မိဝင္းဖတ္ဖို႔ကဗ်ာ (၁)

ဒုကၡေတြကိုၿပၿပၿပီး
မင္းကငါ့ကိုၿမွဴဆြယ္ရဲ႕
ငါဘာေကာင္ဆိုတာသိဖို႔
ငါ့ဗိုက္ကိုဓားနဲ႔ထိုးၾကည့္ဖို႔ေတာ့
မၾကိဳးစားနဲ႔ေလ
ငါ့ဘဝရဲ႕ၿဖစ္တည္မႈဟာ
ငါ့ဗိုက္ထဲမွာမရွိဘူး
ငါ့မွာရွိသမွ်ငါ့ဘဝရဲ႕အဓိပၸာယ္ေတြ
မင့္ကိုသာေပးလုိက္ခ်င္ရဲ႕
ငါ့မွာဗလာသက္သက္အခြံခ်ည့္
က်န္ရစ္ခဲ့စမ္းပါေစ။
မင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း
ၿပားၿပားဝပ္မတတ္ေၾကာက္ဒူးတုန္ရဲ႕
ပထမဆံုးေသနတ္သံၾကားကတည္းက
လက္နက္ခ်ဖုိ႔သာ စိတ္ကူးေနသူပါ
မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ငါ့ရဲ႕အနာဂါတ္တိုင္းဟာ
ဘယ္တုန္းကမွငါ့ဆီကိုေရာက္မလာခဲ့ဘူး
ထင္းရွဴးပင္ေတြေပါတဲ့ေတာအုပ္ၾကီးထဲ
အၿမဲတမ္းပုန္းပုန္းေနတဲ့အနာဂတ္ပါ။
ရူးစမ္းပါေစ ဆိုၿပီး
မင္းပစ္ေပးလိုက္တဲ့အဲသည္အထုပ္ကို
ရတဲ့ေန႔ကစ
တစ္ညမွအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး
ဟင္းလင္းၿပင္ၾကီးကိုေပြ႕ဖက္
ငါ့ထြက္သက္နဲ႔ဝင္သက္တိုင္းမွာ
မီးနဲ႔ေရ ကိုရႈသြင္းမႈတ္ထုတ္
အၿပင္းစားအာရံုေတြကို ငါစားသံုးရဲ႕။
လႈပ္ခတ္ေနတဲ့
ငါ့စိတ္ရဲ႕အသံဗလံေတြကို
မင္းၾကားရဲ႕လား။
ေဟ့
ငါ့ကိုသနားလို႔ဆိုၿပိးေတာ့မ်ား
မင္းဖန္တီးထားတဲ့ဇာတ္ကြက္ဇာတ္လမ္းေတြ
ရပ္တန္းကရပ္မပစ္လုိက္ပါနဲ႔
ငါဆက္ၿပီးရူးစမ္းပါရေစ။
နားမလည္ပါဘူးဆိုတာကိုက
မင္း ငါ့ကို နားလည္တာပါပဲ။ ။

စံပါယ္ၿဖဴအိမ္မက္

လႈိင္းခတ္သံ ဂီတ...
ခ်ဳိျမ မပီျပင္၊ သည္ရင္မွာ
ၾကယ္ျပာ...လျပာ...ေကာင္းကင္ျပာ...
ေရာင္လႊာ ျမဴးျပက္၊ လွ်ပ္လက္သလုိ
အုိ... လွလုိက္တာ။

သဲေသာင္ခုံလား၊ ေရစြယ္လားေလ
ေျခသံဖြဖြ၊ ၾကားေနရေပါ့
ေမႊးျမသန္႔စင္၊ အာရုံျမင္ ရနံ႔
သင္းပ်ံ႕ေနဆဲ၊ ရင္ထဲမွာ...။

စကားတိုးတိုး၊ ျမဴခုိးေ၀ေ၀
စံပယ္ေရ...စပယ္ျဖဴ...
ဘယ္သူမ်ားလဲ၊ ေမးလုိက္ဆဲမွာ
သဲသဲလႈပ္လႈပ္၊ ငွက္တစ္အုပ္...
ရုတ္ျခည္းပ်ံေျပး၊ ဟုိး အေ၀းကုိ။

သည္အိပ္မက္မွ၊ ေမာင္ ႏုိးထလည္း
တမ္းတတပ္မက္၊ ရုန္းမထြက္ခ်င္
သက္ဦး ျမတ္မြန္၊ ရြာလြန္ ရြက္တိုက္
ေျပးလုိက္ ရွာေဖြ...၊
စံပယ္ေရ... စံပယ္ျဖဴ...
ဘယ္သူမ်ားလဲ၊ ဘယ္မွာလဲကြယ္
ရင္ထဲ ေမးမိဆဲပါ ေမ။