ၿမိဳ႕သူႀကီးရယ္လို႔၊ တိုထီးေနသမွ်ေပေပါ့၊ ေရႊလေရာင္ဘြဲ႔သတင္းရယ္နဲ႔၊ ဦးမင္းေရာင္ ဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔၊ ဟိုအရင္ ယမန္စစ္အင္က်င္းတယ္၊ ခင္းတဲ့ဗ်ဴဟာ။
ျမတ္ေလာကီ သဘာ၀တြင္ျဖင့္၊ ဓာတ္ေကာလီ စာမရတာမို႔၊ ျမန္မာမ်ားဘုန္းသမၻာ၊ ႐ံႈးပါေပါ့ကံတစ္မ်ိဳး။
မန္းအပ်က္မွာ၊ စန္းလဂ္မသာမယာမို႔၊ ျမန္မာ-ျမန္မာခ်င္းေတာင္မွ၊ အတင္းရန္မူလို႔၊ ရန္သူကို ရန္သူဟူ၍ မမွတ္တဲ့ျပင္၊ ကုိယ့္တပ္ကုိယ္ ျပန္နင္းၾကတဲ့၊ ဖ်င္းလွတဲ့ ကျမင္းမအေကာင္ ဗိုလ္တခ်ိဳ႕ရယ္က၊ ကုိယ္ဖို႔အလြတ္႐ုန္းေရာ့မယ္လို႔၊ ေတာင္ကုန္းသာသာယာယာ ျမင္းမဏိစခန္းဆီက၊ တေရွာင္ေရွာင္ပုန္းကာ အတြင္းသိတဲ့၊ မင္းအမိဖမ္းခ်င္ၾကတဲ့ျပင္၊ ပရမ္းပတာ ေတာ္ရာေလ်ာ္ရာေျပးၾကေတာ့၊ အေရးရွင္မႀကံသာသနဲ႔၊ ကံၾကမၼာေရြး၀န္ေႂကြးေပးထင့္၊ ေလးတုိင္စင္ရြာ အတြင္းတြင္ျဖင့္၊ အဂၤလိပ္ေတြ အတင္းႀကိတ္မေဟ့လို႔ စမ္းခဲ့တဲ့၊ စာေဖာင္ေဖာင္သတင္း၊ တေျပာင္ေျပာင္လင္းခဲ့တဲ့၊ ေတာင္တြင္းသခင္ကို၊ ေအာင္ၾတင္းမရခင္ ဖမ္းတဲ့ျပင္၊ အၾကမ္းပတမ္း မလုပ္ေကာင္းေသာ္လည္း၊ ဦးေခါင္းျဖတ္ကာ အေသသတ္ၾကသတဲ့၊ မေက်နပ္ရွာသူ ေက်ာင္းတပဲ့ဗန္းတို႔ရဲ႕၊ ေျမရပ္မွာ တေဘာင္နဲ႔လြမ္းၾကေပေတာ့၊ ေတာင္တမန္းၿမိဳ႕ ေနလႏွစ္ေဆာင္ အညိဳးတြင္ျဖင့္၊ ေျပျမန္မာ့တေဘာင္ မစိုးရရွာတဲ့၊ အေခါင္မျမန္း၊ အေမွာင္သန္းသမို႔၊ ေအာင္ပန္းညိဳ႕ခဲ့ရတဲ့၊ ေအာင္ဆန္းတို႔ ေရႊလေရာင္အဘိုး။......။
No comments:
Post a Comment