက္၊ ေရာင္နီအက္မွ
ႏႈတ္ဆက္ၿပန္လာ၊ ရတနာ အင္းလ်ား
ညမ်ားအသေခ်ၤ။
က်န္ခဲ့ၿပီေလ
ဖိတ္စင္ေႀကမြ၊ ၿပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႔မ်ား၊ စား၀တ္ေနမႈ
သိပ္သည္းထုေအာက္၊ မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း၊ သုံးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ၊ ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း...။
အေပၚမ်က္နွာ၊ ဆီေငြ ၿ့ဖာတင္း
ေဆးၿပာခ်င္းစပ္၊ စကားၿဖတ္ခက္
ေန႔ရက္မ်ားစြာ၊ အနာဂတ္ေလ
မေရရာလည္း၊ ၀မ္းမနည္းေသး
ေဆြးေႏြးၿငင္းခုံ၊ ဆုံႀကေတြ႔ၾက
ကာလေလးေတြ။
အင္းလ်ားရတနာ၊ မာလာသီရိ
ရင္ခုန္ႀကည့္မ်ား၊ တြယ္ၿငိတပ္မက္
စိတ္စက္မၿငိမ္၊ ပါလာခ်ိန္တို႔
ညိွဳ႕ယူဖမ္းစား၊ ညေနမ်ားစြာ
“ၿမနႏၵာ”...
ဂီတာ တေယာ၊ လြမ္းေမာႏြဲ႕လ်
ျမိဳ႕မေတးသြား၊ စည္း၀ါးသံစဥ္
ညဥ့္ရင္ခြင္တြင္၊ ပဲ့တင္လႊမ္းပတ္
ေမွာင္ရိပ္စပ္က၊ မတ္တပ္နားဆင္
မၿမင္ရိုးရိပ္၊ ၾကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္
နွင္းဖိတ္စက္လက္၊ ေရာင္နီအက္မွ
ႏႈတ္ဆက္ၿပန္လာ၊ ရတနာ အင္းလ်ား
ညမ်ားအသေခ်ၤ။
က်န္ခဲ့ၿပီေလ
ဖိတ္စင္ေႀကမြ၊ ၿပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႔မ်ား၊ စား၀တ္ေနမႈ
သိပ္သည္းထုေအာက္၊ မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း၊ သုံးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ၊ ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း...။
အေျပာင္းအလဲ
ႏွစ္ဦးတူယွဥ္၊ ဒီအပင္ေအာက္
ပန္းေၾကြေကာက္စဥ္၊ ရင္တထိတ္ထိတ္
ဒီအရိပ္မွာ၊ ခ်စ္စိတ္ေ၀ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
သစ္ျမစ္ဆုံခြ၊ ယွဥ္ထုိင္ၾကရင္း
ျမေခ်ာင္းေရေၾကာ၊ ပန္းေၾကြေမွ်ာမိ
ၾကည္႔ရင္းၾကည္ႏူး၊ ေခ်ာင္းနဖူးမွာ
စိတ္ကူးႏုသစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။
ခင္ကပစ္ေတာ႔
ဒီသစ္ပင္ေအာက္၊ ပန္းမေကာက္ခ်င္
ႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ဆိတ္၊ ဒီအရိပ္မွာ
လြမ္းစိတ္ရာေထာင္ ေ၀ဖူးတယ္။
ခင္မၾကင္ေတာ႔
ညင္ညင္ေရစီး၊ တမ္းတညည္းဟန္
ခင္႔ရယ္သံလား၊ ၀ုိး၀ါးထင္မိ
ၾကည္႔ေလရာရာ၊ ေ၀ဒနာႏွင္႔
ေရျပာအလွ ကင္းဖူးတယ္။
ေဩာ္… ႏွစ္ေတြၾကာလုိ႔
တစ္ခါတစ္ေခါက္၊ ဒီကုိေရာက္လွ်င္
တုိ႔ငယ္စဥ္က၊ ေႏွာင္မွ်င္တြယ္ရစ္
အခ်စ္အလြမ္း၊ ဖမ္းစားညွိဳ႕ငင္
ဒီသစ္ပင္ကား၊ ေခ်ာင္းေရစား၍
ကမ္းပါးျပဳိေနာက္ ပါေလျပီ…။
ဒီကျပန္လွ်င္၊ ရင္မခုန္တတ္
မလြမ္းတတ္ေတာ႔၊ စိတ္ဓာတ္ရင္႔က်က္
ခံစားခ်က္တုိ႔၊ ပ်က္ျပယ္ခဲ႔ရ
အနည္က်ျပီ…
ဘ၀ဆုိတာ… ဒါပဲ ခင္…။
ပန္းေၾကြေကာက္စဥ္၊ ရင္တထိတ္ထိတ္
ဒီအရိပ္မွာ၊ ခ်စ္စိတ္ေ၀ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
သစ္ျမစ္ဆုံခြ၊ ယွဥ္ထုိင္ၾကရင္း
ျမေခ်ာင္းေရေၾကာ၊ ပန္းေၾကြေမွ်ာမိ
ၾကည္႔ရင္းၾကည္ႏူး၊ ေခ်ာင္းနဖူးမွာ
စိတ္ကူးႏုသစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။
ခင္ကပစ္ေတာ႔
ဒီသစ္ပင္ေအာက္၊ ပန္းမေကာက္ခ်င္
ႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ဆိတ္၊ ဒီအရိပ္မွာ
လြမ္းစိတ္ရာေထာင္ ေ၀ဖူးတယ္။
ခင္မၾကင္ေတာ႔
ညင္ညင္ေရစီး၊ တမ္းတညည္းဟန္
ခင္႔ရယ္သံလား၊ ၀ုိး၀ါးထင္မိ
ၾကည္႔ေလရာရာ၊ ေ၀ဒနာႏွင္႔
ေရျပာအလွ ကင္းဖူးတယ္။
ေဩာ္… ႏွစ္ေတြၾကာလုိ႔
တစ္ခါတစ္ေခါက္၊ ဒီကုိေရာက္လွ်င္
တုိ႔ငယ္စဥ္က၊ ေႏွာင္မွ်င္တြယ္ရစ္
အခ်စ္အလြမ္း၊ ဖမ္းစားညွိဳ႕ငင္
ဒီသစ္ပင္ကား၊ ေခ်ာင္းေရစား၍
ကမ္းပါးျပဳိေနာက္ ပါေလျပီ…။
ဒီကျပန္လွ်င္၊ ရင္မခုန္တတ္
မလြမ္းတတ္ေတာ႔၊ စိတ္ဓာတ္ရင္႔က်က္
ခံစားခ်က္တုိ႔၊ ပ်က္ျပယ္ခဲ႔ရ
အနည္က်ျပီ…
ဘ၀ဆုိတာ… ဒါပဲ ခင္…။
ေလွေပၚမွာ
တစ္သက္မေ၀းေအာင္လို႕
ငွက္ကေလးေတြ အစာေကၽြး
ယၾတာေပးသမွ်ကိုလဲ ေခ်ဖူးတယ္။
ေမြးေန႕ဆို ဘုရားတက္
ေရသက္ေစ့ ဘုရားလွဴ
မီးပူေဇာ္ ပန္းေတြကပ္
လြမ္းမေနတတ္ေအာင္ေပါ့ အခ်စ္ရယ္။
တကယ္ေပါင္းဖို႕က်ေတာ့
တေပါင္းမွာလည္းမထူး
တန္ခူးမွာလည္းမျဖစ္
တစ္ႏွစ္က တစ္ႏွစ္လက္ကမ္း
ခ်စ္သက္တမ္းရွည္သမွ်
တစ္ဦးကိုတစ္ဦးက စိုးရိမ္မယ္
တစ္အိုးတစ္အိမ္ရယ္လို႕ေတာ့
မထူေထာင္ျဖစ္။
တစ္ေယာက္လုပ္ခ
ႏွစ္ေယာက္လုပ္ခ
ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေတြကိုျငိမ္္းေအး
စား၀တ္ေနေရးကို ဘယ္ေလာက္ကူ
လူေနမႈအပူကို ဘယ္လိုေဖ်ာက္ႏိုင္မတုန္း
ကုန္းေစ်းႏႈန္း အဲဒီပင္လယ္မွာ
ခင္ရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဘယ္လိုျဖတ္
သတၱိေၾကာင္ ေသာကအေတြးေတြနဲ႕
ေ၀းၾကတဲ့ႏွစ္။
ငွက္ကေလးေတြ အစာေကၽြး
ယၾတာေပးသမွ်ကိုလဲ ေခ်ဖူးတယ္။
ေမြးေန႕ဆို ဘုရားတက္
ေရသက္ေစ့ ဘုရားလွဴ
မီးပူေဇာ္ ပန္းေတြကပ္
လြမ္းမေနတတ္ေအာင္ေပါ့ အခ်စ္ရယ္။
တကယ္ေပါင္းဖို႕က်ေတာ့
တေပါင္းမွာလည္းမထူး
တန္ခူးမွာလည္းမျဖစ္
တစ္ႏွစ္က တစ္ႏွစ္လက္ကမ္း
ခ်စ္သက္တမ္းရွည္သမွ်
တစ္ဦးကိုတစ္ဦးက စိုးရိမ္မယ္
တစ္အိုးတစ္အိမ္ရယ္လို႕ေတာ့
မထူေထာင္ျဖစ္။
တစ္ေယာက္လုပ္ခ
ႏွစ္ေယာက္လုပ္ခ
ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေတြကိုျငိမ္္းေအး
စား၀တ္ေနေရးကို ဘယ္ေလာက္ကူ
လူေနမႈအပူကို ဘယ္လိုေဖ်ာက္ႏိုင္မတုန္း
ကုန္းေစ်းႏႈန္း အဲဒီပင္လယ္မွာ
ခင္ရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဘယ္လိုျဖတ္
သတၱိေၾကာင္ ေသာကအေတြးေတြနဲ႕
ေ၀းၾကတဲ့ႏွစ္။
မာနမဲ့စြာ
ျပက္ရယ္မႈကိုခံရသည့္အခါ
အားငယ္သြားတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ စိတ္မဆိုးရက္ပါေလ။
အႏိုင္က်င့္မႈကိုခံရသည့္အခါ
၀မ္းနည္းသြားတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ မနာၾကဥ္းရက္ပါေလ။
တန္ဖိုးမထားမႈကိုခံရသည့္အခါ
မေက်နပ္မႈကို ခံစားရတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွမျငိဳျငင္ရက္ပါေလ။
စြန္႕ပစ္သြားျခင္းကိုခံရသည့္အခါ
ကၽြမ္းေျမ႕ေလာင္ျမဳိက္စြာပူပန္ရေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွေမ့ေလ်ာ့၍မရႏိုင္ေလ။
စေတြ႕သည္မွ
ငါသည္သင့္အား
မာနတရားကုိ ေပးအပ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။
အားငယ္သြားတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ စိတ္မဆိုးရက္ပါေလ။
အႏိုင္က်င့္မႈကိုခံရသည့္အခါ
၀မ္းနည္းသြားတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ မနာၾကဥ္းရက္ပါေလ။
တန္ဖိုးမထားမႈကိုခံရသည့္အခါ
မေက်နပ္မႈကို ခံစားရတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွမျငိဳျငင္ရက္ပါေလ။
စြန္႕ပစ္သြားျခင္းကိုခံရသည့္အခါ
ကၽြမ္းေျမ႕ေလာင္ျမဳိက္စြာပူပန္ရေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွေမ့ေလ်ာ့၍မရႏိုင္ေလ။
စေတြ႕သည္မွ
ငါသည္သင့္အား
မာနတရားကုိ ေပးအပ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။
ကစားစရာ ထင္ပါသလား
ခဏကေလးဆိုၿပီး
ခရီးေ၀းထြက္သြားသူ...။
အေဖာ္ဆုိၿပီး
ထီးတည္းထားခဲ႔သူ ...။
ပ်ားရည္တစ္စက္နင္႔
၀မ္းပ်က္ေစခဲ႔သူ ...။
တကယ့္တကယ္ တြယ္တာသနား
လားလားမဟုတ္ ထိလႈပ္ႏႈိးခတ္
လမ္းၾကံဳျဖတ္ရံု
မုတ္သံုမ၀င္ မုန္တုိင္းဆင္ဆဲ
ဖြဲဖြဲေစြရြာ ရာသီဆိုးထဲက
ယာယီမိုးကေလး တစ္ခုပါပဲ...။
ခရီးေ၀းထြက္သြားသူ...။
အေဖာ္ဆုိၿပီး
ထီးတည္းထားခဲ႔သူ ...။
ပ်ားရည္တစ္စက္နင္႔
၀မ္းပ်က္ေစခဲ႔သူ ...။
တကယ့္တကယ္ တြယ္တာသနား
လားလားမဟုတ္ ထိလႈပ္ႏႈိးခတ္
လမ္းၾကံဳျဖတ္ရံု
မုတ္သံုမ၀င္ မုန္တုိင္းဆင္ဆဲ
ဖြဲဖြဲေစြရြာ ရာသီဆိုးထဲက
ယာယီမိုးကေလး တစ္ခုပါပဲ...။
အၿပန္လမ္း
ေခၚမထားေပမယ့္
သြားသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ
ခ်စ္သူအေဆာင္နံ ့သာေတာကို
ေမွ်ာ္ေမာကာေရႊရင္ထိတ္ပါလို႔
တိတ္တိတ္ကေလးလာ။
တကယ္ေတြ႔ရင္ေတာ့
ဘယ္ေန႔မွာဘယ္လိုလြမ္း
ဘယ္လမ္းမွာဘယ္လိုေစာင့္
ဘယ္ေထာင့္မွာဘယ္လိုေမွ်ာလို႔
ဘယ္လိုေနာ္ရင္ခုန္ခန္းကို
ေၿပာစမ္းမယ္စိတ္ကူးနဲ႔
ႀကည္နူးသလိုရင္မွာၿဖစ္ပါရဲ႕
ေမာင့္အခ်စ္မိသည္းညွာ
လာစဥ္ကေမာင့္အေတြး။
ေတြ႔မလားရယ္နဲ႔
ေန႔ျခားေမာင္လာရဲ႕
အေဆာင္မွာသူ႕ကိုမေတြ႔ေလဘု
သည္ေန႔ဆိုရွိတန္ေကာင္းပါရဲ့
ေခါင္းေမာ့ကာႀကည့္ဆဲမွာေပါ့
မိသည္းညွာေမာင့္အခ်စ္က
ဧည့္သစ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳနဲ႔
ခြန္းႏႈတ္ခ်ိဳေပ်ာ္ဟန္ဖြဲ႔ေလေတာ့
လာခဲ့သူေမာင့္အမွားပါပဲ
တံခါးအေဆာင္၀ဆီက
ေနာင္တ အတန္တန္နဲ႔
အိမ္အၿပန္ကံ့ေကာ္လမ္းမွာ
ကံ့ေကာ္ပန္းေမာင္မမင္ေတာ့
ၿခံအ၀င္စံပယ္နံ႔က
သင္းပ်ံ႕လို႕ေမႊး...။
သြားသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ
ခ်စ္သူအေဆာင္နံ ့သာေတာကို
ေမွ်ာ္ေမာကာေရႊရင္ထိတ္ပါလို႔
တိတ္တိတ္ကေလးလာ။
တကယ္ေတြ႔ရင္ေတာ့
ဘယ္ေန႔မွာဘယ္လိုလြမ္း
ဘယ္လမ္းမွာဘယ္လိုေစာင့္
ဘယ္ေထာင့္မွာဘယ္လိုေမွ်ာလို႔
ဘယ္လိုေနာ္ရင္ခုန္ခန္းကို
ေၿပာစမ္းမယ္စိတ္ကူးနဲ႔
ႀကည္နူးသလိုရင္မွာၿဖစ္ပါရဲ႕
ေမာင့္အခ်စ္မိသည္းညွာ
လာစဥ္ကေမာင့္အေတြး။
ေတြ႔မလားရယ္နဲ႔
ေန႔ျခားေမာင္လာရဲ႕
အေဆာင္မွာသူ႕ကိုမေတြ႔ေလဘု
သည္ေန႔ဆိုရွိတန္ေကာင္းပါရဲ့
ေခါင္းေမာ့ကာႀကည့္ဆဲမွာေပါ့
မိသည္းညွာေမာင့္အခ်စ္က
ဧည့္သစ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳနဲ႔
ခြန္းႏႈတ္ခ်ိဳေပ်ာ္ဟန္ဖြဲ႔ေလေတာ့
လာခဲ့သူေမာင့္အမွားပါပဲ
တံခါးအေဆာင္၀ဆီက
ေနာင္တ အတန္တန္နဲ႔
အိမ္အၿပန္ကံ့ေကာ္လမ္းမွာ
ကံ့ေကာ္ပန္းေမာင္မမင္ေတာ့
ၿခံအ၀င္စံပယ္နံ႔က
သင္းပ်ံ႕လို႕ေမႊး...။
ကြ်န္ေတာ့္ေျမမွာ
ပန္းပြင့္ကို ကၽြန္ေတာ္မင္
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ထံုနံ႔သာ ငံုကာဖူးခါမွ
လက္ဦးသူ... ခ်ိဳး။
အသီးကို ကၽြန္ေတာ္မင္
အပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးကင္းငံု ေပၚကာထြက္ခါမွ
လက္ဦးသူ... ခိုး။
ပန္းအလွ ကၽြန္ေတာ္မင္
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ပြင့္ခ်ိန္တန္ ရနံ႔႐ိုင္းနဲ႔
ပဒိုင္းပင္မ်ိဳး။
အခ်ိဳသီး ကၽြန္ေတာ္မင္
အခ်ိဳပင္ ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးခ်ိန္တန္ တမာမ်ားလို
ခါးသည့္အမ်ိဳး။
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္
ပန္းတစ္ပင္ပါလား။
မေမွ်ာ္ရဲၿပီဘု
ကံနည္းသူ ကၽြန္ေတာ္မို႔
ေတာ္သလိုပြင့္
သင့္သလိုဖူး
လက္ဦးသူခ်ိဳးခ်ိဳး
ျမတ္ႏိုးသူ ပန္ပန္
ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံေပါ့
ကိုယ္တန္လွ်င္ ကုိယ္ပန္ရခ်ည္လိမ့္လို႔
ေျဖသိမ့္ကာ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္
ရင္ထိတ္တကား။
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ထံုနံ႔သာ ငံုကာဖူးခါမွ
လက္ဦးသူ... ခ်ိဳး။
အသီးကို ကၽြန္ေတာ္မင္
အပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးကင္းငံု ေပၚကာထြက္ခါမွ
လက္ဦးသူ... ခိုး။
ပန္းအလွ ကၽြန္ေတာ္မင္
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ပြင့္ခ်ိန္တန္ ရနံ႔႐ိုင္းနဲ႔
ပဒိုင္းပင္မ်ိဳး။
အခ်ိဳသီး ကၽြန္ေတာ္မင္
အခ်ိဳပင္ ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးခ်ိန္တန္ တမာမ်ားလို
ခါးသည့္အမ်ိဳး။
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္
ပန္းတစ္ပင္ပါလား။
မေမွ်ာ္ရဲၿပီဘု
ကံနည္းသူ ကၽြန္ေတာ္မို႔
ေတာ္သလိုပြင့္
သင့္သလိုဖူး
လက္ဦးသူခ်ိဳးခ်ိဳး
ျမတ္ႏိုးသူ ပန္ပန္
ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံေပါ့
ကိုယ္တန္လွ်င္ ကုိယ္ပန္ရခ်ည္လိမ့္လို႔
ေျဖသိမ့္ကာ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္
ရင္ထိတ္တကား။
အခ်စ္ဦး
တစ္သက္တစ္ခါ
တစ္လႊာတစ္႐ြက္
တစ္ခက္တစ္ပြင္႔
ငံုအဆင္႔မို႔
ရင္႔လို႔ပဲ၀ါ၀ါ
ညွာတံပဲျပဳတ္ျပဳတ္
ျဖဳတ္ခနဲပဲေၾကြေၾကြ
ေျမမွာပဲေရာက္ေရာက္
ဖြဖြကေလးေကာက္လို႔
ပန္းေျခာက္ေလးပဲဲျမတ္ႏိုးမယ္။
တစ္လႊာတစ္႐ြက္
တစ္ခက္တစ္ပြင္႔
ငံုအဆင္႔မို႔
ရင္႔လို႔ပဲ၀ါ၀ါ
ညွာတံပဲျပဳတ္ျပဳတ္
ျဖဳတ္ခနဲပဲေၾကြေၾကြ
ေျမမွာပဲေရာက္ေရာက္
ဖြဖြကေလးေကာက္လို႔
ပန္းေျခာက္ေလးပဲဲျမတ္ႏိုးမယ္။
ႏွစ္သစ္၌ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း
ကာလ သစ္ပင္ထက္
ျပကၡဒိန္ သစ္ရြက္ေတြ
ေ၀လိုက္ ေၾကြလိုက္ ရာသီကိုက္ပင္။
သစ္လြင္မႈမ်ား ၀ါးမ်ိဳဖ်က္ဆီး
စီးဆင္းလ်က္ေန အခ်ိန္ေရသည္
ေခြဆင္းရစ္ပတ္ ငါ့ကိုျဖတ္၏။
ေတြေ၀ျခင္းျဖင့္ ဆင္းရဲတုန္လႈပ္
အတၱသမုဒၵရာ ငါသည္ျမဳပ္နစ္
ရႊံ႕ႏြံညစ္ေပ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္မည္မဟုတ္။
သည္သို႔ျဖင့္သာ
ကာလၾကာျပီ ဆည္းဆာသို႕၀င္
မျပန္ခ်င္ေသး ေမြးဖြားျခင္းစ
ေျခလွမ္းခ်ကာ ဘ၀ပ်ိဳမ်စ္
ငါအျဖစ္...ႏွစ္သစ္ႏွင့္အတူ စ ခ်င္၏။
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)
ျပကၡဒိန္ သစ္ရြက္ေတြ
ေ၀လိုက္ ေၾကြလိုက္ ရာသီကိုက္ပင္။
သစ္လြင္မႈမ်ား ၀ါးမ်ိဳဖ်က္ဆီး
စီးဆင္းလ်က္ေန အခ်ိန္ေရသည္
ေခြဆင္းရစ္ပတ္ ငါ့ကိုျဖတ္၏။
ေတြေ၀ျခင္းျဖင့္ ဆင္းရဲတုန္လႈပ္
အတၱသမုဒၵရာ ငါသည္ျမဳပ္နစ္
ရႊံ႕ႏြံညစ္ေပ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္မည္မဟုတ္။
သည္သို႔ျဖင့္သာ
ကာလၾကာျပီ ဆည္းဆာသို႕၀င္
မျပန္ခ်င္ေသး ေမြးဖြားျခင္းစ
ေျခလွမ္းခ်ကာ ဘ၀ပ်ိဳမ်စ္
ငါအျဖစ္...ႏွစ္သစ္ႏွင့္အတူ စ ခ်င္၏။
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)
ညိဳ
ဟိုး...ေတာင္ထိပ္မွာ
မိုးရိပ္ညိဳညိဳ႕၊မွိဳင္းရီဆို႕လ်ွင္
ပိုလို႕တမ္းတ၊ သတိရလ်က္
ေျဖေျပခက္လို႕...
မ်က္ဝန္းထဲမွာ မိုးရြာျပီညိဳ...။
ဒါပါပဲကြယ္...
ပံုျပင္ရယ္ထား၊ အိပ္မက္မ်ားလို
ေမ့သြားနိုင္ရိုး ၊အျဖစ္မ်ိဳးလား
ျမတ္နိုးေနွာင္ရစ္ ၊ေသာကျမစ္လွ်ံ
ခ်စ္ျခင္းဆင္းရဲ ၊ မိုးသားမည္းညိဳ
ၿပိဳမည္းအံုးအံုး ၊ မိုးထစ္ျခံဳးျပီ ...
နွလံုးသားေတာင္ထိပ္က အလြမ္းမိုးရိပ္ေတြပါ ညိဳ ။ ။
မိုးရိပ္ညိဳညိဳ႕၊မွိဳင္းရီဆို႕လ်ွင္
ပိုလို႕တမ္းတ၊ သတိရလ်က္
ေျဖေျပခက္လို႕...
မ်က္ဝန္းထဲမွာ မိုးရြာျပီညိဳ...။
ဒါပါပဲကြယ္...
ပံုျပင္ရယ္ထား၊ အိပ္မက္မ်ားလို
ေမ့သြားနိုင္ရိုး ၊အျဖစ္မ်ိဳးလား
ျမတ္နိုးေနွာင္ရစ္ ၊ေသာကျမစ္လွ်ံ
ခ်စ္ျခင္းဆင္းရဲ ၊ မိုးသားမည္းညိဳ
ၿပိဳမည္းအံုးအံုး ၊ မိုးထစ္ျခံဳးျပီ ...
နွလံုးသားေတာင္ထိပ္က အလြမ္းမိုးရိပ္ေတြပါ ညိဳ ။ ။
ေႏြတေပါင္း
ေရႊေက်ာင္းရယ္တဲ့ ပိတ္ခဲ့ၿပီ
ခ်စ္ခင္သူ ေဆြအမ်ား
သြားေပါ့ ဌာနီ။
ေငြတာရီ
ျပန္ၿပီကြဲ႔ ရြာေက်း
၀သန္ဆန္းကာမွ
ရႊင္လန္းစြာ ေဆြအမ်ားရယ္ႏွင့္
စကားကုန္ စံုစံုေျပာဖို႔ရယ္
ေဇာစိုက္လို႔ ေတြး။ ။
ခ်စ္ခင္သူ ေဆြအမ်ား
သြားေပါ့ ဌာနီ။
ေငြတာရီ
ျပန္ၿပီကြဲ႔ ရြာေက်း
၀သန္ဆန္းကာမွ
ရႊင္လန္းစြာ ေဆြအမ်ားရယ္ႏွင့္
စကားကုန္ စံုစံုေျပာဖို႔ရယ္
ေဇာစိုက္လို႔ ေတြး။ ။
သာသည္႔ေၿမသို႔
အလွထူးပါဘိ
ျမဖူးျပာအငံုႏွင့္
လႊာရုံမွာညွာစံုက်င္းေရာ့ထင္
ျဖဴ၀င္းေငြမႈန္လႊာတို႕
ေလယူရာ ရနံ႕ညင္း
သင္းပ်ံ႕ခဲ့သူ႕ျခံမွာ။
ငါ့ၿခံၾကည့္ျပန္ေတာ့
မခ်ိပူေပြျဖာခဲ့
ေျမျပာမွာေနစာမတင့္ႏိုင္ဘု
ၾကည္စရာနီ၀ါေတြလည္းမပြင့္ေလေတာ့
စိမ္းရင့္ေရာင္ႏြယ္ၿခံဳဖုတ္ေတြက
ရႈပ္ေထြးကာ လိမ္ေခြယွက္
အားပ်က္စရာ။
သူ႕စခန္း
သာဆန္းရဂုံသြင္မို႕
ငါလွမ္းကာခို၀င္လို႕
ျပာေငြစင္ႀကိဳင္ပ်ံ႕ရွားပါတဲ့
ပြင့္ငံုဆင္ ပင္ေတြၾကားမွာလ
ေလွ်ာက္သြားကာ ေပ်ာ္လိုလွပါဘိ
ျမေရာင္စုိ သည္ေျမခင္းရယ္နဲ႕
ညင္းေလခို သစ္ညိဳရိပ္မွာျဖင့္
ေလ်ာင္းအိပ္လို႕ တစ္ကိုယ္သာ
ရႊင္ပါခ်င့္စိတ္ထဲ။
သုိ႕လည္းေလ
မသင့္ေလ်ာ္ေလဘု
ငါ့ၿခံေျမဥယ်ာဥ္နန္းဟာလည္း
လွေလသည္သာစခန္းေပေပါ့
စိတ္ပန္းကို သည္လိုေျဖလို႕
က်က္သေရ တက္ေန၀င့္ေအာင္လ
ငါ့ၿခံေျမ အေျချမွင့္ခ်င္ငဲ့
သူ႕ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့
အခြင့္အခါေမွ်ာ္လို႕
ဥယ်ာဥ္ေတာ္ သာယာေရးကုိလ
ရွႈျမင္ေမွ်ာ္ ခါခါေတြးပါလို႕
မေႏွးပင္ အားအင္ထုတ္လို႕ရယ္
ေပါင္းႏႈတ္ဖို႕ခဲ။
ေငြတာရီ
ျမဖူးျပာအငံုႏွင့္
လႊာရုံမွာညွာစံုက်င္းေရာ့ထင္
ျဖဴ၀င္းေငြမႈန္လႊာတို႕
ေလယူရာ ရနံ႕ညင္း
သင္းပ်ံ႕ခဲ့သူ႕ျခံမွာ။
ငါ့ၿခံၾကည့္ျပန္ေတာ့
မခ်ိပူေပြျဖာခဲ့
ေျမျပာမွာေနစာမတင့္ႏိုင္ဘု
ၾကည္စရာနီ၀ါေတြလည္းမပြင့္ေလေတာ့
စိမ္းရင့္ေရာင္ႏြယ္ၿခံဳဖုတ္ေတြက
ရႈပ္ေထြးကာ လိမ္ေခြယွက္
အားပ်က္စရာ။
သူ႕စခန္း
သာဆန္းရဂုံသြင္မို႕
ငါလွမ္းကာခို၀င္လို႕
ျပာေငြစင္ႀကိဳင္ပ်ံ႕ရွားပါတဲ့
ပြင့္ငံုဆင္ ပင္ေတြၾကားမွာလ
ေလွ်ာက္သြားကာ ေပ်ာ္လိုလွပါဘိ
ျမေရာင္စုိ သည္ေျမခင္းရယ္နဲ႕
ညင္းေလခို သစ္ညိဳရိပ္မွာျဖင့္
ေလ်ာင္းအိပ္လို႕ တစ္ကိုယ္သာ
ရႊင္ပါခ်င့္စိတ္ထဲ။
သုိ႕လည္းေလ
မသင့္ေလ်ာ္ေလဘု
ငါ့ၿခံေျမဥယ်ာဥ္နန္းဟာလည္း
လွေလသည္သာစခန္းေပေပါ့
စိတ္ပန္းကို သည္လိုေျဖလို႕
က်က္သေရ တက္ေန၀င့္ေအာင္လ
ငါ့ၿခံေျမ အေျချမွင့္ခ်င္ငဲ့
သူ႕ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့
အခြင့္အခါေမွ်ာ္လို႕
ဥယ်ာဥ္ေတာ္ သာယာေရးကုိလ
ရွႈျမင္ေမွ်ာ္ ခါခါေတြးပါလို႕
မေႏွးပင္ အားအင္ထုတ္လို႕ရယ္
ေပါင္းႏႈတ္ဖို႕ခဲ။
ေငြတာရီ
ေဖ်ာ္စရာ
"တကြဲကြဲလွ်င္
ေကြဘဲ ေကြႏုိင္ဘိေတာ့သည္။
တ၀ဲ၀ဲလွ်င္
ေျဖလဲ ေျဖႏုိင္ခက္ေတာ့သည္။
သို့လွ်င္မေပ်ာ္၊ ေဆြစိတ္ေပၚက
ရည္ေမွ်ာ္ကိုယ္စား၊ ႐ုပ္ပံုကားကို
ရပ္နားေတြေ၀၊ ႐ႈမိေခ်၏။
ေမြးေမသခင္၊ ေက်းဇူးရွင္မူ
စန္းသြင္ ၾကည္သာ၊ ခ်ဳိမ်က္ႏွာႏွင့္
ခန္းသာဧည့္ေဆာင္၊ ေရႊမွန္ေဆာင္မွ
ေခၚေယာင္ထင္မွန္း၊ ၿပံဳးရယ္လန္းေသာ္
စိတ္၀မ္းရႊင္ၾကည္၊ ေပ်ာ္မႈစည္၍
ေျဖဆည္ညြတ္ႏွဴး၊ ဘ၀င္ျမဴးသည္
မိုးဦးပန္းသို့ လန္းသတည္း။ ။"
ေကြဘဲ ေကြႏုိင္ဘိေတာ့သည္။
တ၀ဲ၀ဲလွ်င္
ေျဖလဲ ေျဖႏုိင္ခက္ေတာ့သည္။
သို့လွ်င္မေပ်ာ္၊ ေဆြစိတ္ေပၚက
ရည္ေမွ်ာ္ကိုယ္စား၊ ႐ုပ္ပံုကားကို
ရပ္နားေတြေ၀၊ ႐ႈမိေခ်၏။
ေမြးေမသခင္၊ ေက်းဇူးရွင္မူ
စန္းသြင္ ၾကည္သာ၊ ခ်ဳိမ်က္ႏွာႏွင့္
ခန္းသာဧည့္ေဆာင္၊ ေရႊမွန္ေဆာင္မွ
ေခၚေယာင္ထင္မွန္း၊ ၿပံဳးရယ္လန္းေသာ္
စိတ္၀မ္းရႊင္ၾကည္၊ ေပ်ာ္မႈစည္၍
ေျဖဆည္ညြတ္ႏွဴး၊ ဘ၀င္ျမဴးသည္
မိုးဦးပန္းသို့ လန္းသတည္း။ ။"
ေၾကြပြင္႔ေကာက္စဥ္က
ေလအေ၀ွ႔မွာလ
ေနေသြ႕ကာအညွာလိမ္တဲ့
ပါမွိန္မွိန္ပြင့္လႊာေဟာင္းငယ္တို႔
ရင့္ေညာင္းကာ ဘ၀ကူးသည္ထင့္
မူးေဝေအာင္ခ်ာခ်ာလည္၍
သည္ေျမဆီေ႐ႊရည္ပြင့္ငယ္လို႔
ေႂကြလြင့္၍ေနစဥ္၀ယ္
အပင္ေအာက္တေယာက္သည္စာဆိုျဖင့္
႐ႊင္မခ်ိေျမ႕မခ်မ္းႏိုင္ဘု
ေႂကြပန္းလႊာေျမမွာစီေတာ့
သီကရီေကာက္ယူႏွမ္းမိငဲ့
ဪ… အလြမ္းသည္လိုေထြေတာ့
ပြင့္ဝါေႂကြသူေလသိမွာလွ
ေတြးမိျပန္တယ္။
အေႂကြေစာသူငယ္
ႏွေျမာတြယ္တာတာျဖင့္
ဘယ္အခါဘယ္မွာဆံုးႏိုင္လိမ့္
ႏွလံုးဘ၀င္ဆူေပါ့
မ႐ႊင္သူႏႈတ္ေႁခြလႊတ္ပါလို႔
အတြတ္တြတ္ဆိုကာရယ္
ေျဖဖြယ္ျဖင့္ရွိလိမ့္လား
သည္အခိုက္မွာကို
ပင္ထက္ေငြေရာင္စိုတဲ့
ဖူးငံုပ်ဳိထိုတသင္းေတြက
ေလညင္းမွာ တႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔
ဘယ္ယိုင္ညာယိုင္ငဲ့ရာမွ
“ေနာင္ရဲ႕မငိုပါႏွင့္
ၾကည္ၫိဳကာေနာင္ျမတ္ႏိုးတာျဖင့္
ေဝၿဖိဳးေအာင္ေရစင္ျဖာပါ့
ေႂကြပြင့္မတြယ္တာနဲ႔
ဖူးညာသာထူးစြာပြင့္ေအာင္လို႔
ပင္ေဗြကိုစဥ္အေျချမွင့္ပါ” တဲ့
ကူခ်င့္ေအာင္သူကေျပာေလေတာ့
ပင့္ေလမွာပြင့္ေႂကြနဲ႔ေမွ်ာရာက
ဖူးဆီကိုဦးလည္လို႔ေစာမိရဲ႕
လွေသာပင္ယံေဗြက
ငံုတံေတြေ႐ႊရည္လွ်မ္းမွာျဖင့္
စာဆိုေမာင္ေမွ်ာ္ေယာင္မွန္းလို႔ရယ္
လြမ္းခဲ့မိတကား။
ေနေသြ႕ကာအညွာလိမ္တဲ့
ပါမွိန္မွိန္ပြင့္လႊာေဟာင္းငယ္တို႔
ရင့္ေညာင္းကာ ဘ၀ကူးသည္ထင့္
မူးေဝေအာင္ခ်ာခ်ာလည္၍
သည္ေျမဆီေ႐ႊရည္ပြင့္ငယ္လို႔
ေႂကြလြင့္၍ေနစဥ္၀ယ္
အပင္ေအာက္တေယာက္သည္စာဆိုျဖင့္
႐ႊင္မခ်ိေျမ႕မခ်မ္းႏိုင္ဘု
ေႂကြပန္းလႊာေျမမွာစီေတာ့
သီကရီေကာက္ယူႏွမ္းမိငဲ့
ဪ… အလြမ္းသည္လိုေထြေတာ့
ပြင့္ဝါေႂကြသူေလသိမွာလွ
ေတြးမိျပန္တယ္။
အေႂကြေစာသူငယ္
ႏွေျမာတြယ္တာတာျဖင့္
ဘယ္အခါဘယ္မွာဆံုးႏိုင္လိမ့္
ႏွလံုးဘ၀င္ဆူေပါ့
မ႐ႊင္သူႏႈတ္ေႁခြလႊတ္ပါလို႔
အတြတ္တြတ္ဆိုကာရယ္
ေျဖဖြယ္ျဖင့္ရွိလိမ့္လား
သည္အခိုက္မွာကို
ပင္ထက္ေငြေရာင္စိုတဲ့
ဖူးငံုပ်ဳိထိုတသင္းေတြက
ေလညင္းမွာ တႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔
ဘယ္ယိုင္ညာယိုင္ငဲ့ရာမွ
“ေနာင္ရဲ႕မငိုပါႏွင့္
ၾကည္ၫိဳကာေနာင္ျမတ္ႏိုးတာျဖင့္
ေဝၿဖိဳးေအာင္ေရစင္ျဖာပါ့
ေႂကြပြင့္မတြယ္တာနဲ႔
ဖူးညာသာထူးစြာပြင့္ေအာင္လို႔
ပင္ေဗြကိုစဥ္အေျချမွင့္ပါ” တဲ့
ကူခ်င့္ေအာင္သူကေျပာေလေတာ့
ပင့္ေလမွာပြင့္ေႂကြနဲ႔ေမွ်ာရာက
ဖူးဆီကိုဦးလည္လို႔ေစာမိရဲ႕
လွေသာပင္ယံေဗြက
ငံုတံေတြေ႐ႊရည္လွ်မ္းမွာျဖင့္
စာဆိုေမာင္ေမွ်ာ္ေယာင္မွန္းလို႔ရယ္
လြမ္းခဲ့မိတကား။
သူပုန္ခ်စ္စိတ္လေရာင္ရိပ္ဝယ္
လျခမ္းေဖြးေဖြး၊ တံစဥ္ေကြးလည္း
ေမွးေမွးသြင္သြင္၊ ေရးေရးထင္ေသာ္
ယခင္ေရွးခါ၊ သူႏွင့္ငါတို႔
စႏၵာရိပ္ဆြယ္၊ ခ်စ္တံု႔လွယ္သည္
ရည္ရြယ္သစၥာ ပန္ေတာ့သည္။
ပန္ပင္ပန္လည္း၊ ခ်စ္မၿငီးအား
စြန္႔ၿပီးတေထြ၊ သည္စစ္ေျမသို႔
မေသြမႈထမ္း၊ ခ်ီတက္လွမ္းသည္
လြတ္လမ္းေၾကာင့္သာ မွန္ေတာ့သည္။
မွန္ပင္မွန္လည္း၊ လြတ္ခရီးကား
မနီးမလြယ္၊ ရန္သြယ္သြယ္ေၾကာင့္
တို႔၀ယ္မေႏွး၊ ဇာနည္ေသြးျဖင့္
သက္ေပး၍သာ ဖန္ေတာ့သည္။
ဖန္ပင္ဖန္လည္း၊ တစ္ခုတည္းဟု
ဆုႀကီးသဖြယ္၊ ေသြးႏွင့္လွယ္သည့္
တို႔၀ယ္ေမွ်ာ္မွန္း၊ လြတ္လပ္ပန္းကား
မလန္းေရာင္မွိန္၊ ေရႊရည္စိမ္မို႔
လူလိမ္ငပု၊ သူ႔ရန္စုကို
အန္တု၍သာ လွန္ေတာ့သည္။
လွန္ပင္လွန္လည္း၊ တို႔ေျမႀကီးကား
၀ဋ္မီးၾကမၼာ၊ မကုန္ရွာခဲ့
ဇာတာခၽြတ္ယြင္း၊ နယ္ခ်ဲ႕မင္း၏
ထန္ျပင္းႏွိပ္ေၾကာက္၊ ဖိႏွိပ္ေအာက္၌
ျပားေမွာက္၀ပ္စင္း၊ မလြတ္ကင္းသည္
ဒံုရင္းကိုသာ ျပန္ေတာ့သည္။
ျပန္ပင္ျပန္လည္း၊ အခ်ည္းႏွီးဟု
ၿမိဳ႕ႀကီးမခို၊ ေတာရပ္လွ်ိဳ၍
ထိုထိုတစ္စု၊ သင္းဗိုလ္ထုျဖင့္
လြတ္ဆုကိုသာ၊ ႀကိဳးပမ္းရွာမည္
သည္မွာင့ါစိတ္ သန္ေတာ့သည္။
သန္ပင္သန္လည္း၊ ငါ့ခရီးကား
ခက္ႀကီးရင္ဆုိင္၊ တြန္းမႏိုင္ခဲ့
ၿမဲခုိင္စိတ္ထား၊ ဇြဲအင္အားႏွင့္
တိုက္ျငားရန္မႈန္၊ ငါတို႔ 'ဂုဏ္'ကို
သူပုန္ဓားျပ၊ ထပ္တူဆ၍
တိုင္းမျပည္စိုး၊ သူႏွိမ္ခ်ိဳးသည္
ရန္မ်ိဳးေထြကာ လွ်ံေတာ့သည္။
လွ်ံပင္လွ်ံလည္း၊ မႈမႀကီးခဲ့
ရန္မီးရန္စြယ္၊ တြန္းလွန္ပယ္၍
ရည္ရြယ္ရင္းမႈ၊ သည္လြတ္ဆုကို
လြယ္ႏုၾကမ္းခက္၊ လမ္းႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ေန႔ရက္မၾကာ၊ ဆြတ္မည္သာဟု
ထပ္ကာေဇာေႂကြ႔၊ သည္ေတာေကြ႔၏
တဲေရွ႕သာသာ၊ ေျမ၀ါ၀ါတြင္
ထိုင္ကာေမွ်ာ္ေငး၊ ဖန္ဖန္ေတြးသည္
လြတ္ေရးစိတ္သာ ထန္ေတာ့သည္။
လျခမ္းေရးေရး၊ တံစဥ္ေကြးလည္း
အေသြးၾကည္ၾကည္၊ မိုးယံဆီမွ
ေငြရည္ဆင္းႂကြ၊ ၀င္း၀င္းပလ်က္
ရြယ္လွပ်ိဳမ်စ္၊ ငါ့အခ်စ္ကား
ရက္ႏွစ္လၾကာ၊ ငါႏွင့္ကြာ၍
ခန္းသာရိပ္လယ္၊ ေဆြးစိတ္ႂကြယ္လိမ့္
သို႔ႏွယ္မလြမ္း၊ သို႔မတမ္းဘဲ
စိတ္၀မ္းမာန္ခု၊ 'သူပုန္'သူ႔ကို
ဘယ္မႈေၾကာင့္တမ္း၊ တို႔မလြမ္းဟု
ခ်စ္ခန္းကိုရပ္၊ ခ်စ္စိတ္ျဖတ္က
ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ၊ နယ္ကၽြန္ငါသည္
သည္မွာေဆြးရစ္.... က်န္ေတာ့မည္။
ေငြတာရီ (၁၉၄၇)
ေမွးေမွးသြင္သြင္၊ ေရးေရးထင္ေသာ္
ယခင္ေရွးခါ၊ သူႏွင့္ငါတို႔
စႏၵာရိပ္ဆြယ္၊ ခ်စ္တံု႔လွယ္သည္
ရည္ရြယ္သစၥာ ပန္ေတာ့သည္။
ပန္ပင္ပန္လည္း၊ ခ်စ္မၿငီးအား
စြန္႔ၿပီးတေထြ၊ သည္စစ္ေျမသို႔
မေသြမႈထမ္း၊ ခ်ီတက္လွမ္းသည္
လြတ္လမ္းေၾကာင့္သာ မွန္ေတာ့သည္။
မွန္ပင္မွန္လည္း၊ လြတ္ခရီးကား
မနီးမလြယ္၊ ရန္သြယ္သြယ္ေၾကာင့္
တို႔၀ယ္မေႏွး၊ ဇာနည္ေသြးျဖင့္
သက္ေပး၍သာ ဖန္ေတာ့သည္။
ဖန္ပင္ဖန္လည္း၊ တစ္ခုတည္းဟု
ဆုႀကီးသဖြယ္၊ ေသြးႏွင့္လွယ္သည့္
တို႔၀ယ္ေမွ်ာ္မွန္း၊ လြတ္လပ္ပန္းကား
မလန္းေရာင္မွိန္၊ ေရႊရည္စိမ္မို႔
လူလိမ္ငပု၊ သူ႔ရန္စုကို
အန္တု၍သာ လွန္ေတာ့သည္။
လွန္ပင္လွန္လည္း၊ တို႔ေျမႀကီးကား
၀ဋ္မီးၾကမၼာ၊ မကုန္ရွာခဲ့
ဇာတာခၽြတ္ယြင္း၊ နယ္ခ်ဲ႕မင္း၏
ထန္ျပင္းႏွိပ္ေၾကာက္၊ ဖိႏွိပ္ေအာက္၌
ျပားေမွာက္၀ပ္စင္း၊ မလြတ္ကင္းသည္
ဒံုရင္းကိုသာ ျပန္ေတာ့သည္။
ျပန္ပင္ျပန္လည္း၊ အခ်ည္းႏွီးဟု
ၿမိဳ႕ႀကီးမခို၊ ေတာရပ္လွ်ိဳ၍
ထိုထိုတစ္စု၊ သင္းဗိုလ္ထုျဖင့္
လြတ္ဆုကိုသာ၊ ႀကိဳးပမ္းရွာမည္
သည္မွာင့ါစိတ္ သန္ေတာ့သည္။
သန္ပင္သန္လည္း၊ ငါ့ခရီးကား
ခက္ႀကီးရင္ဆုိင္၊ တြန္းမႏိုင္ခဲ့
ၿမဲခုိင္စိတ္ထား၊ ဇြဲအင္အားႏွင့္
တိုက္ျငားရန္မႈန္၊ ငါတို႔ 'ဂုဏ္'ကို
သူပုန္ဓားျပ၊ ထပ္တူဆ၍
တိုင္းမျပည္စိုး၊ သူႏွိမ္ခ်ိဳးသည္
ရန္မ်ိဳးေထြကာ လွ်ံေတာ့သည္။
လွ်ံပင္လွ်ံလည္း၊ မႈမႀကီးခဲ့
ရန္မီးရန္စြယ္၊ တြန္းလွန္ပယ္၍
ရည္ရြယ္ရင္းမႈ၊ သည္လြတ္ဆုကို
လြယ္ႏုၾကမ္းခက္၊ လမ္းႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ေန႔ရက္မၾကာ၊ ဆြတ္မည္သာဟု
ထပ္ကာေဇာေႂကြ႔၊ သည္ေတာေကြ႔၏
တဲေရွ႕သာသာ၊ ေျမ၀ါ၀ါတြင္
ထိုင္ကာေမွ်ာ္ေငး၊ ဖန္ဖန္ေတြးသည္
လြတ္ေရးစိတ္သာ ထန္ေတာ့သည္။
လျခမ္းေရးေရး၊ တံစဥ္ေကြးလည္း
အေသြးၾကည္ၾကည္၊ မိုးယံဆီမွ
ေငြရည္ဆင္းႂကြ၊ ၀င္း၀င္းပလ်က္
ရြယ္လွပ်ိဳမ်စ္၊ ငါ့အခ်စ္ကား
ရက္ႏွစ္လၾကာ၊ ငါႏွင့္ကြာ၍
ခန္းသာရိပ္လယ္၊ ေဆြးစိတ္ႂကြယ္လိမ့္
သို႔ႏွယ္မလြမ္း၊ သို႔မတမ္းဘဲ
စိတ္၀မ္းမာန္ခု၊ 'သူပုန္'သူ႔ကို
ဘယ္မႈေၾကာင့္တမ္း၊ တို႔မလြမ္းဟု
ခ်စ္ခန္းကိုရပ္၊ ခ်စ္စိတ္ျဖတ္က
ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ၊ နယ္ကၽြန္ငါသည္
သည္မွာေဆြးရစ္.... က်န္ေတာ့မည္။
ေငြတာရီ (၁၉၄၇)
အေမ႔လက္
ေမာင့္ခ်စ္သက္၏၊ လက္ဖ၀ါးႏု
ေသြးဥေရာင္လႊမ္း၊ ၀ါဂြမ္းႏွယ္အိ
ကိုင္မထိရက္၊ ခြ်န္ထက္လက္သဲ
ေဆးေရာင္ျမဲျခယ္၊ ပ်က္ျပယ္မရွိ
ႏုနယ္ဘိေတာင္း၊ ေဖါ့ဖေယာင္းႏွယ္
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လြ
အလွျပည့္ႏွက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္။
ေမာင့္မိခင္၏၊ ညိဳလြင္ျပာႏွမ္း
မာၾကမ္းကဲြအက္၊ လက္ဖ၀ါးျပင္
ရင့္ေရာ္သြင္မွာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ေခ်ာင္း
ျပည့္ေဖါင္းမညက္၊ ညံ့သက္မႈကင္း
ေရာင္ဆင္းညႈိးမဲ၊ လက္သဲငံုးတိ
ေခ်းေညႇာ္ျပည့္မြ
အလွပ်က္ျပယ္၊ အေမ့လက္။
ေဖါင္းအိႏုညက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင့္
ေရာ္ရင့္ၾကမ္းခက္၊ အေမ့လက္တြင္
သိျမင္လာရ၊ “အလွ” “အလုပ္”
ခဲြထုတ္ေခ်မိ၊ အေမ၏လက္
အလုပ္လက္သည္
အသက္တမွ်၊ မနားရေခ်
ဘ၀ခရီး
သားသမီးတြက္၊ ထိုလက္အစြမ္း
ဘ၀လမ္းတြင္၊ လွပန္းဆင္ခဲ့
အားမာန္ဖဲြ႔ရစ္၊ သည္အျဖစ္ေၾကာင့္
အခ်စ္၏လက္၊ ေျပာင္းသြယ္ညက္ေစ
အေမ၏လက္၊ အလုပ္လက္သာ
ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူ ဘြယ္တကား။
ေသြးဥေရာင္လႊမ္း၊ ၀ါဂြမ္းႏွယ္အိ
ကိုင္မထိရက္၊ ခြ်န္ထက္လက္သဲ
ေဆးေရာင္ျမဲျခယ္၊ ပ်က္ျပယ္မရွိ
ႏုနယ္ဘိေတာင္း၊ ေဖါ့ဖေယာင္းႏွယ္
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လြ
အလွျပည့္ႏွက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္။
ေမာင့္မိခင္၏၊ ညိဳလြင္ျပာႏွမ္း
မာၾကမ္းကဲြအက္၊ လက္ဖ၀ါးျပင္
ရင့္ေရာ္သြင္မွာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ေခ်ာင္း
ျပည့္ေဖါင္းမညက္၊ ညံ့သက္မႈကင္း
ေရာင္ဆင္းညႈိးမဲ၊ လက္သဲငံုးတိ
ေခ်းေညႇာ္ျပည့္မြ
အလွပ်က္ျပယ္၊ အေမ့လက္။
ေဖါင္းအိႏုညက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင့္
ေရာ္ရင့္ၾကမ္းခက္၊ အေမ့လက္တြင္
သိျမင္လာရ၊ “အလွ” “အလုပ္”
ခဲြထုတ္ေခ်မိ၊ အေမ၏လက္
အလုပ္လက္သည္
အသက္တမွ်၊ မနားရေခ်
ဘ၀ခရီး
သားသမီးတြက္၊ ထိုလက္အစြမ္း
ဘ၀လမ္းတြင္၊ လွပန္းဆင္ခဲ့
အားမာန္ဖဲြ႔ရစ္၊ သည္အျဖစ္ေၾကာင့္
အခ်စ္၏လက္၊ ေျပာင္းသြယ္ညက္ေစ
အေမ၏လက္၊ အလုပ္လက္သာ
ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူ ဘြယ္တကား။
ႏွစ္သစ္မဂၤလာ
ပင္ အေပါင္းလည္း
႐ြက္ေညာင္းေခၽြလွစ္ ညွာႏုသစ္ႏွင့္။
ဥၾသပ်ိဳ လည္း
ေတးခ်ိဳခြန္းလွစ္ လကၤာသစ္ႏွင့္။
အခ်ိန္မွာ လည္း
အတာကူးလွစ္ အခါသစ္တည့္။
ျပည္သစ္ စိတ္သစ္၊ ဗမာသစ္ တို့
အသစ္ သည္ခ်ိန္၊ သစ္ အ႐ွိန္ႏွင့္
တည္ျငိမ္ဖို့ ေတြး၊ လြတ္လပ္ေရး ကို
ကူေပး ထူၾက၊ ဝိုင္းဝန္းၾက မွ
ျပည္မ ေအာင္ခ်ာ၊ မဂၤလာ ႏွင့္
ျဖာျဖာ ျငိမ့္႐ႊန္း၊ သေရထြန္း ၍
ေမာ္ကြန္း တည္လိမ့္မည္ တကား။
႐ြက္ေညာင္းေခၽြလွစ္ ညွာႏုသစ္ႏွင့္။
ဥၾသပ်ိဳ လည္း
ေတးခ်ိဳခြန္းလွစ္ လကၤာသစ္ႏွင့္။
အခ်ိန္မွာ လည္း
အတာကူးလွစ္ အခါသစ္တည့္။
ျပည္သစ္ စိတ္သစ္၊ ဗမာသစ္ တို့
အသစ္ သည္ခ်ိန္၊ သစ္ အ႐ွိန္ႏွင့္
တည္ျငိမ္ဖို့ ေတြး၊ လြတ္လပ္ေရး ကို
ကူေပး ထူၾက၊ ဝိုင္းဝန္းၾက မွ
ျပည္မ ေအာင္ခ်ာ၊ မဂၤလာ ႏွင့္
ျဖာျဖာ ျငိမ့္႐ႊန္း၊ သေရထြန္း ၍
ေမာ္ကြန္း တည္လိမ့္မည္ တကား။
အတာ
သၾကၤန္ေတာ္ တန္ခူးမို႕
ေရႊ၀ါဖူး ပိေတာက္ေတြ
ပြင့္ေပါ့ ေ၀ေ၀။ ။
အတာေရ ျဖာေ၀လို႔ စိုလန္း။ ။
ခ်စ္ဦး မာပါေစ- တဲ့
ႏွစ္ကူး သာပါေစ- တဲ့
ပဏာေခၽြ ရႊန္းေ၀ ဆင့္တယ္
ထြန္းတင့္ ႏွစ္ဆန္း။ ။
ေရႊ၀ါဖူး ပိေတာက္ေတြ
ပြင့္ေပါ့ ေ၀ေ၀။ ။
အတာေရ ျဖာေ၀လို႔ စိုလန္း။ ။
ခ်စ္ဦး မာပါေစ- တဲ့
ႏွစ္ကူး သာပါေစ- တဲ့
ပဏာေခၽြ ရႊန္းေ၀ ဆင့္တယ္
ထြန္းတင့္ ႏွစ္ဆန္း။ ။
ေဝမည္ေလာ
ေလ႐ူးေႏွာက္၍၊
ေသြ႕ေျခာက္ရြက္ဝါ ေႂကြခဲ့ျပီ။
ေႏြဦးေပါက္၍၊
ျမေညွာက္ႏုလႊာ ေဝခဲ့ျပီ။
အေဟာင္းပ်က္မူ၊ အသစ္ျပဴသည့္
ဤမူေလာက၊ သဘာဝသို႕
ေရွးက အခ်စ္၊ ေဝးက်န္ရစ္ေသာ္
ပြင့္သစ္ေမတၱာ၊ ဖူးငံုအာလည္း
ဧရာႏွယ္ျဖိဳး၊ ၾကင္နာတိုးသည္
ခ်စ္မိုးေစြက ေဝမည္ေလာ။ ။
ေသြ႕ေျခာက္ရြက္ဝါ ေႂကြခဲ့ျပီ။
ေႏြဦးေပါက္၍၊
ျမေညွာက္ႏုလႊာ ေဝခဲ့ျပီ။
အေဟာင္းပ်က္မူ၊ အသစ္ျပဴသည့္
ဤမူေလာက၊ သဘာဝသို႕
ေရွးက အခ်စ္၊ ေဝးက်န္ရစ္ေသာ္
ပြင့္သစ္ေမတၱာ၊ ဖူးငံုအာလည္း
ဧရာႏွယ္ျဖိဳး၊ ၾကင္နာတိုးသည္
ခ်စ္မိုးေစြက ေဝမည္ေလာ။ ။
ဤမီးတိုင္
ဘုရားေရွ႕၀ယ္
အေငြ႕လွဴိင္လွဴိင္
နံ႕ၾကိဳင္ၾကိဳင္ၿဖင္႕
တတိုင္ဆီမီး
ထိန္ထိန္ညီးတည္႕။
သူ႕အလွ်ံမွ
တဖန္ကူးဘိ
သူငါညွိလည္း
မသိေလ်ာ႕ရာ
ထိန္ၿမဲသာတည္႕။
အေငြ႕လွဴိင္လွဴိင္
နံ႕ၾကိဳင္ၾကိဳင္ၿဖင္႕
တတိုင္ဆီမီး
ထိန္ထိန္ညီးတည္႕။
သူ႕အလွ်ံမွ
တဖန္ကူးဘိ
သူငါညွိလည္း
မသိေလ်ာ႕ရာ
ထိန္ၿမဲသာတည္႕။
ဘဝေကြ႕ဝယ္
ဘ၀ေကြ ့၀ယ္
သိကၽြမ္းခင္မင္ ၊ ေတြ ့ျမင္ဆံုစည္း
ရင္းနွီးခ်စ္ၾကည္ ၊ သြားမည္လက္တြဲ
တူတူပဲလွ်င္ ၊ စိတ္ထဲရည္စူး
ၾကည္ရႊင္ျမဴးလွ်က္ ၊ ေခၚထူးေမးေျပာ
ရယ္တေမာတည့္ ၊ ဘယ္ေသာခါမွ
စခန္းလွသို ့ ေရာက္ရမည္ေနာ္
မသိေသာ္လည္း ၊ ရႊင္ေပ်ာ္စိတ္၀မ္း
တူလွ်င္လွမ္းသည္
သည္လမ္း ဘ၀ ဆီမွာတည္း ။
ဘ၀ေကြ ့၀ယ္
ေပ်ာ္ေမြ ့ၾကည္သာ ၊ သြားေလရာက
နွစ္ျဖာလမ္းခြဲ ေရာက္မလြဲတည့္
သူလဲ ဟိုဆီ ၊ တပ္ဦးခ်ီ၍
သည္ဆီငါလွမ္း ၊ ဆက္၍ျမန္းေသာ္
စိတ္၀မ္းေၾကကြဲ ၊ တစ္ကိုယ္ထဲလွ်င္
လွိဳက္လွဲပူေတြ ့ ၊ ခ်ိမေျမ ့သည္
အေကြ ့ ဘ၀ ဆီမွာတည္း။ ။
သို ့ျဖစ္သည္ေၾကာင့္
ခ်စ္ၾကည္ျမတ္ေလး ၊ ေဆြအေတြး၀ယ္
မေ၀းလွသည့္ ဘ၀ ထိုထို
လမ္းတခို၌
လွ်ပ္လိုခဏ ၊ ေတြ ့ၾကရခိုက္
ေမတၱာမ႑ိဳင္ ၊ တူစိုက္ျပိဳင္စို ့
တတ္နိုင္သမွ် ခ်စ္ၾကပါစို ့
ဘ၀လမ္းတာ တိုေတာင္းစြာကို
သာယာသမွဳ ငါတို ့ျပဳစို ့
ညစ္က်ဳမထင္ စိတ္ျဖဴစင္ျဖင့္
မ်ားရွင္လူသူ ငါတို ့ကူစို ့
နိဗၺဴျမတ္နန္း ေခမာကမ္းသို ့
တက္လမ္းျပညႊန္ ခရီးမြန္၀ယ္
အားသြန္ၾကိဳးစား ေရာက္လိုအားနွင့္
တရားရွာေဖြ ေမြ ့ပါစို ့ ။ ။
သိကၽြမ္းခင္မင္ ၊ ေတြ ့ျမင္ဆံုစည္း
ရင္းနွီးခ်စ္ၾကည္ ၊ သြားမည္လက္တြဲ
တူတူပဲလွ်င္ ၊ စိတ္ထဲရည္စူး
ၾကည္ရႊင္ျမဴးလွ်က္ ၊ ေခၚထူးေမးေျပာ
ရယ္တေမာတည့္ ၊ ဘယ္ေသာခါမွ
စခန္းလွသို ့ ေရာက္ရမည္ေနာ္
မသိေသာ္လည္း ၊ ရႊင္ေပ်ာ္စိတ္၀မ္း
တူလွ်င္လွမ္းသည္
သည္လမ္း ဘ၀ ဆီမွာတည္း ။
ဘ၀ေကြ ့၀ယ္
ေပ်ာ္ေမြ ့ၾကည္သာ ၊ သြားေလရာက
နွစ္ျဖာလမ္းခြဲ ေရာက္မလြဲတည့္
သူလဲ ဟိုဆီ ၊ တပ္ဦးခ်ီ၍
သည္ဆီငါလွမ္း ၊ ဆက္၍ျမန္းေသာ္
စိတ္၀မ္းေၾကကြဲ ၊ တစ္ကိုယ္ထဲလွ်င္
လွိဳက္လွဲပူေတြ ့ ၊ ခ်ိမေျမ ့သည္
အေကြ ့ ဘ၀ ဆီမွာတည္း။ ။
သို ့ျဖစ္သည္ေၾကာင့္
ခ်စ္ၾကည္ျမတ္ေလး ၊ ေဆြအေတြး၀ယ္
မေ၀းလွသည့္ ဘ၀ ထိုထို
လမ္းတခို၌
လွ်ပ္လိုခဏ ၊ ေတြ ့ၾကရခိုက္
ေမတၱာမ႑ိဳင္ ၊ တူစိုက္ျပိဳင္စို ့
တတ္နိုင္သမွ် ခ်စ္ၾကပါစို ့
ဘ၀လမ္းတာ တိုေတာင္းစြာကို
သာယာသမွဳ ငါတို ့ျပဳစို ့
ညစ္က်ဳမထင္ စိတ္ျဖဴစင္ျဖင့္
မ်ားရွင္လူသူ ငါတို ့ကူစို ့
နိဗၺဴျမတ္နန္း ေခမာကမ္းသို ့
တက္လမ္းျပညႊန္ ခရီးမြန္၀ယ္
အားသြန္ၾကိဳးစား ေရာက္လိုအားနွင့္
တရားရွာေဖြ ေမြ ့ပါစို ့ ။ ။
ေတာင္႔တစိတ္ဝယ္
” ငါ့ဘ၀သာ
အာကာေကာင္းကင္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
ၾကည္ျပာမိုးနု ၊ တိမ္ဂြမ္းစုကို
ေမွ်ာ္ရႈသက္လွယ္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည့္ ။
အကယ္၍သာ
ဆည္းဆာညိဳမွိန္ ၊ တိမ္ပန္းလိမ္၏
မျငိမ္မသက္ ၊ ေရာေထြးခ်က္ကို
ေခ်ာညက္ပ်ိဳလွ ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။
” ငါ့ဘ၀သာ
ေအးျမကန္သြင္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
နု လႊာ ဖါး လ်ား ၊ ၾကာ ငါးပါးကို
ျမကန္သာလည္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည္ ့ ။
အကယ္၍သာ
ယွက္ကာေထြးေနွာ ဒိုက္သေရာနွင့္
ေပါေလာေရြ ့လ်ား ေမွာ္ပင္မ်ားကို
သက္ထားညိဳျမ ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။
” ငါ့ဘ၀သာ
မာလာဥယ်ာဥ္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
စိုစို နုနု ၊ ပုရစ္ဖုနွင္ ့
ပြင့္လုပန္းႏြယ္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည့္
အကယိ၍သာ
ရြက္၀ါေလေလွာက္ ၊ ကိုင္းမြဲေျခာက္နွင့္
ေျမေအာက္ ေၾကြလြင့္ ၊ ညိဳေမာင္းရင့္ကို
သခင့္သက္မွ် ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။ ။
အာကာေကာင္းကင္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
ၾကည္ျပာမိုးနု ၊ တိမ္ဂြမ္းစုကို
ေမွ်ာ္ရႈသက္လွယ္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည့္ ။
အကယ္၍သာ
ဆည္းဆာညိဳမွိန္ ၊ တိမ္ပန္းလိမ္၏
မျငိမ္မသက္ ၊ ေရာေထြးခ်က္ကို
ေခ်ာညက္ပ်ိဳလွ ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။
” ငါ့ဘ၀သာ
ေအးျမကန္သြင္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
နု လႊာ ဖါး လ်ား ၊ ၾကာ ငါးပါးကို
ျမကန္သာလည္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည္ ့ ။
အကယ္၍သာ
ယွက္ကာေထြးေနွာ ဒိုက္သေရာနွင့္
ေပါေလာေရြ ့လ်ား ေမွာ္ပင္မ်ားကို
သက္ထားညိဳျမ ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။
” ငါ့ဘ၀သာ
မာလာဥယ်ာဥ္ ၊ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့ ” တဲ ့
စိုစို နုနု ၊ ပုရစ္ဖုနွင္ ့
ပြင့္လုပန္းႏြယ္ ၊ ျမင္ခါ၀ယ္တည့္
အကယိ၍သာ
ရြက္၀ါေလေလွာက္ ၊ ကိုင္းမြဲေျခာက္နွင့္
ေျမေအာက္ ေၾကြလြင့္ ၊ ညိဳေမာင္းရင့္ကို
သခင့္သက္မွ် ၊ ျမင္ရပါက
ေတာင့္တမည္ပင္ ၊ ငါမထင္မိ ။ ။
အလွရွိရာ
အလွရွိရာ၊ သြားခ်င္ပါဟု
ခါခါျမည္တမ္း၊ သို႔ေရာ္ရမ္း၍
စိတ္ဝမ္းမသာ၊ ရွိသည္တကား။
သူ႔ရႊာသူ႔ျပည္၊ သာလွသည္တည့္
စည္ပင္ခ်မ္းျမ၊ ဝေျပာစြဟု
ၾကားရတိုင္းသာ၊ လွေျမခ်ာသို႔
သြားပါလိုမိ၊ ေနမထိခဲ့။
ဤယေန႔ေသာ္
ခ်မ္းေျမ႔ၾကည္လင္၊ စိတ္ဝယ္ရႊင္တည့္
ေျမျပင္က်ယ္ဝန္း၊ လယ္ယာခင္းႏွင့္
အင္းအိုင္ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ရႈမေညာင္းတည့္
ေတာင္ေစာင္းေတာင္ထိပ္၊ ေစတီရိပ္ဝယ္
ေဆြမိတ္တူဆံု၊ ဖူးရတံုေသာ္
အာရံုသန္႔စင္၊ ၾကည္ဘဝင္ႏွင့္
မိခင္ေျမျမ၊ သာေလစြဟု
ႏႈတ္ကဖန္ဖန္၊ ဆိုမိသံသည္
မိုးယံပဲ့တင္၊ ထပ္လိမ့္တည္း။
သူ႔ရြာသူ႔ျပည္၊ သာေမာသည္ဟု
ႏႈတ္ရည္စကား၊ ဘယ္သို႔ၾကားလည္း
ငါကားမတုန္လႈပ္ၿပီတကား။
ခါခါျမည္တမ္း၊ သို႔ေရာ္ရမ္း၍
စိတ္ဝမ္းမသာ၊ ရွိသည္တကား။
သူ႔ရႊာသူ႔ျပည္၊ သာလွသည္တည့္
စည္ပင္ခ်မ္းျမ၊ ဝေျပာစြဟု
ၾကားရတိုင္းသာ၊ လွေျမခ်ာသို႔
သြားပါလိုမိ၊ ေနမထိခဲ့။
ဤယေန႔ေသာ္
ခ်မ္းေျမ႔ၾကည္လင္၊ စိတ္ဝယ္ရႊင္တည့္
ေျမျပင္က်ယ္ဝန္း၊ လယ္ယာခင္းႏွင့္
အင္းအိုင္ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ရႈမေညာင္းတည့္
ေတာင္ေစာင္းေတာင္ထိပ္၊ ေစတီရိပ္ဝယ္
ေဆြမိတ္တူဆံု၊ ဖူးရတံုေသာ္
အာရံုသန္႔စင္၊ ၾကည္ဘဝင္ႏွင့္
မိခင္ေျမျမ၊ သာေလစြဟု
ႏႈတ္ကဖန္ဖန္၊ ဆိုမိသံသည္
မိုးယံပဲ့တင္၊ ထပ္လိမ့္တည္း။
သူ႔ရြာသူ႔ျပည္၊ သာေမာသည္ဟု
ႏႈတ္ရည္စကား၊ ဘယ္သို႔ၾကားလည္း
ငါကားမတုန္လႈပ္ၿပီတကား။
ထိပ္ဆံုးသို႔
တစ္ေတာင္ေပၚ တစ္ေတာင္ဆင့္၊
ေတာင္အျမင့္ ပတ္ၿခံရံ။
တစ္ေတာင္ဆံုး ျပန္ေတာ့၊
တစ္လံုးျပန္က်န္ ျပန္ေပသမို႔၊
အဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏိႈးလို႔ရယ္၊
ႀကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္။
တခါတေလ တကယ္ပန္းတာေၾကာင့္၊
ေတာ္ပါၿပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု၊
ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ႀကံ၊
အမွန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မလား။
စခဲ့မိဟာေပါ့၊
တစ္ေန႔မွာ ဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္၊
အားေလွ်ာ့ကာ ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔၊
စိတ္ႏြမ္းအသာေျဖဦး၊
မာလာေငြ ကန္ေရေအးရယ္ႏွင့္၊
ငွက္ေတးကို အာရံုဆင္လို႔၊
မူတသြင္ အားအင္သစ္လိုက္ပါ့၊
ခ်စ္ဖြယ့္လူသား . . .။ ။
ေတာင္အျမင့္ ပတ္ၿခံရံ။
တစ္ေတာင္ဆံုး ျပန္ေတာ့၊
တစ္လံုးျပန္က်န္ ျပန္ေပသမို႔၊
အဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏိႈးလို႔ရယ္၊
ႀကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္။
တခါတေလ တကယ္ပန္းတာေၾကာင့္၊
ေတာ္ပါၿပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု၊
ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ႀကံ၊
အမွန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မလား။
စခဲ့မိဟာေပါ့၊
တစ္ေန႔မွာ ဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္၊
အားေလွ်ာ့ကာ ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔၊
စိတ္ႏြမ္းအသာေျဖဦး၊
မာလာေငြ ကန္ေရေအးရယ္ႏွင့္၊
ငွက္ေတးကို အာရံုဆင္လို႔၊
မူတသြင္ အားအင္သစ္လိုက္ပါ့၊
ခ်စ္ဖြယ့္လူသား . . .။ ။
စြမ္းရည္အလွ
ငါ့ညီေျပာင္၀င္း ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏သားငယ္ သက္နွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ပညာမွာစြမ္းသနည္း
စြမ္းသည္ျခင္းရာဆိုသည္မွာကား
စာေတြ႕သက္သက္ စာမာန္တက္၍
စာထြက္မ်ားလ်ား စကားတက္တြတ္
ရြတ္တတ္အံ့ဘနန္း သည္အစြမ္းသည္
စြမ္းရည္မရိုး သူ့ကိုယ္က်ိဳး
စာေတြ႕အသိ ကိုယ္ေတြ႕ညွိ၍
မွန္၏ ေကာင္း၏ ဥာဏ္ျဖင့္သိ၍
သတိထိန္းခ်ဳပ္ စိတ္ေကာင္းအုပ္၍
အလုပ္ခ်စ္ခင္ ဂုဏ္ဟုျမင္၍
လိုခ်င္ႀကိဳးပမ္း သည္အစြမ္းသည္
စြမ္းရည္မိုးထိုး အမ်ားက်ိဳး
ေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၆၄)
မင္း၏သားငယ္ သက္နွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ပညာမွာစြမ္းသနည္း
စြမ္းသည္ျခင္းရာဆိုသည္မွာကား
စာေတြ႕သက္သက္ စာမာန္တက္၍
စာထြက္မ်ားလ်ား စကားတက္တြတ္
ရြတ္တတ္အံ့ဘနန္း သည္အစြမ္းသည္
စြမ္းရည္မရိုး သူ့ကိုယ္က်ိဳး
စာေတြ႕အသိ ကိုယ္ေတြ႕ညွိ၍
မွန္၏ ေကာင္း၏ ဥာဏ္ျဖင့္သိ၍
သတိထိန္းခ်ဳပ္ စိတ္ေကာင္းအုပ္၍
အလုပ္ခ်စ္ခင္ ဂုဏ္ဟုျမင္၍
လိုခ်င္ႀကိဳးပမ္း သည္အစြမ္းသည္
စြမ္းရည္မိုးထိုး အမ်ားက်ိဳး
ေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၆၄)
တေပါင္းမိုး
မိုးမင္းနတ္စည္၊ ျမည္ပင္ျမည္လည္း
မျမည္၀ံ့၀ံ့၊ ျမည္၀ံ့၀ံ့ႏွင္႔
ရြံလ်က္သာလွ်င္ ၊ တိုးတုိးပင္တည္႔။
မိုးမင္းေဒ၀ါ၊ ရြာျပန္ပါလည္း
မရြာ၀ံ့၀ံ့ ရြာ၀ံ့၀ံ့ႏွင္႔
ရြံလ်က္သာလွ်င္ ၊ ဖြဲဖြဲပင္တည္႔။
မိုးသံမပီ၊ မိုးမပီသည္႔
အတည္မက်၊ ေႏြဦးလတြင္
ပြင္႔ၾက၀ါေရႊ ၊ မိုးေပါက္ေျခြ၍
ေျမချပန္႔က်င္း ၊ ငုပန္းခင္းကို
ရႈရင္းငါ႔၀ယ္၊ အသြယ္သြယ္သည္
ဘယ္ဆီလြမ္းမိ တယ္မသိ။
ေဇာ္ဂ်ီ
မျမည္၀ံ့၀ံ့၊ ျမည္၀ံ့၀ံ့ႏွင္႔
ရြံလ်က္သာလွ်င္ ၊ တိုးတုိးပင္တည္႔။
မိုးမင္းေဒ၀ါ၊ ရြာျပန္ပါလည္း
မရြာ၀ံ့၀ံ့ ရြာ၀ံ့၀ံ့ႏွင္႔
ရြံလ်က္သာလွ်င္ ၊ ဖြဲဖြဲပင္တည္႔။
မိုးသံမပီ၊ မိုးမပီသည္႔
အတည္မက်၊ ေႏြဦးလတြင္
ပြင္႔ၾက၀ါေရႊ ၊ မိုးေပါက္ေျခြ၍
ေျမချပန္႔က်င္း ၊ ငုပန္းခင္းကို
ရႈရင္းငါ႔၀ယ္၊ အသြယ္သြယ္သည္
ဘယ္ဆီလြမ္းမိ တယ္မသိ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဇာ္ဂ်ီႏွင္႔ရိွန္းဆာယာ
ရုပ္ေသးစင္ေပၚ
ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ေတာင္ေ၀ွး။
အခုန္အပ်ံႏွင္႔
သူ႔ဟန္ကို သည္ေဖၾကည္႔
ေမာမိတယ္ေလး။
ရွိန္းဆာယာ ပိုေမာက္
ကိုယ္ေပ်ာက္သည္႔တန္ခိုး။
ရွိန္းဆာယာ သည္ေဖေၾကာက္
စိတ္ေပ်ာက္မွာစိုး။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ေတာင္ေ၀ွး။
အခုန္အပ်ံႏွင္႔
သူ႔ဟန္ကို သည္ေဖၾကည္႔
ေမာမိတယ္ေလး။
ရွိန္းဆာယာ ပိုေမာက္
ကိုယ္ေပ်ာက္သည္႔တန္ခိုး။
ရွိန္းဆာယာ သည္ေဖေၾကာက္
စိတ္ေပ်ာက္မွာစိုး။
ေဇာ္ဂ်ီ
ၿမက္ရိတ္သမား
ေနဆာလံႈ၍
လူ ့လံုေလာက၊ ႏိုးခါမတည္႔
ခ်ိဳးကသံရွည္ ၊ ေတာဘြဲ႔သီ၍
လွ်ိဳမွာေျမျပင္၊ ျမစိမ္းဆင္လ်က္
ေကာင္းကင္မိုး၀ယ္၊ နီလာခ်ယ္ႏွင္႔
အိုဘယ္လူသား ၊ ႏွစ္ေရာင္ၾကား၀ယ္
ခန္႔ညားေပစြ၊ ခန္႔ေပစြ။
ေဇာ္ဂ်ီ
လူ ့လံုေလာက၊ ႏိုးခါမတည္႔
ခ်ိဳးကသံရွည္ ၊ ေတာဘြဲ႔သီ၍
လွ်ိဳမွာေျမျပင္၊ ျမစိမ္းဆင္လ်က္
ေကာင္းကင္မိုး၀ယ္၊ နီလာခ်ယ္ႏွင္႔
အိုဘယ္လူသား ၊ ႏွစ္ေရာင္ၾကား၀ယ္
ခန္႔ညားေပစြ၊ ခန္႔ေပစြ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ပိေတာက္ပန္း
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မွီမို႔
ဇမၺဳရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ႔
ခပ္သိမ္းနယ္စံုစံုသို႔
ပြင္႔ငံုကို လင္္႔ကုန္ၾကေတာ႔လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ႔
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ္႔မယ္။
တသိန္တင္႔ပါဘိ
တိမ္ျမင္႔ ရီျပာျပာက ၾကည္သာသာ ပင္႔ေလ အဖ်ဴးတြင္ျဖင္႔
တီတာတာ ပြင္႔ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ႔
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴႏိုင္ပါ႔
ထူးပါဘိတယ္။
တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမ ၻာမွာ ဘ၀င္ျငိမ္းေသတဲ႔
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ႔ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ႔သလား။
မခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင္႔ဖူးမွာ အ၀ါခ်ယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏြဲ႔ခ်င္တဲ႔ ႏွလံုးရယ္ေၾကာင္႔
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ႔
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား။
ေဇာ္ဂ်ီ
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မွီမို႔
ဇမၺဳရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ႔
ခပ္သိမ္းနယ္စံုစံုသို႔
ပြင္႔ငံုကို လင္္႔ကုန္ၾကေတာ႔လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ႔
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ္႔မယ္။
တသိန္တင္႔ပါဘိ
တိမ္ျမင္႔ ရီျပာျပာက ၾကည္သာသာ ပင္႔ေလ အဖ်ဴးတြင္ျဖင္႔
တီတာတာ ပြင္႔ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ႔
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴႏိုင္ပါ႔
ထူးပါဘိတယ္။
တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမ ၻာမွာ ဘ၀င္ျငိမ္းေသတဲ႔
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ႔ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ႔သလား။
မခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင္႔ဖူးမွာ အ၀ါခ်ယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏြဲ႔ခ်င္တဲ႔ ႏွလံုးရယ္ေၾကာင္႔
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ႔
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား။
ေဇာ္ဂ်ီ
သူ႔အၿပံဳး
ငါ့ညီေျပာင္၀င္း ေမာင္သစ္ဆင္း…….
မင္းကိုသူမဲ လူပံုထဲ၌
ဆဲဆိုရိုင္းပ် သူရန္စလည္း
မင္းကမျဖံဳ မင္းမမွဳန္ခဲ ့
မတုန္မလွဳပ္ မင့္ျပံဳးရုပ္သည္
ဟုတ္လွေပစြ ဟုတ္ေပစြ ။
အခါတစ္ပါး ျမတ္ဘုရားကို
ပု႑ားဒြါဇ အမ်က္ရွ၍
ငါဆနင္ပဲ မ်ိဳးစံုဆဲ၏
ဆိုဆဲအားရ ထိုခဏ၌
ဗုဒၶဘုရား ထိုပု႑ားနွင့္
စကားခ်ီခ် ဆိုခဲ ့ၾက ။
” ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ…….
အိမ္၀ေရာက္လာ သင့္ေဆြညွာအား
ရသာခ်ိဳေအး ခဲဖြယ္ေပး၍
မေကၽြးသေလာ ေကၽြးသေလာ “
” ငါ့ေဆြ ငါ့မ်ိဳး ငါျမတ္နိုး၍
မုန့္မ်ိဳးစံုစြာ သံုးေဆာာင္ပါဟု
ငါေကၽြးေမြး၏ ငါေပး၏ “
“ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ…….
သူကျငင္းဆန္ လက္မခံေသာ္
ၾကံပ်ားဆီဥ ခဲဖြယ္စုသည္
မည္သူ ့လက္မွာ ရွိသနည္း “
” သူမယူဘိ ေနသည္ရွိေသာ္
ငါ၏လက္မွာ ရွိသည္သာ “
“ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ……
ငါ့အားသင္ေပး မယဥ္ေက်းသည့္
ဆဲေရးတိုင္းထြာ ဆဲတစ္ရာကို
ငါလက္မခံ “ မိန့္လိုက္ဟန္သည္
သုတၱန္ထင္ရွား ရွိတကား ။
ငါ့ညီေျပာင္၀င္း ေမာင္သစ္ဆင္း……
မင္းသိမသိ ငါမသိခဲ ့
ငါသိသည္မွာ သိရံုသာတည့္
မင္းမွာတမူ ယူမတူတို ့
ျငဴစူမွိဳင္းမွဳန္ အဆဲစံု၌
မတုန္မလွဳပ္ မင့္ျပံဳးရုပ္သည္
ဟုတ္လွေပစြ ဟုတ္ေပစြ ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေငြတာရီ မဂၢဇင္း၊ အတြဲအမွတ္ ( ၃၁ ) ၊ေမလ ၊ ၁၉၇၁ ။
မင္းကိုသူမဲ လူပံုထဲ၌
ဆဲဆိုရိုင္းပ် သူရန္စလည္း
မင္းကမျဖံဳ မင္းမမွဳန္ခဲ ့
မတုန္မလွဳပ္ မင့္ျပံဳးရုပ္သည္
ဟုတ္လွေပစြ ဟုတ္ေပစြ ။
အခါတစ္ပါး ျမတ္ဘုရားကို
ပု႑ားဒြါဇ အမ်က္ရွ၍
ငါဆနင္ပဲ မ်ိဳးစံုဆဲ၏
ဆိုဆဲအားရ ထိုခဏ၌
ဗုဒၶဘုရား ထိုပု႑ားနွင့္
စကားခ်ီခ် ဆိုခဲ ့ၾက ။
” ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ…….
အိမ္၀ေရာက္လာ သင့္ေဆြညွာအား
ရသာခ်ိဳေအး ခဲဖြယ္ေပး၍
မေကၽြးသေလာ ေကၽြးသေလာ “
” ငါ့ေဆြ ငါ့မ်ိဳး ငါျမတ္နိုး၍
မုန့္မ်ိဳးစံုစြာ သံုးေဆာာင္ပါဟု
ငါေကၽြးေမြး၏ ငါေပး၏ “
“ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ…….
သူကျငင္းဆန္ လက္မခံေသာ္
ၾကံပ်ားဆီဥ ခဲဖြယ္စုသည္
မည္သူ ့လက္မွာ ရွိသနည္း “
” သူမယူဘိ ေနသည္ရွိေသာ္
ငါ၏လက္မွာ ရွိသည္သာ “
“ဘာရဒြါဇ ျဗဟၼဏ……
ငါ့အားသင္ေပး မယဥ္ေက်းသည့္
ဆဲေရးတိုင္းထြာ ဆဲတစ္ရာကို
ငါလက္မခံ “ မိန့္လိုက္ဟန္သည္
သုတၱန္ထင္ရွား ရွိတကား ။
ငါ့ညီေျပာင္၀င္း ေမာင္သစ္ဆင္း……
မင္းသိမသိ ငါမသိခဲ ့
ငါသိသည္မွာ သိရံုသာတည့္
မင္းမွာတမူ ယူမတူတို ့
ျငဴစူမွိဳင္းမွဳန္ အဆဲစံု၌
မတုန္မလွဳပ္ မင့္ျပံဳးရုပ္သည္
ဟုတ္လွေပစြ ဟုတ္ေပစြ ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေငြတာရီ မဂၢဇင္း၊ အတြဲအမွတ္ ( ၃၁ ) ၊ေမလ ၊ ၁၉၇၁ ။
ေဗဒါလမ္း(၄၁) တစ္လွည္႔စီစုန္ဆန္ၿမဲ
မနက္ခင္းဆီက၊ စုန္ဆင္းခဲ႕ မေဗဒါ။
မြန္းတည့္ခ်ိန္ ေန႕လယ္ခင္း
သင္း ျပန္တက္လာ။
ညေန ေစာင္းလာေတာ႕
ေခ်ာင္းဖ်ားေရာက္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ
မေဗဒါ မအိပ္။
စုန္ခ်ိန္မွာ စုန္ျပန္ရေပါ့
ေခ်ာင္းဝမွာ ျပန္စည္ကား
ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ တိတ္။
အို အခ်င္း မေဗဒါ။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ က်ဴတံေသးနဲ႕
ေတးခ်ိဳလို႕သာ။
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ စည္ကားရာ
ေရာက္ရာမွာ မယ္မစြဲ။
ကပ္ခ်ည္ ခြာခ်ည္နဲ႕
တစ္လွည့္စီ စုန္ဆန္ၿမဲ
ညည္းတတ္ပါပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
မြန္းတည့္ခ်ိန္ ေန႕လယ္ခင္း
သင္း ျပန္တက္လာ။
ညေန ေစာင္းလာေတာ႕
ေခ်ာင္းဖ်ားေရာက္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ
မေဗဒါ မအိပ္။
စုန္ခ်ိန္မွာ စုန္ျပန္ရေပါ့
ေခ်ာင္းဝမွာ ျပန္စည္ကား
ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ တိတ္။
အို အခ်င္း မေဗဒါ။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ က်ဴတံေသးနဲ႕
ေတးခ်ိဳလို႕သာ။
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ စည္ကားရာ
ေရာက္ရာမွာ မယ္မစြဲ။
ကပ္ခ်ည္ ခြာခ်ည္နဲ႕
တစ္လွည့္စီ စုန္ဆန္ၿမဲ
ညည္းတတ္ပါပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၄၀) ေခ်ာင္းမအသိ
ေခ်ာင္းမကို ဝင္၊ ျမင္ပါရဲ႕လား။
ဒီဆိုင္မွာ ေပၚလာၿမဲ၊ ဝဲႀကီးပါလား။
ဒီ သရဲ ဝဲလယ္တြင္။
ဝဲလွည့္ရာ ေဗဒါေခ်ာငဲ႕၊ ေမာရလိမ့္ထင္။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မယ္ၿငိဳျငင္၊ ႏႈတ္ျပစ္တင္ စကား။
ေခ်ာင္းမကို မယ့္လက္ညိႈး၊ ထိုးလိုက္မယ္လား။
အိုအခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ေမာလိမ့္မယ္ တကယ္ပဲ၊ ဝဲလွည့္ခိုက္တြင္။
ေခ်ာင္းမထဲ ႀကံဳၿမဲပင္၊ ဆင္ျခင္မိပါရဲ႕။
ေခ်ာင္းမကို ဒါေပမယ့္၊ ဝင္လိုက္မယ္ကြယ့္။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
ေရအီလွ်င္ ဒီသရဲ၊ ႐ွဲရမည္ပင္။
ဒီသရဲ မ႐ွဲခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီဝဲဒဏ္ ခံရည္႐ွိ၊ ေခ်ာင္းမ အသိ။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
မေမာခင္ ထြက္ခ်င္လဲ၊ ခဲရမည္ပင္။
ဒီဝဲက ထြက္ႏိုင္ခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီဝဲဒဏ္ ခံရည္႐ွိ၊ ေခ်ာင္းမအသိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ဒီဆိုင္မွာ ေပၚလာၿမဲ၊ ဝဲႀကီးပါလား။
ဒီ သရဲ ဝဲလယ္တြင္။
ဝဲလွည့္ရာ ေဗဒါေခ်ာငဲ႕၊ ေမာရလိမ့္ထင္။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မယ္ၿငိဳျငင္၊ ႏႈတ္ျပစ္တင္ စကား။
ေခ်ာင္းမကို မယ့္လက္ညိႈး၊ ထိုးလိုက္မယ္လား။
အိုအခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ေမာလိမ့္မယ္ တကယ္ပဲ၊ ဝဲလွည့္ခိုက္တြင္။
ေခ်ာင္းမထဲ ႀကံဳၿမဲပင္၊ ဆင္ျခင္မိပါရဲ႕။
ေခ်ာင္းမကို ဒါေပမယ့္၊ ဝင္လိုက္မယ္ကြယ့္။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
ေရအီလွ်င္ ဒီသရဲ၊ ႐ွဲရမည္ပင္။
ဒီသရဲ မ႐ွဲခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီဝဲဒဏ္ ခံရည္႐ွိ၊ ေခ်ာင္းမ အသိ။
ဒီဝဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
မေမာခင္ ထြက္ခ်င္လဲ၊ ခဲရမည္ပင္။
ဒီဝဲက ထြက္ႏိုင္ခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီဝဲဒဏ္ ခံရည္႐ွိ၊ ေခ်ာင္းမအသိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၉) သီပါၿမည္ပါ
ကမ္းစပ္မွာထိုင္
က်ဴမကိုင္ မိုႈင္ေငးလို႕၊ အေဝးကို ၾကည့္။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေသးရယ္၊ ေတးဆိတ္လွခ်ည့္။
အိုအခ်င္း မေဗဒါ။
ငါ မငိုင္ ငါ မေငး၊ ေဝးရပ္ကိုသာ။
ဓနိတန္း အထက္မွာ၊ အာကာသ ျပာလဲ႕။
ကသိုဏ္းပံု အာ႐ံုနဲ႕၊ ႐ႊန္းပီတိနဲ႕။
အိုအခ်င္း မင္းပီပီ။
ထက္ေကာင္းကင္ ျပာလဲ႕ဝင္းမွာ
မင္းေမြ႕တတ္ၿပီ။
ေခ်ာင္းေလာက သီကရီ၊ မသီေတာ႕ၿပီေလာ။
မင့္ဘာသာ တစ္ကိုယ္ထူး၊ ၾကည္ႏူးအံ႕ေလာ။
သီပါတဲ႕ မည္ပါ။
ဒီေခ်ာင္းေျမ ဒီေရအေရး၊ ေတးဆိုသင့္ပါ။
ဆန္စဥ္လဲ မယ္နားနာ၊ စုန္လာလဲ နာမွာပဲ။
နာရင္းသာ စုန္ဆန္ၿမဲ၊ ေခ်ာင္း ဒီေရထဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
က်ဴမကိုင္ မိုႈင္ေငးလို႕၊ အေဝးကို ၾကည့္။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေသးရယ္၊ ေတးဆိတ္လွခ်ည့္။
အိုအခ်င္း မေဗဒါ။
ငါ မငိုင္ ငါ မေငး၊ ေဝးရပ္ကိုသာ။
ဓနိတန္း အထက္မွာ၊ အာကာသ ျပာလဲ႕။
ကသိုဏ္းပံု အာ႐ံုနဲ႕၊ ႐ႊန္းပီတိနဲ႕။
အိုအခ်င္း မင္းပီပီ။
ထက္ေကာင္းကင္ ျပာလဲ႕ဝင္းမွာ
မင္းေမြ႕တတ္ၿပီ။
ေခ်ာင္းေလာက သီကရီ၊ မသီေတာ႕ၿပီေလာ။
မင့္ဘာသာ တစ္ကိုယ္ထူး၊ ၾကည္ႏူးအံ႕ေလာ။
သီပါတဲ႕ မည္ပါ။
ဒီေခ်ာင္းေျမ ဒီေရအေရး၊ ေတးဆိုသင့္ပါ။
ဆန္စဥ္လဲ မယ္နားနာ၊ စုန္လာလဲ နာမွာပဲ။
နာရင္းသာ စုန္ဆန္ၿမဲ၊ ေခ်ာင္း ဒီေရထဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၈) ဒီေရသမီး
ဒီေခ်ာင္းမွာေန၊ ဒီေရမွာ သူႀကီး။
ပီေပသည္ ဒီေရ သမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ခရီး။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ မဆန္ဟု သူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရဦးမွာ၊ ျမဴးတတ္ေလျခင္း။
ဒီတက္ခ်ိန္ကုန္၊ မစုန္ဟု သူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရက်မွာ၊ လွတတ္ေလျခင္း။
မေတြ႕ခ်င္ မျမင္ခ်င္၊ မဝင္ခ်င္ေသာ္လဲ။
ဝင္လိုက္တယ္ မယ္မလႊဲ၊ ေခ်ာင္းဒီဆိုင္ဝဲ။
မကြဲခ်င္ မကြာခ်င္၊ မခြာခ်င္ေသာ္လဲ။
ခြာလိုက္တယ္ မယ္မစြဲ၊ ေခ်ာင္းေရဆိပ္တဲ။
ဆန္သူလဲမေဗဒါ။
စုန္လိုက္ သူဆိုလွ်င္လဲ၊ သင္းပဲေဗဒါ။
အဆန္ရဲ အၿမဲသာ၊ စုန္ခ်ိန္ခါ စုန္သည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ ခရီး။
ဝင္သူလဲ မေဗဒါ။
ခြာလိုက္ သူဆိုလွ်င္လဲ၊ သင္းပဲေဗဒါ။
အဝင္ရဲ အၿမဲသာ၊ အစဥ္ခြာ ခြာသည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ ခရီး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ပီေပသည္ ဒီေရ သမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ခရီး။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ မဆန္ဟု သူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရဦးမွာ၊ ျမဴးတတ္ေလျခင္း။
ဒီတက္ခ်ိန္ကုန္၊ မစုန္ဟု သူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရက်မွာ၊ လွတတ္ေလျခင္း။
မေတြ႕ခ်င္ မျမင္ခ်င္၊ မဝင္ခ်င္ေသာ္လဲ။
ဝင္လိုက္တယ္ မယ္မလႊဲ၊ ေခ်ာင္းဒီဆိုင္ဝဲ။
မကြဲခ်င္ မကြာခ်င္၊ မခြာခ်င္ေသာ္လဲ။
ခြာလိုက္တယ္ မယ္မစြဲ၊ ေခ်ာင္းေရဆိပ္တဲ။
ဆန္သူလဲမေဗဒါ။
စုန္လိုက္ သူဆိုလွ်င္လဲ၊ သင္းပဲေဗဒါ။
အဆန္ရဲ အၿမဲသာ၊ စုန္ခ်ိန္ခါ စုန္သည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ ခရီး။
ဝင္သူလဲ မေဗဒါ။
ခြာလိုက္ သူဆိုလွ်င္လဲ၊ သင္းပဲေဗဒါ။
အဝင္ရဲ အၿမဲသာ၊ အစဥ္ခြာ ခြာသည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႕ ခရီး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၇) လမ္းရိုးပါကြဲ႕
အေနာက္ဖက္ဆီ၊ ေနနီႏွင့္ တိမ္ပန္း။
ေ႐ွ႕ဆီမွာ ဓနိတန္း၊ ေခ်ာင္းေ႐ွ႕ဖက္ကမ္း။
ဓနိတန္း ကမ္းေကြ႕မွာ။
ဒီတက္ခ်ိန္ တိမ္အစြမ္း၊ ပန္းေတာက္တဲ႕ခါ။
ေကြ႕ေအာက္က ေရနီလာ၊ ေကြညာက ျမေသြး။
မေဗဒါ ဆန္လာလမ္း၊ နန္းဆံေပ႕ေလး တဲ႕။
အို အခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
မင္းတို႕႐ြာ တစ္ဖက္ကမ္း၊ လမ္းက အျမင္။
မယ့္အနီး မယ့္ဝန္းက်င္၊ ေခ်ာင္းေရျပင္ ၾကည္လဲ႕။
စုန္ကာ ဆန္ကာႏွင့္၊ ျမမပါ နီလာမဲ႕၊
လမ္း႐ိုးပါကြယ့္။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေ႐ွ႕ဆီမွာ ဓနိတန္း၊ ေခ်ာင္းေ႐ွ႕ဖက္ကမ္း။
ဓနိတန္း ကမ္းေကြ႕မွာ။
ဒီတက္ခ်ိန္ တိမ္အစြမ္း၊ ပန္းေတာက္တဲ႕ခါ။
ေကြ႕ေအာက္က ေရနီလာ၊ ေကြညာက ျမေသြး။
မေဗဒါ ဆန္လာလမ္း၊ နန္းဆံေပ႕ေလး တဲ႕။
အို အခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
မင္းတို႕႐ြာ တစ္ဖက္ကမ္း၊ လမ္းက အျမင္။
မယ့္အနီး မယ့္ဝန္းက်င္၊ ေခ်ာင္းေရျပင္ ၾကည္လဲ႕။
စုန္ကာ ဆန္ကာႏွင့္၊ ျမမပါ နီလာမဲ႕၊
လမ္း႐ိုးပါကြယ့္။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၆) မယ္႔အိမ္ပဲ
ဒီ က်ခ်ိန္တန္၊ အိမ္ျပန္ေတာ႕မလား။
ေဗဒါရီ ဒီေရေၾကာမွာ၊ ေမွ်ာေတာ႕မယ္လား။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ခါးတမာ၊ ေခ်ာင္းဝသာ သကာပ်ား။
ေဗဒါေဆြ က်ေရႀကိဳက္၊ လိုက္ေတာ႕မယ္လား။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ခါတမာ သကာပ်ား၊ ျခားလို႕ဘူ႕ရွင္။
မယ့္ဒီေခ်ာင္းမွာလ၊ ေခ်ာင္းဖ်ားလဲ မယ့္ အိမ္ပင္
ေခ်ာင္းဝင္လဲ မယ့္ အိမ္ပဲ။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္
အိမ္ျပန္တယ္ ဆန္မယ္ခဲ၊ ေခ်ာင္းဖ်ားကိုပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါရီ ဒီေရေၾကာမွာ၊ ေမွ်ာေတာ႕မယ္လား။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ခါးတမာ၊ ေခ်ာင္းဝသာ သကာပ်ား။
ေဗဒါေဆြ က်ေရႀကိဳက္၊ လိုက္ေတာ႕မယ္လား။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ခါတမာ သကာပ်ား၊ ျခားလို႕ဘူ႕ရွင္။
မယ့္ဒီေခ်ာင္းမွာလ၊ ေခ်ာင္းဖ်ားလဲ မယ့္ အိမ္ပင္
ေခ်ာင္းဝင္လဲ မယ့္ အိမ္ပဲ။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္
အိမ္ျပန္တယ္ ဆန္မယ္ခဲ၊ ေခ်ာင္းဖ်ားကိုပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၅) ေဗဒါခင္အသိ
တက္ျပန္ေပါ့ ဒီ၊ ဟီျပန္ေပါ့ ေရ႐ိုင္း။
ေအာက္တခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ၊ ဝဲထလို႔ဝိုင္း။
ေရ႐ိုင္းက ထင္တိုင္းသာ။
ဒီတက္ခ်ိန္ ႏွိမ္မရ၊ ေဒါထလို႔သာ။
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ သူ ေျမာက္လာ
သူ မၫွာ သူ မသနား။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ သူ ဝင္စ၊ ျပခဲ့သူ႔အား။
သူ႔အားကို ျပလိုက္႐ံု။
လတာျပင္ ေရဝင္တိုး၊ ထိုးၾက ပလံု။
စြန္ဆိတ္တို႔ ထိတ္လို႔တုန္
ေတာင္ခုန္လို႔ ေျမာက္ေျပး။
က်ဳရိုးရွင္ အခင္ေသး၊ ေခ်ာင္းဝမွာေဆြး။
မေဆြးနဲ႕ က်ဴရိုးရွင္။
အခ်ိန္တန္ ဒီမာန္က်၊ ေခ်ာင္းလွၿမဲပင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကြ႕ဝင္
ေဗဒါပင္အသိ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီေရဦး၊ ဒီရူးခ်ိန္ထိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေအာက္တခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ၊ ဝဲထလို႔ဝိုင္း။
ေရ႐ိုင္းက ထင္တိုင္းသာ။
ဒီတက္ခ်ိန္ ႏွိမ္မရ၊ ေဒါထလို႔သာ။
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ သူ ေျမာက္လာ
သူ မၫွာ သူ မသနား။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ သူ ဝင္စ၊ ျပခဲ့သူ႔အား။
သူ႔အားကို ျပလိုက္႐ံု။
လတာျပင္ ေရဝင္တိုး၊ ထိုးၾက ပလံု။
စြန္ဆိတ္တို႔ ထိတ္လို႔တုန္
ေတာင္ခုန္လို႔ ေျမာက္ေျပး။
က်ဳရိုးရွင္ အခင္ေသး၊ ေခ်ာင္းဝမွာေဆြး။
မေဆြးနဲ႕ က်ဴရိုးရွင္။
အခ်ိန္တန္ ဒီမာန္က်၊ ေခ်ာင္းလွၿမဲပင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကြ႕ဝင္
ေဗဒါပင္အသိ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီေရဦး၊ ဒီရူးခ်ိန္ထိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၄) မယ္႔သေဘာ
ကမ္းစပ္မွာထိုင္
က်ဴမကိုင္ လက္မိႈင္ခ်လို႔၊ ငိုင္လွေခ်တကား။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ အခင္ေသးရယ္၊ ေငးလွေခ်တကား။
မေငးလို႔ မျဖစ္ေပါင္။
ဒို႔ေခ်ာင္းမွာ ဖန္လာဆန္း၊ ပန္းရေလေအာင္။
မိုးထိေအာင္ ေလွကားေထာင္
ေထာင္မယ္တဲ့ လတာေဘး။
ပင္က်ရည္ တျမဴေလာက္နဲ႔
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ ငါးပ်ံမူး၊ ျမဴးရက္လို႔ေလး။
အိုအခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ ငါးပ်ံျမဴးေပမယ့္
ကိုယ္မျမဴး ေနလိုက္လွ်င္။
ေဆာင္းဦးေပါက္ၿပီမို႔
ေကာက္ပင္ႏြဲ႕ မွည့္ၿပီ႐ွင္ တံစဥ္ကို ျပင္ပါေတာ့။
အခ်ိန္တန္ စုန္ဆန္ျမန္းတဲ့
ပန္းေဗဒါ မယ့္သေဘာကို၊ ေစာလိုက္ပါေနာ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
က်ဴမကိုင္ လက္မိႈင္ခ်လို႔၊ ငိုင္လွေခ်တကား။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ အခင္ေသးရယ္၊ ေငးလွေခ်တကား။
မေငးလို႔ မျဖစ္ေပါင္။
ဒို႔ေခ်ာင္းမွာ ဖန္လာဆန္း၊ ပန္းရေလေအာင္။
မိုးထိေအာင္ ေလွကားေထာင္
ေထာင္မယ္တဲ့ လတာေဘး။
ပင္က်ရည္ တျမဴေလာက္နဲ႔
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ ငါးပ်ံမူး၊ ျမဴးရက္လို႔ေလး။
အိုအခ်င္း က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ ငါးပ်ံျမဴးေပမယ့္
ကိုယ္မျမဴး ေနလိုက္လွ်င္။
ေဆာင္းဦးေပါက္ၿပီမို႔
ေကာက္ပင္ႏြဲ႕ မွည့္ၿပီ႐ွင္ တံစဥ္ကို ျပင္ပါေတာ့။
အခ်ိန္တန္ စုန္ဆန္ျမန္းတဲ့
ပန္းေဗဒါ မယ့္သေဘာကို၊ ေစာလိုက္ပါေနာ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၃) မင္႔ေစနာ
ေဗဒါလမ္း (၃၃) – မင့္ေစနာ
အသာအသာ
ေဗဒါမႈန္ႏြဲ႕ငဲ့၊ စုန္ခဲ့ပါတဲ့
ေအာက္တစ္ခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ ဒီက်လွ်င္တဲ့။
အသာအသာ
ေဗဒါမႈန္ႏြဲ႕ငဲ့၊ စုန္ခဲ့ပါတဲ့
ဒီေခ်ာင္းေျမညေနေအး၊ ေလေသြးရင္တဲ့။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
က်ေရမွာ ေျပေျပဆင္း မင္းစုန္ေစ့ခ်င္
ေတာင္ေလလဲေသြးေစခ်င္၊ ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ ျမစ္တန္း။
မင့္ေစနာ မယ့္မွာပန္း၊ လိႈင္းၾကက္ခြပ္လမ္း။
ေဇာ္ဂ်ီ
အသာအသာ
ေဗဒါမႈန္ႏြဲ႕ငဲ့၊ စုန္ခဲ့ပါတဲ့
ေအာက္တစ္ခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ ဒီက်လွ်င္တဲ့။
အသာအသာ
ေဗဒါမႈန္ႏြဲ႕ငဲ့၊ စုန္ခဲ့ပါတဲ့
ဒီေခ်ာင္းေျမညေနေအး၊ ေလေသြးရင္တဲ့။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
က်ေရမွာ ေျပေျပဆင္း မင္းစုန္ေစ့ခ်င္
ေတာင္ေလလဲေသြးေစခ်င္၊ ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ ျမစ္တန္း။
မင့္ေစနာ မယ့္မွာပန္း၊ လိႈင္းၾကက္ခြပ္လမ္း။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၂) ပန္းသိပါရဲ႕
လမုပြင့္နီသႏၱာ၊ လတာကညိဳေခ်ာ။
လတာျပင္ လမုတန္း၊ ကမ္းစပ္ကေတာ။
ဒီလမ္းကပန္းေဗဒါ။
ေနထြက္ေနဝင္နဲ႕
လတာျပင္ လမုပါး၊ သြားရခါခါ။
လမုနဲ႕ လတာသာ၊ ကြ်မ္း႐ွာတဲ့ေဗဒါမ။
လတာျပင္ လမုတန္း၊ ပန္းမယ့္ေလာက။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးတံ၊
လမုစဥ္အေနာက္နားက၊ ဝါးခတ္တဲ့ၿခံ။
အုန္းၿခံနဲ႕ ဓနိၿခံ၊ ကြမ္းသီးၿခံပါတဲ့။
စုန္ဆန္ရာ ေဗဒါလမ္းက ပန္းသိပါရဲ႕။
ျခံေနာက္မွာ ႐ြာ႐ွိလွ်င္။
ျခံေနာက္ကြယ္ လယ္ကိုသန္း၊ လမ္း႐ြာဝ ဝင္။
႐ြာသြားတဲ့ ႐ြာလမ္းစဥ္၊ ခြင္တစ္ခါေခြတစ္လွည့္။
စုန္ဆန္ရာေဗဒါလမ္းက ပန္းသိပါရဲ႕။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
လတာျပင္ လမုတန္း၊ ကမ္းစပ္ကေတာ။
ဒီလမ္းကပန္းေဗဒါ။
ေနထြက္ေနဝင္နဲ႕
လတာျပင္ လမုပါး၊ သြားရခါခါ။
လမုနဲ႕ လတာသာ၊ ကြ်မ္း႐ွာတဲ့ေဗဒါမ။
လတာျပင္ လမုတန္း၊ ပန္းမယ့္ေလာက။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးတံ၊
လမုစဥ္အေနာက္နားက၊ ဝါးခတ္တဲ့ၿခံ။
အုန္းၿခံနဲ႕ ဓနိၿခံ၊ ကြမ္းသီးၿခံပါတဲ့။
စုန္ဆန္ရာ ေဗဒါလမ္းက ပန္းသိပါရဲ႕။
ျခံေနာက္မွာ ႐ြာ႐ွိလွ်င္။
ျခံေနာက္ကြယ္ လယ္ကိုသန္း၊ လမ္း႐ြာဝ ဝင္။
႐ြာသြားတဲ့ ႐ြာလမ္းစဥ္၊ ခြင္တစ္ခါေခြတစ္လွည့္။
စုန္ဆန္ရာေဗဒါလမ္းက ပန္းသိပါရဲ႕။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၁) မင္းပါမွပဲ
စာဗူးေတာင္းမွာ၊ စါဝါတို႕လင္မယား။
သူတို႕လြမ္းၾကေတာ့
မယ္လြမ္းေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
ဖက္လိပ္အိမ္ဆင္၊ ခါခ်ဥ္က လက္သမား။
လက္ရာဆန္းပါဘိ။
ကမ္းကုန္ေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
မိုးတက္မယ့္ဟန္ ၊ ငဖ်ံ က ဂြ်မ္းသမား။
အႀကံႀကီးသူမို႕
မီးပြင့္ေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
ဖြဲ႕ခ်င္ရဲ႕ေနာ္၊ ေဖၚခ်င္ရဲ႕မနဲ။
ဒီလိႈင္းပ်ံ ထန္ခ်င္ထန္တဲ့
ဆန္ခ်ိန္တန္ ဆန္တက္ရင္းသာပါ့
ဆန္ခ်ိန္ကုန္ စုန္လို႕ဆင္းပါတဲ့
ေဗဒါငယ္ မယ္ မျငင္းရယ္၊ မင္းပါမွပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
သူတို႕လြမ္းၾကေတာ့
မယ္လြမ္းေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
ဖက္လိပ္အိမ္ဆင္၊ ခါခ်ဥ္က လက္သမား။
လက္ရာဆန္းပါဘိ။
ကမ္းကုန္ေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
မိုးတက္မယ့္ဟန္ ၊ ငဖ်ံ က ဂြ်မ္းသမား။
အႀကံႀကီးသူမို႕
မီးပြင့္ေအာင္ ပီပီႏြဲ႕ရယ္၊ ေတးဖြဲ႕ပါလား။
ဖြဲ႕ခ်င္ရဲ႕ေနာ္၊ ေဖၚခ်င္ရဲ႕မနဲ။
ဒီလိႈင္းပ်ံ ထန္ခ်င္ထန္တဲ့
ဆန္ခ်ိန္တန္ ဆန္တက္ရင္းသာပါ့
ဆန္ခ်ိန္ကုန္ စုန္လို႕ဆင္းပါတဲ့
ေဗဒါငယ္ မယ္ မျငင္းရယ္၊ မင္းပါမွပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၃၀) ပန္းခဲ႔သည္ပဲ
ေနလံုးရယ္နီ။
တိမ္ပန္းခ်ီေနေသြးနဲ႕၊ နတ္ေရးသည္သို႕။
ဒီအက်ေပမို႕
အလွ လတာျပင္က၊ က်ဴ႐ိုး႐ွင္ေလွကေလးနဲ႕
ေမွ်ာ္ေငးလိုလို႕။
သူ႕ကိုယ္သူလွ်င္၊ ဘာထင္ေလမသိ။
ဘယ္ေျပာင္းညာျပန္နဲ႕
ဟိုငဖ်ံ လတာစြန္းမွာ၊ သူ႕ဂြ်မ္းဟန္ခ်ည့္။
သူ႕ကိုယ္သူလ်င္ ၊ ဘာထင္ေလမသိ။
ဘုတ္မခုနစ္သံနဲ႕
တညံညံ လတာစြန္းမွာ၊ သူ႕လြမ္းသံခ်ည့္။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
သူ႕မူယာသူ႕အတင္း၊ မင္းဆိုခဲ့စဥ္။
မင္းကိုယ္လဲ မင္းပင္လ်င္၊ ဘာထင္လို႕ေလလဲ။
မေဗဒါစုန္ဆန္လမ္းမွာ ၊ ပန္းခဲ့သည္ပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
တိမ္ပန္းခ်ီေနေသြးနဲ႕၊ နတ္ေရးသည္သို႕။
ဒီအက်ေပမို႕
အလွ လတာျပင္က၊ က်ဴ႐ိုး႐ွင္ေလွကေလးနဲ႕
ေမွ်ာ္ေငးလိုလို႕။
သူ႕ကိုယ္သူလွ်င္၊ ဘာထင္ေလမသိ။
ဘယ္ေျပာင္းညာျပန္နဲ႕
ဟိုငဖ်ံ လတာစြန္းမွာ၊ သူ႕ဂြ်မ္းဟန္ခ်ည့္။
သူ႕ကိုယ္သူလ်င္ ၊ ဘာထင္ေလမသိ။
ဘုတ္မခုနစ္သံနဲ႕
တညံညံ လတာစြန္းမွာ၊ သူ႕လြမ္းသံခ်ည့္။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
သူ႕မူယာသူ႕အတင္း၊ မင္းဆိုခဲ့စဥ္။
မင္းကိုယ္လဲ မင္းပင္လ်င္၊ ဘာထင္လို႕ေလလဲ။
မေဗဒါစုန္ဆန္လမ္းမွာ ၊ ပန္းခဲ့သည္ပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၉) ၾကံဖန္ရ
သက္လာတဲ့ေရ ၊ ေတာင္ေလကဖမ္း။
ေရျပင္မွာ ေလဝင္စိုင္း၊ လိႈင္းၾကက္ခြပ္လမ္း။
ဒီလိႈင္းကေလသဟာ၊ ေဗဒါက ေရသမား။
ေဗဒါခင္စုန္ခ်င္အား၊ ဒီလိႈင္းကတား။
ဒုကၡဟဲ့ မေဗဒါ။
လိႈင္းပုတ္ျပန္ ဆုတ္ဟန္ျပ၊ ဆင္းရသူ႕မွာ။
ဆုတ္ရင္းလဲ သူဆင္းလာ၊ ျမင္ပါေပါ့ပင္လယ္ဝ။
ေရစုန္ေလဆန္မို႕
ေဗဒါပ်ံ ႀကံဖန္ရ၊ ေခ်ာင္းဒီေလာက။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေရျပင္မွာ ေလဝင္စိုင္း၊ လိႈင္းၾကက္ခြပ္လမ္း။
ဒီလိႈင္းကေလသဟာ၊ ေဗဒါက ေရသမား။
ေဗဒါခင္စုန္ခ်င္အား၊ ဒီလိႈင္းကတား။
ဒုကၡဟဲ့ မေဗဒါ။
လိႈင္းပုတ္ျပန္ ဆုတ္ဟန္ျပ၊ ဆင္းရသူ႕မွာ။
ဆုတ္ရင္းလဲ သူဆင္းလာ၊ ျမင္ပါေပါ့ပင္လယ္ဝ။
ေရစုန္ေလဆန္မို႕
ေဗဒါပ်ံ ႀကံဖန္ရ၊ ေခ်ာင္းဒီေလာက။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၈) ပန္းဝင္ႏိူင္ပါရဲ႕
က် ေရနဲ႕ႀကံဳ၊ စုန္ရန္သာတကား။
မေဗဒါျပာလဲ့ဝင္းရယ္၊ ဆင္းခ်င္ရဲ႕လား။
ဟိုကမ္းမွာ ခရာၿခံဳ၊ သည္မွာတံု ပံုတံတား။
မဆင္းခ်င္ မင္းဝင္တြဲ၊ ရဲလို္က္ပါလား။
အိုအခ်င္းက်ဴရိုးရွင္။
မိရာတြယ္ မယ္မတြဲ၊ ရဲစိတ္မထင္။
စုန္ခ်ိန္က်ၿပီမို႕
စုန္ရလည္းမယ့္လမ္းပင္၊ ပန္းဝင္ႏိုင္ပါရဲ႕။
ပြင့္ဖူးစံုငံုတံနဲ႕၊ ဆင္းလိုက္မယ္ .. တဲ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
မေဗဒါျပာလဲ့ဝင္းရယ္၊ ဆင္းခ်င္ရဲ႕လား။
ဟိုကမ္းမွာ ခရာၿခံဳ၊ သည္မွာတံု ပံုတံတား။
မဆင္းခ်င္ မင္းဝင္တြဲ၊ ရဲလို္က္ပါလား။
အိုအခ်င္းက်ဴရိုးရွင္။
မိရာတြယ္ မယ္မတြဲ၊ ရဲစိတ္မထင္။
စုန္ခ်ိန္က်ၿပီမို႕
စုန္ရလည္းမယ့္လမ္းပင္၊ ပန္းဝင္ႏိုင္ပါရဲ႕။
ပြင့္ဖူးစံုငံုတံနဲ႕၊ ဆင္းလိုက္မယ္ .. တဲ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၇) မင္းလိုက္လာစမ္း
လတာမွာ ၾကာ။
ေဗဒါအျပာဖူးနဲ႕ ဒီဦးကိုလင့္။
တသသ ရယ္နဲ႕။
ေရထမွာသူဆန္လို႕
သူ႕ဖူးတံပန္ခ်ိန္သင့္၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာပြင့္။
အပြင့္နဲ႕ မေဗဒါ။
ေခ်ာင္းဝမွာမျပစား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာသာ။
မိုးဦးက်မ်ိဳးခ်လာ၊ ကိုဟဝွာေၾကာင့္ေလလား။
ကိုဟဝွာ တစ္႐ြာသား၊ မင္းႀကိဳက္လို႕လား။
အပြင့္နဲ႕မေဗဒါ။
ေခ်ာင္းဝမွာမျပစား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာသာ။
ေဆာင္းဦးေပါက္ ေကာက္ေရႊဝါ၊ မိုးစာေၾကာင့္ေလလား။
မိုးနီလာမိုးစာေဘးမွာ၊ ေငးခ်င္လို႕လား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးေဖ။
မၾကင္နာထင္ရာေမး၊ ေတြးပါနဲ႕ေလ။
ဒီေခ်ာင္းက တက္ သက္ေရ၊ ေဗဒါလဲ့ မယ့္လမ္း။
ေနာက္တေရ ေမဆန္ခိုက္မွာ မင္းလိုက္လာစမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါအျပာဖူးနဲ႕ ဒီဦးကိုလင့္။
တသသ ရယ္နဲ႕။
ေရထမွာသူဆန္လို႕
သူ႕ဖူးတံပန္ခ်ိန္သင့္၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာပြင့္။
အပြင့္နဲ႕ မေဗဒါ။
ေခ်ာင္းဝမွာမျပစား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာသာ။
မိုးဦးက်မ်ိဳးခ်လာ၊ ကိုဟဝွာေၾကာင့္ေလလား။
ကိုဟဝွာ တစ္႐ြာသား၊ မင္းႀကိဳက္လို႕လား။
အပြင့္နဲ႕မေဗဒါ။
ေခ်ာင္းဝမွာမျပစား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာသာ။
ေဆာင္းဦးေပါက္ ေကာက္ေရႊဝါ၊ မိုးစာေၾကာင့္ေလလား။
မိုးနီလာမိုးစာေဘးမွာ၊ ေငးခ်င္လို႕လား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးေဖ။
မၾကင္နာထင္ရာေမး၊ ေတြးပါနဲ႕ေလ။
ဒီေခ်ာင္းက တက္ သက္ေရ၊ ေဗဒါလဲ့ မယ့္လမ္း။
ေနာက္တေရ ေမဆန္ခိုက္မွာ မင္းလိုက္လာစမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၆) ေခ်ာင္းကေထြေထြ
ေခ်ာင္းဝမွာေပြ၊ ေတခ်င္လို႕ေလလား။
မတိုးသာဒိုက္သေရာ၊ ေမ်ာဆို႕ႏိုင္အား။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္ ဆန္ႏိုင္ပါ့မလား။
မေဗဒါ မယ့္ခရီးမွာ၊ သူဆီးလို႕တား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးေဖ။
မယ့္လမ္းမွာ ရာေထာင္ေသာင္း၊ ေခ်ာင္းကေထြေထြ။
သည္ေခ်ာင္းကတားပါေစ၊ ဟိုေခ်ာင္းေရ႐ွိပါေသး။
ဆန္ခ်ိန္ေတာ္ေရေက်ာ္ဆိုက္ေအာင္၊ မင္းလိုက္ခဲ့ေလး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
မတိုးသာဒိုက္သေရာ၊ ေမ်ာဆို႕ႏိုင္အား။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္ ဆန္ႏိုင္ပါ့မလား။
မေဗဒါ မယ့္ခရီးမွာ၊ သူဆီးလို႕တား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုးေဖ။
မယ့္လမ္းမွာ ရာေထာင္ေသာင္း၊ ေခ်ာင္းကေထြေထြ။
သည္ေခ်ာင္းကတားပါေစ၊ ဟိုေခ်ာင္းေရ႐ွိပါေသး။
ဆန္ခ်ိန္ေတာ္ေရေက်ာ္ဆိုက္ေအာင္၊ မင္းလိုက္ခဲ့ေလး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၅) စံုတစ္ခါဆန္တစ္လွည္႔
မေဗဒါေသာင္စပ္က၊ ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုးသီ ပီပီတရားကို၊ ၾကားခ်င္တဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ မေဗဒါ။
ပီပီမွာ မယ့္စကားေၾကာင့္ နား႐ွက္မိပါ။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရာက္ေလရာ၊ ေဗဒါလဲ့စိတ္စြဲ။
ေခ်ာင္နပန္းရယ္နဲ႕
အဟမ္းသံ က်မ္းသံေႏွာ၊ ေဟာလိုက္ခ်င္လဲ။
ေဟာမယ္လို႕ ၾကံလိုက္လွ်င္။
ငါ့ပီပီ ျမည္မရ၊ အ ခဲ့ အခင္။
တက္ေရနဲ႕ သက္ေရယဥ္၊ တသြင္သြင္အလွ။
ဘုတ္မၿပီတီတီနဲ႕
တအီအီ ဘယ္ဆီက၊ ေငးမိခါမွ။
ျမည္ၿပီတဲ့သီၿပီ။
ေခ်ာင္းသာယာ လတာေဘးက၊ ေတးေကာက္ခဲ့ၿပီ။
ဒီေခ်ာင္းက ေဗဒါရီရယ္၊ ဒီေရကိုႀကိဳကြဲ႕။
စုန္တစ္ခါ ဆန္တစ္လွည့္၊ ေတးသံခ်ိဳနဲ႕။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
က်ဴ႐ိုးသီ ပီပီတရားကို၊ ၾကားခ်င္တဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ မေဗဒါ။
ပီပီမွာ မယ့္စကားေၾကာင့္ နား႐ွက္မိပါ။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရာက္ေလရာ၊ ေဗဒါလဲ့စိတ္စြဲ။
ေခ်ာင္နပန္းရယ္နဲ႕
အဟမ္းသံ က်မ္းသံေႏွာ၊ ေဟာလိုက္ခ်င္လဲ။
ေဟာမယ္လို႕ ၾကံလိုက္လွ်င္။
ငါ့ပီပီ ျမည္မရ၊ အ ခဲ့ အခင္။
တက္ေရနဲ႕ သက္ေရယဥ္၊ တသြင္သြင္အလွ။
ဘုတ္မၿပီတီတီနဲ႕
တအီအီ ဘယ္ဆီက၊ ေငးမိခါမွ။
ျမည္ၿပီတဲ့သီၿပီ။
ေခ်ာင္းသာယာ လတာေဘးက၊ ေတးေကာက္ခဲ့ၿပီ။
ဒီေခ်ာင္းက ေဗဒါရီရယ္၊ ဒီေရကိုႀကိဳကြဲ႕။
စုန္တစ္ခါ ဆန္တစ္လွည့္၊ ေတးသံခ်ိဳနဲ႕။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၄) မယ္႔ၿဖစ္နဲ
မေဗဒါေသာင္စပ္က ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီအားနဲ႕၊ လူျြကားတဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
ဒီေခ်ာင္းေရ ကြ်န္းေျမဖြား၊ ဝါးငယ္မွ်ပင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ျြကားခ်င္လို့ဟုတ္ပဲ။
႐ြက္႐ိုးျဖဴက်ဴပေလြနဲ႕
က်ဴ႐ိုးေဖ ငယ္စဥ္ကတဲ၊ ကြ်မ္းခဲ့လို႕ပဲ။
မေဗဒါေသာင္စပ္က ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေကာ့နဲ႕၊ လူေၾကာ့တဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
ဒီေခ်ာင္းေျမ ေခ်ာင္းေရလမ္း၊ ပန္းလွျပာစင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ေၾကာ့ခ်င္လို႕ဟုတ္ပဲ။
ဒီလိႈင္းထံတ်ာနဲ႕
မေဗဒါမယ့္ဟန္ပြဲ၊ လြမ္းခဲ့လို႕ပဲ။
မေဗဒါေသာင္စပ္က ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေတးနဲ႕ လူေငးတဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
နားမေနဒီေရစီးမွာ ၊ ဟီးတိုက္လို႕ပင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ေငးခ်င္လို႕ဟုတ္ပဲ။
စုန္ခ်ည္၊ ဆန္ခ်ည္နဲ႕
ေဗဒါရီမယ့္ျဖစ္နဲ၊ ႏြမ္းခဲ့လိုဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီအားနဲ႕၊ လူျြကားတဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
ဒီေခ်ာင္းေရ ကြ်န္းေျမဖြား၊ ဝါးငယ္မွ်ပင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ျြကားခ်င္လို့ဟုတ္ပဲ။
႐ြက္႐ိုးျဖဴက်ဴပေလြနဲ႕
က်ဴ႐ိုးေဖ ငယ္စဥ္ကတဲ၊ ကြ်မ္းခဲ့လို႕ပဲ။
မေဗဒါေသာင္စပ္က ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေကာ့နဲ႕၊ လူေၾကာ့တဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
ဒီေခ်ာင္းေျမ ေခ်ာင္းေရလမ္း၊ ပန္းလွျပာစင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ေၾကာ့ခ်င္လို႕ဟုတ္ပဲ။
ဒီလိႈင္းထံတ်ာနဲ႕
မေဗဒါမယ့္ဟန္ပြဲ၊ လြမ္းခဲ့လို႕ပဲ။
မေဗဒါေသာင္စပ္က ေလွာင္တတ္ေပေလး။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ ပီပီေတးနဲ႕ လူေငးတဲ့ေလး။
ေလွာင္ရက္ေပ့ေဗဒါခင္။
နားမေနဒီေရစီးမွာ ၊ ဟီးတိုက္လို႕ပင္။
က်ဴ႐ိုးတံ႐ွင္၊ ေငးခ်င္လို႕ဟုတ္ပဲ။
စုန္ခ်ည္၊ ဆန္ခ်ည္နဲ႕
ေဗဒါရီမယ့္ျဖစ္နဲ၊ ႏြမ္းခဲ့လိုဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၃) တိုးထြက္ႏိူင္မွ
ေနာက္ေခ်ာင္းကပန္းနီလာ၊ ေဗဒါမ … လား။
ေရွ႕ေခ်ာင္းကပန္းနီလာ၊ ေဗဒါမ .. လား။
ဒီဆိုင္က်ခါမွ
ေခ်ာင္းမကိုအေရာက္ခဲ၊ တြဲတက္စို႕လား .. .. တဲ့။
ေနာက္ေခ်ာင္းကပန္းေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ေလး။
ေရွ႕ေခ်ာင္းကပန္းေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ေလး။
ဒီဆိုင္မွာႏွစ္ခိုင္ခဲေပမဲ့။
မတြဲသာ ၾကာေလေဝး၊ ဝဲေက်ာ္ေၾကာင့္ေလး။
ဝဲေက်ာ္က မေလာ္မာပါ … တဲ့။
ဒီအၿပိဳင္ ဒီဆိုင္ထဲ ဝဲကတစ္ရာ။
ဒီအားေၾကာင့္ မနားသာ၊ ပတ္ခ်ာလည္ဘဝ
ဝဲခြင္ဝင္သမွ်၊ ထိုးထြက္ႏိုင္မွ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေရွ႕ေခ်ာင္းကပန္းနီလာ၊ ေဗဒါမ .. လား။
ဒီဆိုင္က်ခါမွ
ေခ်ာင္းမကိုအေရာက္ခဲ၊ တြဲတက္စို႕လား .. .. တဲ့။
ေနာက္ေခ်ာင္းကပန္းေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ေလး။
ေရွ႕ေခ်ာင္းကပန္းေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ေလး။
ဒီဆိုင္မွာႏွစ္ခိုင္ခဲေပမဲ့။
မတြဲသာ ၾကာေလေဝး၊ ဝဲေက်ာ္ေၾကာင့္ေလး။
ဝဲေက်ာ္က မေလာ္မာပါ … တဲ့။
ဒီအၿပိဳင္ ဒီဆိုင္ထဲ ဝဲကတစ္ရာ။
ဒီအားေၾကာင့္ မနားသာ၊ ပတ္ခ်ာလည္ဘဝ
ဝဲခြင္ဝင္သမွ်၊ ထိုးထြက္ႏိုင္မွ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂၂) ဒီတရား
မတက္ရလ်င္ေတာ့ ၊ တစ္သက္ပါ့မခံေပါင္ … တဲ့။
ကနစို တံုးတိုသစ္က ၊ ေျြကးဟစ္ရန္ေထာင္။
မနက္ကအေသေကာင္၊ သူေတာင္မွတက္ႏိုင္ေသး။
ငါတံုးတိုကနစိုသားေပေပါ့။
ေခ်ာင္းဖ်ားကို ခါတစ္ေခါက္၊ ေရာက္ရမယ္ေလး … တဲ့။
ဒီေခ်ာင္းမွာ ဒီတရားတဲ့
ၾကားမွာေပါ့ က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ကနစိုတံုးပ်ိဳလွကို နားခ်ပါရွင္။
ဒီေခ်ာင္းကို ဝင္မိလ်င္၊ မထင္နဲ႕တစ္ေခါက္ထဲ။
တက္တံု သက္တံုနဲ႕
တက္မကုန္၊ သက္မစဲ၊ ေမာေလာက္ေအာင္ပဲ။
ဒီေခ်ာင္းမွာ ဒီတရားတဲ့
ၾကားမွာေပါ့ က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ကနစိုတံုးပ်ိဳလွကို နားခ်ပါရွင္။
ဒီေခ်ာင္းကိုဝင္မိလ်င္၊ တက္ခ်ိန္တြင္ဆင္းႏိုင္ပဲ။
ဆင္းခ်ိန္မွာ တက္လိုလဲ၊ ေစာင့္ရစျမဲ။
မနက္ကတက္တဲ့ဒီ၊ မမီလိုက္ေလလဲ။
ညဦးယံဒီျပန္တက္ပါလိမ့္။
တက္စရာခက္ပါပဲ၊ ပန္းေဗဒါနဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ကနစို တံုးတိုသစ္က ၊ ေျြကးဟစ္ရန္ေထာင္။
မနက္ကအေသေကာင္၊ သူေတာင္မွတက္ႏိုင္ေသး။
ငါတံုးတိုကနစိုသားေပေပါ့။
ေခ်ာင္းဖ်ားကို ခါတစ္ေခါက္၊ ေရာက္ရမယ္ေလး … တဲ့။
ဒီေခ်ာင္းမွာ ဒီတရားတဲ့
ၾကားမွာေပါ့ က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ကနစိုတံုးပ်ိဳလွကို နားခ်ပါရွင္။
ဒီေခ်ာင္းကို ဝင္မိလ်င္၊ မထင္နဲ႕တစ္ေခါက္ထဲ။
တက္တံု သက္တံုနဲ႕
တက္မကုန္၊ သက္မစဲ၊ ေမာေလာက္ေအာင္ပဲ။
ဒီေခ်ာင္းမွာ ဒီတရားတဲ့
ၾကားမွာေပါ့ က်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ကနစိုတံုးပ်ိဳလွကို နားခ်ပါရွင္။
ဒီေခ်ာင္းကိုဝင္မိလ်င္၊ တက္ခ်ိန္တြင္ဆင္းႏိုင္ပဲ။
ဆင္းခ်ိန္မွာ တက္လိုလဲ၊ ေစာင့္ရစျမဲ။
မနက္ကတက္တဲ့ဒီ၊ မမီလိုက္ေလလဲ။
ညဦးယံဒီျပန္တက္ပါလိမ့္။
တက္စရာခက္ပါပဲ၊ ပန္းေဗဒါနဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂ ၁) လွလိုက္မွာပဲ
ဘုတ္မကအီ၊ ဒီေရက်ေတး။
မေဗဒါမယ့္ဒံုရင္း၊ ဆင္းခ်ိန္မို႕ေလး။
ဆင္းမယ္လာ့ မေဗဒါ.. .. တဲ့။
က်ဴရိုးရွင္ပီပီကေလး၊ ေတးသံသကသာ။
ေရထဦးဆီက
အဖူးနဲ႕ အငံုဟာ ပြင့္ပါေပါ့ခုမ်ား။
ပြင့္ျပာမွာဝါလဲ့ဝင္းမွ ဆင္းရမယ္လား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္နဲ႕
တစ္ျပန္စီဒီတရား ၊ ၾကားပါစရွင္။
တက္ခ်ိန္က်တက္ခဲ့လ်င္၊ ဆင္းခ်ိန္တြင္ မေႏွး။
ဒီေခ်ာင္းေနေဗဒါမ်ိဳးမွာ ၊ရိုးလွၿပီေလး။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ပြင့္ျပာမွာဝါလဲ့ဝင္းမွ ၊ ဆင္းျပလိုက္ခ်င္။
အပြင့္ကားရယ္နဲ႕
ေခ်ာင္းဖ်ားမွာလွေရႊစင္၊ ေခ်ာင္းေရယဥ္လွပုလဲ။
ေခ်ာင္းဝမွ ျမတခဲ၊ လွလိုက္မွာပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
မေဗဒါမယ့္ဒံုရင္း၊ ဆင္းခ်ိန္မို႕ေလး။
ဆင္းမယ္လာ့ မေဗဒါ.. .. တဲ့။
က်ဴရိုးရွင္ပီပီကေလး၊ ေတးသံသကသာ။
ေရထဦးဆီက
အဖူးနဲ႕ အငံုဟာ ပြင့္ပါေပါ့ခုမ်ား။
ပြင့္ျပာမွာဝါလဲ့ဝင္းမွ ဆင္းရမယ္လား။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္နဲ႕
တစ္ျပန္စီဒီတရား ၊ ၾကားပါစရွင္။
တက္ခ်ိန္က်တက္ခဲ့လ်င္၊ ဆင္းခ်ိန္တြင္ မေႏွး။
ဒီေခ်ာင္းေနေဗဒါမ်ိဳးမွာ ၊ရိုးလွၿပီေလး။
အိုအခ်င္းက်ဴ႐ိုး႐ွင္။
ပြင့္ျပာမွာဝါလဲ့ဝင္းမွ ၊ ဆင္းျပလိုက္ခ်င္။
အပြင့္ကားရယ္နဲ႕
ေခ်ာင္းဖ်ားမွာလွေရႊစင္၊ ေခ်ာင္းေရယဥ္လွပုလဲ။
ေခ်ာင္းဝမွ ျမတခဲ၊ လွလိုက္မွာပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၂ ၀) တင္းရပံုဘဲ
ဖူးတံကညိဳတိုတို။
စုန္ေရဆန္ေရနဲ႕
ေဗဒါေဆြေရအလွ၊ ေခ်ာင္းမတခို။
ေရငန္နဲ႕ေရခ်ိဳ၊ ဥဒဟိုမစဲ။
ေန႕မေ႐ွာင္ညမအား၊ နားရ႐ွာဘဲ။
နားခ်င္လို႕ ခါတရံ၊
မေဗဒါ႐ြာသူ႕ပန္းေပမို႕၊ ကမ္းကပ္မဲ့ၾကံ။
အစုန္မွာကပ္ရျပန္၊ အဆန္မွာခြာရျမဲ။
အဆန္မွာကပ္လ်င္လဲ၊ စုန္ဆင္းေတာ့ခြဲ။
ကပ္ျပန္ရဝမ္းမသာ၊ ခြာျပန္ရဝမ္းမနည္း။
မေဗဒါစုန္ဆန္ရင္း၊ တင္းရပံုဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
စုန္ေရဆန္ေရနဲ႕
ေဗဒါေဆြေရအလွ၊ ေခ်ာင္းမတခို။
ေရငန္နဲ႕ေရခ်ိဳ၊ ဥဒဟိုမစဲ။
ေန႕မေ႐ွာင္ညမအား၊ နားရ႐ွာဘဲ။
နားခ်င္လို႕ ခါတရံ၊
မေဗဒါ႐ြာသူ႕ပန္းေပမို႕၊ ကမ္းကပ္မဲ့ၾကံ။
အစုန္မွာကပ္ရျပန္၊ အဆန္မွာခြာရျမဲ။
အဆန္မွာကပ္လ်င္လဲ၊ စုန္ဆင္းေတာ့ခြဲ။
ကပ္ျပန္ရဝမ္းမသာ၊ ခြာျပန္ရဝမ္းမနည္း။
မေဗဒါစုန္ဆန္ရင္း၊ တင္းရပံုဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၁၉) ေခ်ာင္းတစ္ခြင္
ပြင့္ဖူးတံခ်ီ၊ ေဗဒါရီတမိ
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္သူဆန္သြား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားအထိ။
တစ္ရြာကိုေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါဆန္တဲ့ေခ်ာင္း၊ ေက်ာင္းနဲ႕ နတ္လမ္း။
နတ္လမ္းကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါယာဘက္ေဘး၊ တဲေလးအိမ္တန္း။
ေလးအိမ္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါမယ့္လက္ဝဲ၊ ကြ်ဲစားက်က္တန္း။
စားက်က္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါဝဲယာလိုက္၊ ေတာဗ်ိဳက္ျဖဴတန္း။
ဗ်ိဳက္ေတာကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါပတ္ခ်ာဝိုင္း၊ ကိုင္းျမက္ရွည္တန္း။
ေရာက္ျပန္လ်င္ေပ်ာ္၊ ေက်ာ္ျပန္ေတာ့ သူလြမ္း
ေရာက္တိုင္းတေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕
ေက်ာ္တိုင္းသာသူ႕မွာလြမ္း၊ ေခ်ာင္းေဗဒါလမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္သူဆန္သြား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားအထိ။
တစ္ရြာကိုေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါဆန္တဲ့ေခ်ာင္း၊ ေက်ာင္းနဲ႕ နတ္လမ္း။
နတ္လမ္းကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါယာဘက္ေဘး၊ တဲေလးအိမ္တန္း။
ေလးအိမ္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါမယ့္လက္ဝဲ၊ ကြ်ဲစားက်က္တန္း။
စားက်က္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါဝဲယာလိုက္၊ ေတာဗ်ိဳက္ျဖဴတန္း။
ဗ်ိဳက္ေတာကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါပတ္ခ်ာဝိုင္း၊ ကိုင္းျမက္ရွည္တန္း။
ေရာက္ျပန္လ်င္ေပ်ာ္၊ ေက်ာ္ျပန္ေတာ့ သူလြမ္း
ေရာက္တိုင္းတေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕
ေက်ာ္တိုင္းသာသူ႕မွာလြမ္း၊ ေခ်ာင္းေဗဒါလမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၁၈) ဖူးပြင္႔တံခ်ီ
အျပာမွာ အဝါကြက္ကယ္နဲ႕၊ ဝိုင္းစက္စက္႐ြက္ငယ္႐ွင္။
မေဗဒါ ပင္လယ္ေအာက္က၊ ေခ်ာင္းေပါက္ကိုဝင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မယ့္လမ္းစဥ္၊ ယဥ္ေပစြတကား။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရထဲမွာ၊ ရဲေပစြတကား။
ေရဆိပ္မွာတဲ့ ညံစီစီ
ပ်ိဳေလးေတြလက္တကမ္း၊ ပန္းဆန္ခဲ့ၿပီ။
လွမ္းၾကေပါ့ မွီ႕တမွီ၊ ကံသီလို႕ .. တကတဲ။
ေဗဒါပ်ံကံကႀကီး၊ ေရစီးေၾကာင့္လြဲ။
ခရုပတ္ဝဲငယ္ငယ္
ေဗဒါေဆြ ဒီေရေကြ႕မွာ၊ ေျပးေတြ႕ရတယ္။
မျဖစ္လို႕ ႏွစ္တြယ္တြယ္၊ ဝဲလယ္ကအႏြဲ႕။
မေဗဒါ ပတ္ခ်ာလွည့္၊ လႊဲထြက္ႏိုင္ခဲ့။
ေလာင္းစပ္က ခတ္တက္ျပင္။
ေရဆန္မွာ စုန္မဆိုင္း၊ လိႈင္းယက္ပန္ဆင္။
ေလွဦးကဘီလူးဝင္၊ လ်င္ႏိုင္မွ လြတ္ျမဲ။
ေဗဒါပ်ံ ေလွနံယိမ္း၊ ထိန္းခဲ့သည္ဘဲ။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ငါးငဖ်ံ။
လတာေရာင္ အေကာင္ေသး၊ ေမွးလိုက္ခဲ့ျပန္။
ေဗဒါကေဖာင္သ႑ာန္၊ ငပ်ံကေဖာင္စီး။
ျပာဝါေရာင္ဘယ္မၫိႈး၊ ပိုးခဲ့မညည္း။
တက္ေရမွာဆန္၊ က်ျပန္ေတာ့ စုန္ဆင္း။
ပြင့္ဖူးတံ တခ်ီခ်ီနဲ႕
ေဗဒါရီ ဒီေရေၾကာမွာ ၊ ေမ်ာတတ္ေလျခင္း။ ။
ိ
ေဇာ္ဂ်ီ
မေဗဒါ ပင္လယ္ေအာက္က၊ ေခ်ာင္းေပါက္ကိုဝင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မယ့္လမ္းစဥ္၊ ယဥ္ေပစြတကား။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရထဲမွာ၊ ရဲေပစြတကား။
ေရဆိပ္မွာတဲ့ ညံစီစီ
ပ်ိဳေလးေတြလက္တကမ္း၊ ပန္းဆန္ခဲ့ၿပီ။
လွမ္းၾကေပါ့ မွီ႕တမွီ၊ ကံသီလို႕ .. တကတဲ။
ေဗဒါပ်ံကံကႀကီး၊ ေရစီးေၾကာင့္လြဲ။
ခရုပတ္ဝဲငယ္ငယ္
ေဗဒါေဆြ ဒီေရေကြ႕မွာ၊ ေျပးေတြ႕ရတယ္။
မျဖစ္လို႕ ႏွစ္တြယ္တြယ္၊ ဝဲလယ္ကအႏြဲ႕။
မေဗဒါ ပတ္ခ်ာလွည့္၊ လႊဲထြက္ႏိုင္ခဲ့။
ေလာင္းစပ္က ခတ္တက္ျပင္။
ေရဆန္မွာ စုန္မဆိုင္း၊ လိႈင္းယက္ပန္ဆင္။
ေလွဦးကဘီလူးဝင္၊ လ်င္ႏိုင္မွ လြတ္ျမဲ။
ေဗဒါပ်ံ ေလွနံယိမ္း၊ ထိန္းခဲ့သည္ဘဲ။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ငါးငဖ်ံ။
လတာေရာင္ အေကာင္ေသး၊ ေမွးလိုက္ခဲ့ျပန္။
ေဗဒါကေဖာင္သ႑ာန္၊ ငပ်ံကေဖာင္စီး။
ျပာဝါေရာင္ဘယ္မၫိႈး၊ ပိုးခဲ့မညည္း။
တက္ေရမွာဆန္၊ က်ျပန္ေတာ့ စုန္ဆင္း။
ပြင့္ဖူးတံ တခ်ီခ်ီနဲ႕
ေဗဒါရီ ဒီေရေၾကာမွာ ၊ ေမ်ာတတ္ေလျခင္း။ ။
ိ
ေဇာ္ဂ်ီ
ေဗဒါလမ္း(၁၇) ေဗဒါပင္ႏွင္႔က်ဴပင္
မေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့အျပင္း။
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကြ်န္း၊ ေရမြန္းလိုက္ရင္း။
ေဗဒါေဆြ၊ စုန္ေရနဲ႕ျပန္ဆင္း။
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကြ်န္း၊ ေသာင္ထြန္းလိုက္ရင္း။
မေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ အတင္း။
ႏုန္းႏွစ္လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ဖုန္းရျပန္ရင္း။
ေဗဒါေဆြ၊ စုန္ေရနဲ႕ျပန္ဆင္း။
ႏုန္းႏွစ္လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ေခါင္းေဖာ္လိုက္ရင္း။
က်ဴပင္ရိုးမွာေတာ့ ယိမ္းထိုးရတခါခါ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ေမ်ာ၊ ေမာတဲ့ေနရာ။
လႊဲလိုက္ရဘယ္နဲ႕ညာ၊ ႐ိုးတံၫွာ႐ြက္စိမ္း။
မႏိုင္႕တႏိုင္နဲ႕
ယိုင့္တယိုင္ ဒီေရစီးကို ၊ သည္းခံလို႕ယိမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကြ်န္း၊ ေရမြန္းလိုက္ရင္း။
ေဗဒါေဆြ၊ စုန္ေရနဲ႕ျပန္ဆင္း။
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကြ်န္း၊ ေသာင္ထြန္းလိုက္ရင္း။
မေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ အတင္း။
ႏုန္းႏွစ္လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ဖုန္းရျပန္ရင္း။
ေဗဒါေဆြ၊ စုန္ေရနဲ႕ျပန္ဆင္း။
ႏုန္းႏွစ္လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ေခါင္းေဖာ္လိုက္ရင္း။
က်ဴပင္ရိုးမွာေတာ့ ယိမ္းထိုးရတခါခါ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ေမ်ာ၊ ေမာတဲ့ေနရာ။
လႊဲလိုက္ရဘယ္နဲ႕ညာ၊ ႐ိုးတံၫွာ႐ြက္စိမ္း။
မႏိုင္႕တႏိုင္နဲ႕
ယိုင့္တယိုင္ ဒီေရစီးကို ၊ သည္းခံလို႕ယိမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၆) ေခ်ာင္းလွဖို႔ကို
ဒီေခ်ာင္းမွာသာ၊ ၾကာပါေပါ့လား။
မေဗဒါျပာႏြဲ႕ေႏွာင္းငဲ့။
ေခ်ာင္းတန္တန္ ေရငန္ရပ္မွာ စြဲတတ္ႏိုင္အား။
သူ႕စိတ္နဲ႕သူ႕ကိုယ္။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ျမင္သမွ် ေခ်ာင္းလွဖို႕ကို။
ဘုတ္မက ခ်ိဳခ်င္ခ်ိဳ
ဗ်ိဳင္းညိဳက ေအာက္ခ်င္ေအာက္။
အုန္းညီေနာင္ ေစာင္းခ်င္ေစာင္း
ေခ်ာင္းေကာက္ခ်င္ေကာက္။
သူ႕လမ္းနဲ႕သူ႕အျမင္။
ေခ်ာင္းဒီေရေနသမွ် ၊ ေခ်ာင္းလွဖို႕ပင္။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ထက္တစ္ခြင္
ပင္လယ္က ေအာက္တလႊား။
စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္နဲ႕
တစ္လွည့္စီ ဒီသေဘာ၊ ေမ်ာၾကမနား။
ဒီေခ်ာင္းမွာသာ၊ ၾကာခ်င္လွေလး။
က်ဴ႐ိုးေမာင္ ေရႊေယာင္ေစာင္းငဲ့။
ေခ်ာင္းတန္တန္ ေရငန္ထဲ ၊ စြဲခ်င္လွေလး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
မေဗဒါျပာႏြဲ႕ေႏွာင္းငဲ့။
ေခ်ာင္းတန္တန္ ေရငန္ရပ္မွာ စြဲတတ္ႏိုင္အား။
သူ႕စိတ္နဲ႕သူ႕ကိုယ္။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ျမင္သမွ် ေခ်ာင္းလွဖို႕ကို။
ဘုတ္မက ခ်ိဳခ်င္ခ်ိဳ
ဗ်ိဳင္းညိဳက ေအာက္ခ်င္ေအာက္။
အုန္းညီေနာင္ ေစာင္းခ်င္ေစာင္း
ေခ်ာင္းေကာက္ခ်င္ေကာက္။
သူ႕လမ္းနဲ႕သူ႕အျမင္။
ေခ်ာင္းဒီေရေနသမွ် ၊ ေခ်ာင္းလွဖို႕ပင္။
ေခ်ာင္းဖ်ားက ထက္တစ္ခြင္
ပင္လယ္က ေအာက္တလႊား။
စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္နဲ႕
တစ္လွည့္စီ ဒီသေဘာ၊ ေမ်ာၾကမနား။
ဒီေခ်ာင္းမွာသာ၊ ၾကာခ်င္လွေလး။
က်ဴ႐ိုးေမာင္ ေရႊေယာင္ေစာင္းငဲ့။
ေခ်ာင္းတန္တန္ ေရငန္ထဲ ၊ စြဲခ်င္လွေလး။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၅) သူ႔လမ္းစဥ္
ကမ္းစပ္ကိုမင္
လမုပင္အေျခႀကီးနဲ႕၊ အသီးေတြၿဖိဳး။
ကမ္းေျခကိုဒီေရတိုး ၊ ၿပိဳလဲမွာစိုး။
ကမ္းစပ္ကိုမင္
ဓနိပင္ယိုင္ငိုက္လို႕၊ ခိုင္လိုက္ကယ္ၿဖိဳး။
ဓနိခိုင္အလက္ထဲက ခြဲရမွာစိုး။
ကမ္းစပ္ကိုမင္
လတာျပင္ငဖ်ံလူးလို႕၊ ေပ်ာ္ျမဴးၾကရိုး။
ဒီတက္လ်င္ လတာႏံုး၊ ဒီဖံုးမွာစိုး။
စိုးပါဘု သူ႕မူရာ။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ပင္လယ္ဝက၊ ပန္းလွေဗဒါ။
ဆန္တက္ခ်ိန္မွာ၊ ဆန္လာႏိုင္ပါဘိ။
စုန္ဆင္းခ်ိန္မွာ၊ စုန္လာႏိုင္ပါဘိ။
သူ႕လမ္းစဥ္သူျမင္ရဲ၊ သူစြဲတတ္ဘိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
လမုပင္အေျခႀကီးနဲ႕၊ အသီးေတြၿဖိဳး။
ကမ္းေျခကိုဒီေရတိုး ၊ ၿပိဳလဲမွာစိုး။
ကမ္းစပ္ကိုမင္
ဓနိပင္ယိုင္ငိုက္လို႕၊ ခိုင္လိုက္ကယ္ၿဖိဳး။
ဓနိခိုင္အလက္ထဲက ခြဲရမွာစိုး။
ကမ္းစပ္ကိုမင္
လတာျပင္ငဖ်ံလူးလို႕၊ ေပ်ာ္ျမဴးၾကရိုး။
ဒီတက္လ်င္ လတာႏံုး၊ ဒီဖံုးမွာစိုး။
စိုးပါဘု သူ႕မူရာ။
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ပင္လယ္ဝက၊ ပန္းလွေဗဒါ။
ဆန္တက္ခ်ိန္မွာ၊ ဆန္လာႏိုင္ပါဘိ။
စုန္ဆင္းခ်ိန္မွာ၊ စုန္လာႏိုင္ပါဘိ။
သူ႕လမ္းစဥ္သူျမင္ရဲ၊ သူစြဲတတ္ဘိ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၄) ေခ်ာင္းရဲ႔အလွ
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ မေနတတ္လို႕
ေရစပ္ကိုတဲ့ ဆင္းလို႕လာ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ေမ်ာ၊ ေမာတဲ့ေနရာ။
က်ဴ႐ိုး႐ွင့္ ဝါသနာ၊ ကဗ်ာႏြဲ႕ခ်ိဳေတး။
ဆန္မကုန္ စုန္မခန္းမွာ၊ ပန္းရွာလိမ့္ေလး .. ..တဲ့။
အိုအခ်င္း မင္းပီပီ။
ေရျပည့္မွာ ေဗဒါပန္း၊ ကမ္းနဲ႕အညီ။
ဆန္လိုက္ၾကစီရရီ၊ တခ်ီခ်ီတျြကျြက။
တက္ေရမွာ ျမင္ေနၾက၊ ေခ်ာင္းရဲ႕အလွ။
အိုအခ်င္း ပီပီငယ္။
ေရက်မွာ ေဗဒါပန္း၊ ကမ္းရပ္ကိုပယ္။
ဝဲယာမွာ လတာက်ယ္၊ အလယ္မွာ ေဗဒါမ။
သက္ေရမွာျမင္ေနက်၊ ေခ်ာင္းရဲ႕အလွ။
တက္ေရနဲ႕ သက္ေရနယ္။
ဆန္မကုန္စုန္မဆံုး၊ လံုးပတ္ခ်ာလည္။
ေဗဒါမခရီးသည္၊ ပန္းရွာမယ္ဆိုရလည္း။
ဒီေခ်ာင္းမွာ အလွဖြား၊ ပြားခဲ့ၿပီပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေရစပ္ကိုတဲ့ ဆင္းလို႕လာ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ေမ်ာ၊ ေမာတဲ့ေနရာ။
က်ဴ႐ိုး႐ွင့္ ဝါသနာ၊ ကဗ်ာႏြဲ႕ခ်ိဳေတး။
ဆန္မကုန္ စုန္မခန္းမွာ၊ ပန္းရွာလိမ့္ေလး .. ..တဲ့။
အိုအခ်င္း မင္းပီပီ။
ေရျပည့္မွာ ေဗဒါပန္း၊ ကမ္းနဲ႕အညီ။
ဆန္လိုက္ၾကစီရရီ၊ တခ်ီခ်ီတျြကျြက။
တက္ေရမွာ ျမင္ေနၾက၊ ေခ်ာင္းရဲ႕အလွ။
အိုအခ်င္း ပီပီငယ္။
ေရက်မွာ ေဗဒါပန္း၊ ကမ္းရပ္ကိုပယ္။
ဝဲယာမွာ လတာက်ယ္၊ အလယ္မွာ ေဗဒါမ။
သက္ေရမွာျမင္ေနက်၊ ေခ်ာင္းရဲ႕အလွ။
တက္ေရနဲ႕ သက္ေရနယ္။
ဆန္မကုန္စုန္မဆံုး၊ လံုးပတ္ခ်ာလည္။
ေဗဒါမခရီးသည္၊ ပန္းရွာမယ္ဆိုရလည္း။
ဒီေခ်ာင္းမွာ အလွဖြား၊ ပြားခဲ့ၿပီပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၃) ဆိုင္ခင္းလွ်က္ပဲ
အညာေလွ။
အညာေျမကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ထန္းလ်က္ခဲရယ္နဲ႕
ပဲမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္ ၊ ဝယ္လိုက္ပါလား. . .တဲ့။
တံငါေလွ။
တံငါေျမကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ပုစြန္က်ားရယ္နဲ႕
ငါးမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား.. . တဲ့။
ကမ္းစပ္မွာ ေျမွာင္။
အိုးေဖာင္ကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ရာဝင္အိုးရယ္နဲ႔
အိုးမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား .. .. တဲ့။
ကမ္းစပ္မွာေျမွာင္။
ဝါးေဖာင္ ကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ခယင္ဝါးရယ္နဲ႕
ဝါးမ်ိဳးစံု ႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား .. .. တဲ့။
ဒီလမ္းက ပန္းေဗဒါ။
ဆန္ေရစုန္ေရနဲ႕
ထံုေပေပသူမနား၊ သြားရခါခါ။
ပါပါစ ေရာင္းစရာ၊ ပါရွာဘု သူတို႕နဲ။
အျပာမွာ အဝါကြက္ကယ္နဲ႕
အတက္မွာသူရႊင္ျပေပမဲ့၊ က်လည္းေလ သူမျငင္းရွာဘု
ဒီေခ်ာင္းေရ ေကာက္ကစင္းမွာ
ဆိုင္ခင္းလ်က္ပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
အညာေျမကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ထန္းလ်က္ခဲရယ္နဲ႕
ပဲမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္ ၊ ဝယ္လိုက္ပါလား. . .တဲ့။
တံငါေလွ။
တံငါေျမကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ပုစြန္က်ားရယ္နဲ႕
ငါးမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား.. . တဲ့။
ကမ္းစပ္မွာ ေျမွာင္။
အိုးေဖာင္ကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ရာဝင္အိုးရယ္နဲ႔
အိုးမ်ိဳးစံုႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား .. .. တဲ့။
ကမ္းစပ္မွာေျမွာင္။
ဝါးေဖာင္ ကုန္ေရာင္းဖို႕၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ခယင္ဝါးရယ္နဲ႕
ဝါးမ်ိဳးစံု ႀကံဳေလခိုက္၊ ဝယ္လိုက္ပါလား .. .. တဲ့။
ဒီလမ္းက ပန္းေဗဒါ။
ဆန္ေရစုန္ေရနဲ႕
ထံုေပေပသူမနား၊ သြားရခါခါ။
ပါပါစ ေရာင္းစရာ၊ ပါရွာဘု သူတို႕နဲ။
အျပာမွာ အဝါကြက္ကယ္နဲ႕
အတက္မွာသူရႊင္ျပေပမဲ့၊ က်လည္းေလ သူမျငင္းရွာဘု
ဒီေခ်ာင္းေရ ေကာက္ကစင္းမွာ
ဆိုင္ခင္းလ်က္ပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ – ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၂) စိုင္းဦးမွာလား
ပင္လယ္ဝဆီက
ဒီတက္စလိႈင္းေဘာင္ဘင္။
မေဗဒါတဟုန္ထိုး၊ ေခ်ာင္း႐ိုးကိုဝင္။
မိုးမျမင္ ေလမျမင္၊ ပန္းဆန္ခ်င္ေလတိုင္း။
ေရထဦးေပမို႕
စိတ္ကူးယဥ္ ယဥ္ေလတိုင္း၊ ပန္းထင္ရာစိုင္း။
အထက္ေခ်ာင္းက်ေတာ့
ဒီေညာင္းစေခ်ာင္းေရသာ။
မေဗဒါကိုယ္႐ွိန္သတ္၊ လွမ္းတတ္ႏိုင္ပါ။
စိုင္းခဲ့တဲ့ ခရီးတာမွာ၊ သာနာစံုပံုခဲ့။
ေရသင္ျဖဴးေပမို႕
ပြင့္ဖူးစံုငံုတံနဲ႕၊ ပန္းမူရာႏြဲ႕။
ပန္းအလွ မေဗဒါ … တဲ့။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ပီပီကေလး၊ ေတးသံကသာ။
ပင္လယ္ဝဆီက
ဒီေရက်ခြန္းစလာ၊ လြမ္းစရာပါတကား။
မိုးမျမင္ေလမျမင္နဲ႕
ထီမထင္စုန္ခ်င္တိုင္း၊ စိုင္းဦးမွာလား။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
ဒီတက္စလိႈင္းေဘာင္ဘင္။
မေဗဒါတဟုန္ထိုး၊ ေခ်ာင္း႐ိုးကိုဝင္။
မိုးမျမင္ ေလမျမင္၊ ပန္းဆန္ခ်င္ေလတိုင္း။
ေရထဦးေပမို႕
စိတ္ကူးယဥ္ ယဥ္ေလတိုင္း၊ ပန္းထင္ရာစိုင္း။
အထက္ေခ်ာင္းက်ေတာ့
ဒီေညာင္းစေခ်ာင္းေရသာ။
မေဗဒါကိုယ္႐ွိန္သတ္၊ လွမ္းတတ္ႏိုင္ပါ။
စိုင္းခဲ့တဲ့ ခရီးတာမွာ၊ သာနာစံုပံုခဲ့။
ေရသင္ျဖဴးေပမို႕
ပြင့္ဖူးစံုငံုတံနဲ႕၊ ပန္းမူရာႏြဲ႕။
ပန္းအလွ မေဗဒါ … တဲ့။
က်ဴ႐ိုး႐ွင္ပီပီကေလး၊ ေတးသံကသာ။
ပင္လယ္ဝဆီက
ဒီေရက်ခြန္းစလာ၊ လြမ္းစရာပါတကား။
မိုးမျမင္ေလမျမင္နဲ႕
ထီမထင္စုန္ခ်င္တိုင္း၊ စိုင္းဦးမွာလား။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း(၁၁) ေတြးမိပါစ
ေဗဒါတဲ့ ေဗဒါ။
ဒီေခ်ာင္းမွာ အမည္ေမႊး၊ ေအးၿငိမ္းသာယာ။
ေမႊးသမွ်ျပန္တစ္ရာ၊ ခံစရာအေရး။
အတိုက္ခံႏိုင္မွ၊ အေမႊ႕ခံႏိုင္မွ
ထိုးဝါးကိုင္ ဒီဆိုင္ဝဲတဲ့
ေရႊဘဲရန္ စုန္ဆန္လမ္းမွာ
ရမ္းတတ္တယ္ေလး။
ေမႊးမွလည္း မဟုတ္ပါ။
ရိုးသံရွင္ပဲ့တင္ထပ္၊ ေခ်ာင္းစပ္ဧရာ။
စုန္ဆန္ရ လမ္းတကာမွာ၊ လမ္းမသာ ရွာၾက။
တစိုက္စိုက္ကယ္နဲ႕၊
အတိုက္ကို အႀကိဳေတြ႕ပါလို႕
အေမႊ႕ဒဏ္ခံေနၾက၊ ေတြးမိပါစ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
ဒီေခ်ာင္းမွာ အမည္ေမႊး၊ ေအးၿငိမ္းသာယာ။
ေမႊးသမွ်ျပန္တစ္ရာ၊ ခံစရာအေရး။
အတိုက္ခံႏိုင္မွ၊ အေမႊ႕ခံႏိုင္မွ
ထိုးဝါးကိုင္ ဒီဆိုင္ဝဲတဲ့
ေရႊဘဲရန္ စုန္ဆန္လမ္းမွာ
ရမ္းတတ္တယ္ေလး။
ေမႊးမွလည္း မဟုတ္ပါ။
ရိုးသံရွင္ပဲ့တင္ထပ္၊ ေခ်ာင္းစပ္ဧရာ။
စုန္ဆန္ရ လမ္းတကာမွာ၊ လမ္းမသာ ရွာၾက။
တစိုက္စိုက္ကယ္နဲ႕၊
အတိုက္ကို အႀကိဳေတြ႕ပါလို႕
အေမႊ႕ဒဏ္ခံေနၾက၊ ေတြးမိပါစ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း( ၁၀ ) ပန္းပန္လွ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း။
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါသက္ ၊ လိႈင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလဲ မသက္သာ။
အုန္းလက္ေျကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို ့လာ။
အဆင္းနဲ႕အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေျြကသူ ့နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင္ခဲ့လဲ မသက္သာ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ၊ ဖုန္းလိုက္ျပန္ပါ။
ျမဳပ္ေလေပါ့ ၊ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ။
တစ္လံကြာ လိႈင္းအျကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ၊ ေျမာင္းငယ္ထဲက ၊ ဘဲထြက္လို႕လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာႏွစ္ရာ ၊ မေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ။
အယက္အကန္ခံလို႕
ေဗဒါပ်ံအံကိုခဲ ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါသက္ ၊ လိႈင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလဲ မသက္သာ။
အုန္းလက္ေျကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို ့လာ။
အဆင္းနဲ႕အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေျြကသူ ့နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင္ခဲ့လဲ မသက္သာ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ၊ ဖုန္းလိုက္ျပန္ပါ။
ျမဳပ္ေလေပါ့ ၊ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ။
တစ္လံကြာ လိႈင္းအျကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ၊ ေျမာင္းငယ္ထဲက ၊ ဘဲထြက္လို႕လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာႏွစ္ရာ ၊ မေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ။
အယက္အကန္ခံလို႕
ေဗဒါပ်ံအံကိုခဲ ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀)
ေဗဒါလမ္း( ၉ ) စံုဆန္ရတရား
ပန္းပါဘိ ၊ ေဗဒါေဆြ။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီကေလး၊ ေတးသံကေဝ။
စုန္ဆန္ရ တေပေပ၊ ဒီေရနယ္တေက်း။
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္း၊ ပန္းဘြယ္တဲ့ေလး။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ေနသာမွာ ရြာရဟန္း ၊ ဆြမ္းခံ
ထန္းတစ္ဖ်ား ေနကိုျမင္၊ ရြာျပင္ကတံတား။
ဆြမ္းခံျပန္ ရြာကိုရွား၊ ေန႕တိုင္းပါလား။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ဟင္းရြက္စံု ႏွစ္ပံုထပ္၊ ေလာင္းစပ္မွာတင္။
ေဈးသမား မယားလင္၊ တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာသြား။
အိမ္အျပန္ပုစြန္ငါး၊ ေန႕တိုင္းပါလား။
ဒီတက္ေတာ့ သူထက္သန္။
ဒီက်လွ်င္ သူရႊင္လန္း၊ တန္းစီလို႕ျပန္။
အလဲလဲအဖန္ဖန္၊ စုန္ဆန္ရတရား။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရသြား၊ ျမင္ထားလို႕လား။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီကေလး၊ ေတးသံကေဝ။
စုန္ဆန္ရ တေပေပ၊ ဒီေရနယ္တေက်း။
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္း၊ ပန္းဘြယ္တဲ့ေလး။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ေနသာမွာ ရြာရဟန္း ၊ ဆြမ္းခံ
ထန္းတစ္ဖ်ား ေနကိုျမင္၊ ရြာျပင္ကတံတား။
ဆြမ္းခံျပန္ ရြာကိုရွား၊ ေန႕တိုင္းပါလား။
အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္။
ဟင္းရြက္စံု ႏွစ္ပံုထပ္၊ ေလာင္းစပ္မွာတင္။
ေဈးသမား မယားလင္၊ တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာသြား။
အိမ္အျပန္ပုစြန္ငါး၊ ေန႕တိုင္းပါလား။
ဒီတက္ေတာ့ သူထက္သန္။
ဒီက်လွ်င္ သူရႊင္လန္း၊ တန္းစီလို႕ျပန္။
အလဲလဲအဖန္ဖန္၊ စုန္ဆန္ရတရား။
ေဗဒါေဆြ ဒီေရသြား၊ ျမင္ထားလို႕လား။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၈ ) ေမ်ာလွ်က္သာပဲ
ေလျပင္းငယ္ေပြ ၊ ေလေျပလ်င္လဲ။
ေခ်ာင္းက်ယ္ဘယ္မျငင္း၊ ေခ်ာင္းက်ဥ္းလ်င္လဲ။
ေနပူတန္း ခါ ၊ မိုးရြာလ်င္လဲ။
လသာသာ ပ်ိဳအိုႀကိဳက္ ၊ လမိုက္လ်င္လဲ။
အေဖာ္ငယ္စံု ၊ ေဖာ္မစံုလ်င္လဲ။
ပြင့္ဖူးငံု အကုန္လန္း ၊ ႏြမ္းနယ္လ်က္လဲ။
စုန္ျပန္ရ အဖန္ဖန္ ၊ ဆန္ျပန္ရ တလဲလဲ။
မေဗဒါ ဒီေရေၾကာမွာ ၊ ေမ်ာလ်က္သာပဲ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေခ်ာင္းက်ယ္ဘယ္မျငင္း၊ ေခ်ာင္းက်ဥ္းလ်င္လဲ။
ေနပူတန္း ခါ ၊ မိုးရြာလ်င္လဲ။
လသာသာ ပ်ိဳအိုႀကိဳက္ ၊ လမိုက္လ်င္လဲ။
အေဖာ္ငယ္စံု ၊ ေဖာ္မစံုလ်င္လဲ။
ပြင့္ဖူးငံု အကုန္လန္း ၊ ႏြမ္းနယ္လ်က္လဲ။
စုန္ျပန္ရ အဖန္ဖန္ ၊ ဆန္ျပန္ရ တလဲလဲ။
မေဗဒါ ဒီေရေၾကာမွာ ၊ ေမ်ာလ်က္သာပဲ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၇ ) ေတးစံုနဲ႔ ဘဲ
တီတာတာ
ကညာေမဘုတ္က ၊ ေရႊႏုတ္ခ်ိဳေသြး။
က်ဴရိုးရွင္ပီပီႏြဲ႕၊ လြမ္းမယ္ဘြဲ႕ေတး။
ပေဒသာ
ေထရ္ဝါရည္စူးလို႕၊ ေလွဦးမွာေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေႏွာ၊ စည္ေျဗာသံေတး။
ေသာင္အေျခ
ေခါင္ေရေလျမဴးေတာ့၊ ေရရူးေတြေဖြး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီဟိန္း၊ ဗိန္းေဗာင္းသံေတး။
အေကာင္ေသ
ေတာင္ေလေရတက္ေတာ့ ၊ ေရယက္နဲ႕ေထြး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေၾကး ၊ ငိုခ်င္းသံေတး။
တက္မကူ
ရြက္ျဖဴပူေပါင္းနဲ႔ ၊ ေလွေလာင္းကိုယ္ေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီပ်ိဳး ၊ ဘြဲ႕ႀကိဳးသံေတး။
ျပဴ႕တျပဴ
ေျမငူဓနိကြ်န္း၊ ေသာင္ထြန္းၿပီေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေနာ့၊ သားေခ်ာ့သံေတး။
ေတးမ်ိဳးရယ္စံု ၊ ကုန္ႏိုင္ပါေလဘဲ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ျမဲ ၊ ေတးစံုနဲ႕ဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ကညာေမဘုတ္က ၊ ေရႊႏုတ္ခ်ိဳေသြး။
က်ဴရိုးရွင္ပီပီႏြဲ႕၊ လြမ္းမယ္ဘြဲ႕ေတး။
ပေဒသာ
ေထရ္ဝါရည္စူးလို႕၊ ေလွဦးမွာေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေႏွာ၊ စည္ေျဗာသံေတး။
ေသာင္အေျခ
ေခါင္ေရေလျမဴးေတာ့၊ ေရရူးေတြေဖြး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီဟိန္း၊ ဗိန္းေဗာင္းသံေတး။
အေကာင္ေသ
ေတာင္ေလေရတက္ေတာ့ ၊ ေရယက္နဲ႕ေထြး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေၾကး ၊ ငိုခ်င္းသံေတး။
တက္မကူ
ရြက္ျဖဴပူေပါင္းနဲ႔ ၊ ေလွေလာင္းကိုယ္ေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီပ်ိဳး ၊ ဘြဲ႕ႀကိဳးသံေတး။
ျပဴ႕တျပဴ
ေျမငူဓနိကြ်န္း၊ ေသာင္ထြန္းၿပီေလး။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီေနာ့၊ သားေခ်ာ့သံေတး။
ေတးမ်ိဳးရယ္စံု ၊ ကုန္ႏိုင္ပါေလဘဲ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ျမဲ ၊ ေတးစံုနဲ႕ဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၆ ) ရဲခဲ႔သည္ပါ႔
ျမစ္တန္းမွာတဲ့ ေလၾကမ္းဆင္။
ထန္လိုက္ေလ ေလမုန္တိုင္း၊ လိႈင္းကေဘာင္ဘင္။
တလိႈင္းထြက္ တလိႈင္းဝင္
ေဗဒါခင္ျဖစ္နဲ
ေရလိႈင္းဗလေပြနဲ႕
မုန္တိုင္းေလ ေရတ႐ိုးမွာ၊ စိုး႐ြံ႕မွာပဲ။
ျမစ္႐ိုးမွာတဲ့ မိုးသက္ဆင္။
လွ်ပ္ႀကိဳးပ်ံ မိုးသံထစ္၊ မိုးစစ္ဘုရင္။
မိုးညစ္လို႕ ျမစ္မျမင္၊ ေဗဒါခင္ျဖစ္နဲ။
ေရလိႈင္းဗလေပြနဲ႕
မိုးသက္ေလ ေရတ႐ိုးမွာ၊ စိုး႐ြံ႕မွာပဲ။
စိုးမ႐ြံ႕တြန္႕မတံု။
မိုးႏွင့္ေလ ေရ႐ႈပ္ေထြး၊ ေ႐ြးမွ် မျဖံဳ။
ဆန္လိုက္ျပန္တုန္၊ စုန္လိုက္ျပန္ရ။
ေခါက္ေပါင္းမေရႏိုင္လို႕
ေဗဒါခိုင္ သည္ျမစ္ထဲ၊ ရဲခဲ့သည္ပါ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ထန္လိုက္ေလ ေလမုန္တိုင္း၊ လိႈင္းကေဘာင္ဘင္။
တလိႈင္းထြက္ တလိႈင္းဝင္
ေဗဒါခင္ျဖစ္နဲ
ေရလိႈင္းဗလေပြနဲ႕
မုန္တိုင္းေလ ေရတ႐ိုးမွာ၊ စိုး႐ြံ႕မွာပဲ။
ျမစ္႐ိုးမွာတဲ့ မိုးသက္ဆင္။
လွ်ပ္ႀကိဳးပ်ံ မိုးသံထစ္၊ မိုးစစ္ဘုရင္။
မိုးညစ္လို႕ ျမစ္မျမင္၊ ေဗဒါခင္ျဖစ္နဲ။
ေရလိႈင္းဗလေပြနဲ႕
မိုးသက္ေလ ေရတ႐ိုးမွာ၊ စိုး႐ြံ႕မွာပဲ။
စိုးမ႐ြံ႕တြန္႕မတံု။
မိုးႏွင့္ေလ ေရ႐ႈပ္ေထြး၊ ေ႐ြးမွ် မျဖံဳ။
ဆန္လိုက္ျပန္တုန္၊ စုန္လိုက္ျပန္ရ။
ေခါက္ေပါင္းမေရႏိုင္လို႕
ေဗဒါခိုင္ သည္ျမစ္ထဲ၊ ရဲခဲ့သည္ပါ့။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၅ ) တက္ခ်ိန္က်ခ်ိန္
ဗ်ိဳင္းညီေနာင္၊ အေတာင္ကျဖဴေဖြး
ကမ္းစပ္ကိုၾကဥ္
ကြင္းျပင္ကို စားက်က္ေျပာင္းၾကေပါ့
ေခ်ာင္းေအာက္ခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ ဒီျကြၿပီေလး။
ကနန္းမရႊံ႕စိုစို၊ တစ္ကိုယ္လံုးနီေထြး။
တြင္းဝလတာျပင္က
ခရာျပင္ တြယ္ကာတက္ေလေပါ့
ေတာင္တက္ခြင္ ပင္လယ္စြန္းမွာ ဒီတြန္းၿပီေလး။
ပုစဥ္းေကာင္၊ အေတာင္ကေငြေမွး
ကမ္းစပ္က်ဴတစ္ရံုက
လူမလံု၊ သူခုန္ထြက္ေလေပါ့၊ ဒီတက္ၿပီေလး။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ ဆန္လာေပါ့ ေဗဒါပန္း
က်ဴရိုးရွင္ က်ဴတံတီး၊ ဆီးႀကိဳလို႕လြမ္း။
ဗ်ိဳင္းညီေနာင္၊ အေတာင္ကျဖဴေဖြး
ကမ္းစပ္မွာငိုင္
သူ႕လည္တိုင္ေစြတေစာင္းနဲ႕
ေရတံငါအစာေခ်ာင္းျပန္ေပါ့၊ ဒီေညာင္းၿပီေလး။
ကနန္းမရႊံ႔႕စိုစို၊ တစ္ကိုယ္လံုးနီေထြး
လက္မတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႕
တြင္းေဘာင္မွာ မင္းေယာင္ခင္းျပန္ေပါ့ ၊ဒီဆင္းၿပီေလး။
ပုစဥ္းေကာင္၊ အေတာင္ကေငြေမွး
က်ဴရံုမွာ သူလံႈခ ျပန္ေပါ့ ၊ဒီက်ၿပီေလး။
ဒီက်ခ်ိန္တန္၊ စုန္ျပန္ေပါ့ ေဗဒါပန္း
က်ဴရိုးရွင္၊ က်ဴပင္ရြက္နဲ႕ ခြန္းဆက္လို႕လြမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ကမ္းစပ္ကိုၾကဥ္
ကြင္းျပင္ကို စားက်က္ေျပာင္းၾကေပါ့
ေခ်ာင္းေအာက္ခြင္ ပင္လယ္ဝမွာ ဒီျကြၿပီေလး။
ကနန္းမရႊံ႕စိုစို၊ တစ္ကိုယ္လံုးနီေထြး။
တြင္းဝလတာျပင္က
ခရာျပင္ တြယ္ကာတက္ေလေပါ့
ေတာင္တက္ခြင္ ပင္လယ္စြန္းမွာ ဒီတြန္းၿပီေလး။
ပုစဥ္းေကာင္၊ အေတာင္ကေငြေမွး
ကမ္းစပ္က်ဴတစ္ရံုက
လူမလံု၊ သူခုန္ထြက္ေလေပါ့၊ ဒီတက္ၿပီေလး။
ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ ဆန္လာေပါ့ ေဗဒါပန္း
က်ဴရိုးရွင္ က်ဴတံတီး၊ ဆီးႀကိဳလို႕လြမ္း။
ဗ်ိဳင္းညီေနာင္၊ အေတာင္ကျဖဴေဖြး
ကမ္းစပ္မွာငိုင္
သူ႕လည္တိုင္ေစြတေစာင္းနဲ႕
ေရတံငါအစာေခ်ာင္းျပန္ေပါ့၊ ဒီေညာင္းၿပီေလး။
ကနန္းမရႊံ႔႕စိုစို၊ တစ္ကိုယ္လံုးနီေထြး
လက္မတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႕
တြင္းေဘာင္မွာ မင္းေယာင္ခင္းျပန္ေပါ့ ၊ဒီဆင္းၿပီေလး။
ပုစဥ္းေကာင္၊ အေတာင္ကေငြေမွး
က်ဴရံုမွာ သူလံႈခ ျပန္ေပါ့ ၊ဒီက်ၿပီေလး။
ဒီက်ခ်ိန္တန္၊ စုန္ျပန္ေပါ့ ေဗဒါပန္း
က်ဴရိုးရွင္၊ က်ဴပင္ရြက္နဲ႕ ခြန္းဆက္လို႕လြမ္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၄ ) မွန္းဖို႕လိုပဲ
မေဗဒါ၊ ဘယ္ရြာဘယ္စခန္းနဲ႕
ဘယ္ကမ္းေျခ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ။
ဒီတက္လ်င္ေပ်ာ္
ေဗဒါေမာ္ ေရေက်ာ္ဆိုက္ေအာင္ ၊ ဆန္လိုက္သည္ပဲ။
မေဗဒါ၊ ဘယ္ရြာ ဘယ္စခန္းနဲ႕
ဘယ္ကမ္းေျခ၊ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ
ဒီက်လ်င္ရႊင္
ေဗဒါခင္ ပင္လယ္ဆိုက္ေအာင္၊ စုန္လိုက္သည္ပဲ။
ဘုတ္မက အီ၊ ပီပီက သံမစဲ၊
မေဗဒါ စုန္ဆန္လမ္းကို ၊ မွန္းဘို႕လိုပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ဘယ္ကမ္းေျခ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ။
ဒီတက္လ်င္ေပ်ာ္
ေဗဒါေမာ္ ေရေက်ာ္ဆိုက္ေအာင္ ၊ ဆန္လိုက္သည္ပဲ။
မေဗဒါ၊ ဘယ္ရြာ ဘယ္စခန္းနဲ႕
ဘယ္ကမ္းေျခ၊ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ
ဒီက်လ်င္ရႊင္
ေဗဒါခင္ ပင္လယ္ဆိုက္ေအာင္၊ စုန္လိုက္သည္ပဲ။
ဘုတ္မက အီ၊ ပီပီက သံမစဲ၊
မေဗဒါ စုန္ဆန္လမ္းကို ၊ မွန္းဘို႕လိုပဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါလမ္း( ၃ ) ဘယ္ရြာဆိပ္ကမ္း
ေခ်ာင္းျပင္မွာ စီတန္းလို႕
ေဗဒါပန္း ေရၾကင္ေဆြ၊ ေမ်ာလို႕သာေန။
ကမ္းေကြ႕မွာေခြ၊ ကမ္းေျပေတာ့စင္း။
သည္ေခ်ာင္းေရ ေလမခတ္တယ္ စီးတတ္ေလျခင္း။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီမႈတ္လို႕
ဘုတ္မကို သူကၿပိဳင္၊ ေခ်ာင္းစပ္မွာထိုင္။
ဘုတ္မက တိုင္၊ က်ဴတိုင္ကေအး။
ေရစီးနဲ႕လာ၊ ေရသာမွာျပန္လို႕ျမန္းတဲ့။
မေဗဒါစုန္ဆန္လမ္းကို၊ လြမ္းတယ္တဲ့ေလး။
စုန္ပါတဲ့ဆန္ပါ
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီကေလးနဲ႕၊ ေတးခ်ိဳလို႕သာ။
ဘယ္ၿမိဳ႕ကလာ၊ ဘယ္ရြာဆိပ္ကမ္း။
အပြင့္အျပာေရာင္နဲ႕
ဘယ္ေသာင္မွာ ေနခ်ိဳေအးလ်င္၊ ေမွးအိပ္မယ္မွန္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
ေဗဒါပန္း ေရၾကင္ေဆြ၊ ေမ်ာလို႕သာေန။
ကမ္းေကြ႕မွာေခြ၊ ကမ္းေျပေတာ့စင္း။
သည္ေခ်ာင္းေရ ေလမခတ္တယ္ စီးတတ္ေလျခင္း။
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီမႈတ္လို႕
ဘုတ္မကို သူကၿပိဳင္၊ ေခ်ာင္းစပ္မွာထိုင္။
ဘုတ္မက တိုင္၊ က်ဴတိုင္ကေအး။
ေရစီးနဲ႕လာ၊ ေရသာမွာျပန္လို႕ျမန္းတဲ့။
မေဗဒါစုန္ဆန္လမ္းကို၊ လြမ္းတယ္တဲ့ေလး။
စုန္ပါတဲ့ဆန္ပါ
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီကေလးနဲ႕၊ ေတးခ်ိဳလို႕သာ။
ဘယ္ၿမိဳ႕ကလာ၊ ဘယ္ရြာဆိပ္ကမ္း။
အပြင့္အျပာေရာင္နဲ႕
ဘယ္ေသာင္မွာ ေနခ်ိဳေအးလ်င္၊ ေမွးအိပ္မယ္မွန္း။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)
Subscribe to:
Posts (Atom)