ငါ့မ်က္ရည္ေတြေပၚမွာ ေလွေတြေမွာက္ေနတယ္
ငါ့ပါးျပင္ေတာင္ကုန္းေတြေပၚမွာ သစ္ပင္ေတြတဘိုင္းဘိုင္း
လဲက်
ငါ့ပါးစပ္ထဲက ေရေတြ မီးေတာက္ေတြတေဝါဝါအန္ထြက္
ငါ့ဆံပင္ထဲမွာ ဒုကၡေတြသန္းနဲ႔ခ်ီ
သန္းေတြလို တရြရြသြားလာလို႔
ငါ့ပုခံုးေပၚမွာ ကမၻာလံုးႀကီး ေနလံုးႀကီးလို လည္ပတ္လို႔
ငါလာခဲ့တယ္ ငါနဲ႔ငါေတြလာခဲ့ၾက အဲဒီေနရာက
ညီေလးေရ ခုေတာ့
ဒီအခန္းထဲမွာ ငါနဲ႔ငါေတြ
စူးေတြ ေဆာက္ေတြ လႊေတြနဲ႔
ထြင္းထုကိုက္ျဖတ္ခံထားရတဲ့ လက္ျပတ္ေျချပတ္ေခါင္းျပတ္
ေတြလို
မၿပီးဆံုး/မစရေသးတဲ့ ႐ုပ္တုေတြလို လဲေလ်ာင္း
ေခါက္ဆြဲေျခာက္အစည္းေတြ
စုစည္းသိုေလွာင္ထားတဲ့ေသတၱာတစ္လံုးလို
ဒီအခန္းထဲ ၿငိမ္ဆိတ္
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ျပဳတ္က်လာတိုင္း
ျပဳတ္ထြက္ေနတဲ့ အ႐ိုးအဆစ္ေတြ
ပူလိုက္တာကြာ ဟိုလွည့္ဒီေစာင္း
ငါ ေျမာင္းထဲေရာက္ၿပီလား
ဟိုေတြးဒီေတြး ငါကမ္းနဲ႔ေဝးၿပီလား
ငါ့အေတြးဟာ ငါ့အသက္ကိုလုပ္ႀကံဖို႔အထိ ကမ္းလွမ္း
အသက္႐ွဴသံေတြ
လိုရာစမ္းမေတြ႕တဲ့ဒီလိုညမ်ိဳး
ေဆးေပးမီးယူ တယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြနားစြင့္
ငါ့ကို သစ္ပင္ေပးပါ
ငါ့ကို စမ္းေခ်ာင္းေပးပါ၊ ငါ့ကို
ပါမစ္ေပးပါ၊ ငါ့ကို ငါးကင္တစ္ေကာင္နဲ႔
အရက္ျပင္းျပင္းတစ္ခြက္ ေပးပါ၊ ငါ့ကို
ငါ့အေမကိုေခၚေပးပါ၊ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား
လမ္းဟာ က်ကြဲေလေပါ့၊
ငါတို႔
အာ႐ံုေၾကာေတြ အဆမတန္ပြင့္ကာ
မ်က္လံုးေတြ မီးဖြင့္ေမာင္းလို႔
တုန္ယင္စြာ
အလုပ္ေၾကာ္ျငာ သတင္းစာကို ကိုင္လို႔
ထိုင္ေနသလား ထေနသလား လမ္းထေလွ်ာက္ေနသလား
စီးကရက္ျပာကို ေျခြမိသလား၊ မေသခ်ာ
ဆိုဖာခံုေတြနဲ႔ စားပြဲခံုေစာင္းေတြမွာ ငိုက္မ်ဥ္း
မသာေကာင္ေတြလို တို႔လို႔တြဲေလာင္း
ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ ထင္႐ွဴးသားအစေတြ
ျပန္႔က်ဲေန သလို
အခန္းရဲ႕ေထာင့္မွာ
ဖဲ ၃ ခ်ပ္ျဖတ္လမ္းနဲ႔ အေျခအေနကိုဆြဲဆန္႔
ျဖစ္သလိုျဖဳန္းတီးပစ္ေနတဲ့ ေျပရာေျပေၾကာင္းေတြ
ၿပီးရင္ၿပီးေရာ မူးယစ္ျခင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ပစ္ေနတဲ့
ေပါ့ပါးျခင္းေတြ
ေသမလို ရွင္မလို သြားေနတဲ့စကၠန္႔လို
ဆားလိုေနတဲ့ ဆာေလာင္မႈေတြ
လမ္းမကိုစူးစိုက္ စိုက္ထားတဲ့အရင္းအႏွီးေတြ သတိရ
သူ မေၾကာက္ေၾကာင္း ျပတင္းေပါက္မွာေလခၽြန္လို႔
No comments:
Post a Comment