(၇)
ဘယ္သူမွ မဆံုးေသးတဲ့
သံသရာသီခ်င္းအတြက္
ငါ့အႏုပညာဟာ
ဇာတ္နာဖို႔လိုရဲ႕။
က်ယ္ေလာင္ဖို႔လိုရဲ႕။
ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ့ အသိဉာဏ္ဟာ
အဘိဓမၼာဆရာထက္ ပါးနပ္တယ္။
အခုကမၻာမွာ အသံတစ္ခုက
အီလက္ထေရာနစ္အမႈိက္တဲ့
ငါ့ေခါင္းထဲမွာေရာ
အဲဒီလို အမႈိက္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနၿပီလဲ။
စဥ္းစားရဦးမယ္။
ေရာက္ရွိလာတဲ့ မာနတရား၊
ေရာက္ရွိလာတဲ့ အနက္ေရာင္ထံုးစံ၊
ေရာက္ရွိလာတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊
ေနာက္ထပ္ ေရာက္ရွိလာဦးမယ့္ အေပ်ာ္တမ္းမ်ား၊
ဒါေတြအားလံုး အေရးေပၚဆိုေပမယ့္
ေမတၱရားနဲ႔ စာနာမႈကိုေတာ့
မိုးမေခါင္ေစခ်င္ဘူးေပါ့။
သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းေဖာ္မွ
ေလာင္းေက်ာ္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္
ငါက ဖဲသမားတစ္ဦးရဲ႕ ရင္ခုန္သံကိုမွ လိုခ်င္သူေလ။
အဲသလိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ၾကည့္ခဲ့
လူ႔အျဖစ္ကို ဣေျႏၵမဲ့ခဲ့၊
ေျမႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ပစ္ခဲ့။
(၈)
ၿငီးေငြ႕ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ
ငါဟာ ဓားစစ္စ္တစ္လက္ျဖစ္ရဲ႕
မိမိကိုယ္ကို အဆံုးသတ္ဖို႔ေပါ့။
ေဟာ-
မင္းၾကားလိုက္သလားအခ်စ္ေရ
ငါတို႔စစ္ပြဲရဲ႕ ဓမၼေတးသံကို။
လူတစ္ဦးဟာလူတစ္ဦးကို
ဘယ္ေလာက္အထိ မွားယြင္းျပတတ္သလဲ။
အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ
သင္လည္း ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရမယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲ ကၽြမ္းက်င္မႈ။
ဘယ္မွာလဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ထြက္ေျပးျခင္း၀ါဒ
ဘယ္မွာလဲ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါ။
No comments:
Post a Comment