သြားရင္းလာရင္း လမ္းေဘးမွာ၊ လူငယ္
၂ ေယာက္တည္း UNPLUGGED
ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးဝင္ဆို UNPLUGGED
ဂီတ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူငယ္နဲ႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
ဘယ္ေလာက္လွသလဲ
ျမဴးဇစ္နဲ႔ယိမ္းထိုးထြက္လာတဲ့ ေရပန္းအက၊ ဟိုးအေ၀း
ငါးခန္ဓါကိုယ္နဲ႔ ျခေသၤ့မ်က္လံုးထဲက
ေျပးထြက္ပံုေဖာ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ စာတန္း
ေရပန္းမွာလာစိုက္ေတာ့ ငါပါးစပ္ဟမိ
ငါ့ပါးစပ္ဟာ ကမၻာႀကီးကို မိေတာ့တယ္။
ၾကယ္ေတြကုန္ေအာင္ ငါအံ့ၾသ
ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမ်ာရတယ္
ကမၻာႀကီးထဲက ဒီလိုကမၻာေတြ
ဒီလိုကမၻာထဲက ဒီလို ၁၂ မ်ိဳးဟင္းခ်ိဳေတြ
ဒီလိုလူ႔အရင္းအျမစ္ေတြဆီက
ပန္းထြက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြ
ညီေလးေရ အဲဒါကို ငါဝယ္ေကၽြးခ်င္ရဲ႕
ညီမေလးေရ မင္းကို အစ္ကို၀ယ္ေပးခ်င္ပါရဲ႕
လက္ဖဝါးေပၚ
ဘြန္ဆိုင္းပင္တစ္ပင္ တက္ရပ္ေနသလို
ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းေပၚ
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ေပါက္ေရာက္ေနပံုဟာ အံ့ၾသဖြယ္
အရင္က
မင္းတို႔ငါတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး သူျခယ္သခဲ့သမွ်
သူမေမ့ သူ႔အိမ္မွာ ငါတို႔နာမည္နဲ႔ လမ္းေတြေတြ႕ေတာ့
ငါ အံ့ၾသ
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒါေရာက္လာတာပဲလို႔ ငါမေျပာလိုေတာ့ဘူး
အခုအခံမရွိ လွတဲ့ရင္သားေတြ
ကၽြန္းစုေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြက္ၾကြတက္ေနပံုဟာ
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
လမ္းေတြေပၚမွာ အုပ္စုမဖြဲ႕
(စေန၊ တနဂၤေႏြကလြဲရင္ သူတို႔ မပ်ံသန္း)
တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ အသြားအလာ
၄၊၅၊၆ေယာက္ မရွိ
၁ ေယာက္ခ်င္း ကမၻာႀကီးကို ရင္ဆိုင္
လက္ထဲမွာ
စာအုပ္တစ္အုပ္ သတင္းစာတစ္ေစာင္
လက္နက္ကို က်မ္းစာကို တရားဓမၼလို
ကိုင္တြယ္ရင္း
ေကြ႔ဝင္သြားလာေနၾကေပါ့ လူေတြ
လူေတြမွာ အပူေတြမရွိ၊ အနာဂတ္ကို
ခုထက္ဘယ္လို ထိုးေဖာက္တိုက္စစ္ဆင္မလဲ စဥ္းစား
စားဖို႔အတြက္ လူမျဖစ္
တစ္ေယာက္ BMW ကားစီးဖို႔
ေနာက္တစ္ေယာက္က သူေဌးႀကီးမ်ားစာရင္းဝင္ဖုိ႔
တတိယလူက
တတိယကမၻာႀကီးထဲ ၀င္ေရာက္ေဖာက္ကားဖို႔
သူတို႔ ကမၻာႀကီးကိုေဖာက္စားေနတာ
သက္ေသာင့္သက္သာ
ျမစ္ေတြလို ၿမိဳ႕ေတြလို ျမွဳပ္ထားတဲ့ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြ
တျဗဳတ္ျဗဳတ္ ျပဳတ္ထြက္ေနသလို
တစ္စကၠန္႔အတြင္း
ၾကယ္ေတြ အစုလိုက္ အစုလိုက္ ပြင့္ပြင့္ထြက္ေနသလို
ၿမိဳ႕ဟာ မဟာဂီတ
No comments:
Post a Comment