တစ္စုံတစ္ရာက ဖန္ဆင္းတဲ့အေမွာင္ထဲမွာ...
ႏွင္းဆီပန္းတစ္ခင္းစာ အာရုံခံစားမႈေတြကုိ
တန္ဘုိးအၿဖစ္ေပးေခ်လုိ႔
ေထာင္ေခ်ာက္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ကုိ
ဇက္ၾကိဳးတပ္ ပါးခ်ပ္ဆင္
ငါတုိ႔..စီးႏွင္လုိက္ၾကမယ္..
တစ္ၿခားသူေတြရဲ႔အၿမင္မွာ..
အသက္ငင္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ခ်င္လည္းထင္ေရာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကုိေတာ့
ေဆးေပါ့လိပ္ ခပ္ညံ့ညံ့လုိ
ခဏခဏ မီးေသေနမွာ မလုိလားပါဘူး
ဘုရားသခင္ကုိ ဖဲယွဥ္ရုိက္ဖုိ႔ ငါတုိ႔စိန္ေခၚပစ္လုိက္တယ္
မုိက္ရဲလုိက္ပုံမ်ား....ႏွလုံးသားေကာင္ေရတစ္သန္းအားနဲ႔ပဲ
တဖုန္းဖုန္း...လဲက်..လဲက်
ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ ၿပန္ခြထုိင္ၿပီး
စက္ဘီးစီးသင္ေနလုိက္ၾကတာ...
ကံၾကမၼာကုိ အေလ်ာ့ေပးတတ္ဘုိ႔ ပညာကုိ
ဘယ္တကၠသုိလ္မွာမွ မသင္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေလ...
အဲဒီေကာင္ေတြက၊ အေမွာင္ကုိစီးခ်င္ထုိးဘုိ႔တဲ့
ကုိယ့္ကုိကုိယ္မီးရႈိ႕ပစ္
ၿပီးေတာ့...အဲဒီေသြးသားၿဖစ္ အလင္းေရာင္ကုိ
လက္နက္လုိကုိင္ေဆာင္လုိ႔
ရာဇသံ တစ္ေစာင္ပုိ႔လုိက္တယ္
ေဟ့ -အေမွာင္!!!!!
မင္းအတြက္ၾကိဳးမိန္႔ကုိ ငါတုိ႔ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီ...။
မင္းခုိက္စုိးစန္
(၁၉၉၅)
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း(အမွတ္၄)
No comments:
Post a Comment